Roy Orbison en Bing Crosby inspireren de Beatles

De grote doorbraak van de Beatles kwam er met ‘Please Please Me’ in 1963. De eerste single, ‘Love Me Do’ was slechts nipt in de top 20 beland (op nummer 17), maar was zeker geen voorafbeelding van de Beatlemania die daarop zou volgen.

Opvolger

EMI, de platenfirma van de Beatles, wilde na ‘Love Me Do’ ‘How Do You Do It?’ uitbrengen, maar dat zagen de jongens niet echt zitten. Ze namen een versie op die niet echt dynamisch klonk. Het enthousiasme was ver zoek en ze speelden de song door aan Gerry and the Pacemakers die er een nummer één-hit mee scoorden. ‘How Do You Do It?’ was een soft nummer geschreven door Mitch Murray en de hoofdreden waarom ze het nummer afwezen was hun reeds aanwezige ambitie: ze wilden absoluut een eigen nummer opnemen. Dus stelden ze ‘Please Please Me’ voor. Producer George Martin vond dit nummer echter niks.

Twee versies

De eerste versie was een bluesy, langzame versie. Ze wilden het namelijk laten klinken als ‘Only the Lonely’ van Roy Orbison met wie ze dat jaar in het Verenigd Koninkrijk getourd hadden. John Lennon wilde in de tekst het woord ‘please’ in verschillende betekenissen gebruiken, de seksuele connotatie inbegrepen. Rechtstreekse aanleiding daartoe was het lied ‘Please’ van Bing Crosby waarop Lennon verslingerd was. Vooral de regel “Please lend a little ear to my pleas” waarin twee betekenissen van ‘please’ voorkwamen. De Beatlecompositie zou dus een soort van combinatie van Crosby op tekstueel en Orbison op muzikaal vlak moeten worden.

Uiteindelijk zwichtte George Martin op voorwaarde dat het nummer in een sneller tempo zou gespeeld worden. Als model moest ‘Cathy’s Clown’ van de Everly Brothers fungeren. Bang om toch ‘How Do You Do It?’ te moeten opnemen waren de Beatles snel bereid om deze toegeving te doen. Waarop de historische woorden van hun producer volgden: “Congratulations, gentlemen, you’ve just made your first number one!” Later zouden ze Martin dankbaar zijn en zijn adviezen steeds ter harte nemen.

Hit

In het Verenigd Koninkrijk werd de single een gigantische hit. In de VSA werd het nummer echter, precies vanwege de seksuele connotatie, door talloze radiostations geboycot zodat de Beatles er aanvankelijk geen vaste voet aan de grond kregen. Op de plaat werd de naam van de band trouwens verkeerd gespeld: Beattles. Na het succes van ‘I Want to Hold Your Hand’ echter, scoorde ‘Please Please Me’ begin 1964 toch nog hoog.

Het muziekblad Rolling Stone benoemde hen als de band die de trend zette om eigen nummers op eigen instrumenten te gaan spelen.

Een studiotechnicus stelde voor om het nummer anoniem naar Decca te sturen om te kijken of ze hun eerdere afwijzing zouden herhalen, maar de Beatles waren bij de EMI-concurrent al in die mate bekend dat de grap niet lukte. Door het succes van ‘Please Please Me’ besliste de platenfirma om een album van de boys uit te brengen. De trein stond op de rails.

Northern Songs

Naar aanleiding van deze successen stelde een zekere Dick James voor om hun songs te publiceren door een door hem opgerichte firma, Northern Songs. Later zouden de Beatles hun akkoord betreuren daar ze zo een belangrijke bron van inkomsten misten. Dit werd in 1985 nog pijnlijk geïllustreerd toen Michael Jackson de rechten van de Beatlesongs voor de neus van Paul McCartney wegkaapte en ‘Getting better’ verkocht voor de promotie van elektrische apparaten.