Lennons grote hobby: slapen

Was John Lennon een luie kerel of was zijn slaapverslaving een compensatie voor het hectische leven dat hij met de Beatles leidde? Feit is dat hij er twee nummers aan wijdde: ‘I’m Only Sleeping’ was het derde nummer op het album ‘Revolver’ uit 1966. Later zou ook nog ‘I’m So Tired’ op het Witte Album komen.

Amsterdam Hilton

Op 25 maart 1969 stopte er een crèmekleurige Rolls Royce voor het Hilton Hotel in Amsterdam. John Lennon en Yoko Ono hadden besloten gedurende een week een ‘bed-in’ te organiseren in het luxueuze hotel. Het was hun manier om te protesteren tegen de Viëtnamoorlog die volop aan de gang was en op te komen voor vrede. De pers werd aan bed uitgenodigd en zo combineerde Lennon zijn bedverslaving met een van zijn eerste acties voor de wereldvrede.

Verslaving

Het was bekend dat de Beatle, eens hij buiten de schijnwerpers stond en tussen de massa verplichtingen in dagenlang in bed kon blijven. Als Paul McCartney bijvoorbeeld ‘s middags langskwam voor de dagelijkse schrijfsessie, moest hij zijn maat wakker bellen omdat hij nog in bed lag.

John had een aversie van fysieke inspanningen, buiten de seksuele dan, zoals hij onder andere begin maart 1966 in een interview met vriendin-journaliste Maureen Cleave toegaf. Het was dat spraakmakende interview waaruit zijn uitspraak dat de Beatles populairder waren dan Jezus Christus gelicht werd, waardoor de rest van het interview een beetje tussen de plooien viel. Zo zei hij dat hij fysiek lui was en in bed nog wel wilde lezen, schrijven, praten of tv-kijken en de enige fysieke activiteit vrijen was, maar daar bleef het dan ook bij.

Harrisons gitaarsolo

De Beatles vonden het fijn om nu en dan in een nummer iets speciaals te doen: een verrassend effect, een originele manier van (bas)gitaar spelen of de drums anders laten klinken en dergelijke meer. Om dat te bereiken deden ze heel wat moeite. Voor Lennons ‘I’m Only Sleeping’, dat verwees naar de Oblomoviaanse lethargie die hem vaak overviel, had George Harrison een melodie voor een gitaarsolo in het hoofd die een droom moest weergeven. Als je naar het nummer luistert, hebt je de indruk dat de band met de solo achterstevoren werd afgespeeld. In werkelijkheid zat het iets ingewikkelder in mekaar: Harrison had producer George Martin gevraagd om zijn solo op partituur te zetten. Daarna zou hij de noten achterstevoren leren spelen. Hiervoor had hij zes uur nodig. Dan werd die opgenomen en vervolgens werd de band achterstevoren afgespeeld hetgeen dat bizarre effect op de plaat gaf.

Dat George zoveel moeite deed voor enkele seconden opname, bewijst hoezeer de Beatles zich inspanden om origineel uit de hoek te komen.

Geeuw, Paul

Aan het einde van de song wordt er zelfs gegeeuwd. Deze geeuw is vrijwel niet te horen. Enkel als je met koptelefoon luistert en je zet het volume keihard kun je John Paul horen vragen “Yawn, Paul”, waarop deze braafjes geeuwt.

Andere versies

• Public Nuisance (1968)
• The Lettermen (1972)
• Suggs (1995)
• Roseanne Cash (1995)
• The Vines (2001)
• Bathory (2006)