‘The Long and Winding Road’, laatste single van de Beatles

De laatste single die de Beatles als officiële groep uitbrachten was het Paul McCartneynummer ‘The Long and Winding Road’(1970 , tevens de laatste nummer één die de groep in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië scoorde.

Oorzaak split

‘The Long and Winding Road’ was eigenlijk de oorzaak van de split van de populairste rockgroep ooit uit de muziekgeschiedenis. Er broeide om diverse redenen al een tijdje wat in de band en de songs waren sinds het witte album steeds meer songs van individuen geworden in de plaats van groepswerk, maar dat ze zo plotseling zouden ophouden was vrij onverwacht.

Paul McCartney was in de eerste plaats boos op de overige drie Beatles omdat ze Phil Spector hadden ingehuurd om hun album ‘Let It Be’ wat op te kalefateren. John Lennon wilde niet dat hun vaste producer George Martin er werk van maakte. Hij vond de ‘goocheltrucs’ van Martin niet altijd gepast en was niet helemaal opgezet geweest wat hij met zijn songs ‘Strawberry Fields Forever’ en ‘I am the Walrus’ had gedaan. Hij wilde een rauwere, echte liveklank voor het album en dat kon beter met Phil Spector.

Phil Spector drukt zijn stempel

Spector is echter een producer die bekend staat om zijn ‘Wall of Sound’. Denk maar aan de platen die hij maakte met artiesten als The Crystals, The Ronnettes en The Righteous Brothers. Buiten medeweten van McCartney om bewerkte hij diens ‘Long and Winding Road’ en voegde er koor en orkest aan toe. Dit kon de Beatlebassist helemaal niet smaken en voor hem was dit de druppel die de emmer deed overlopen waarop hij besloot uit de groep te stappen. Hij bracht in versneld tempo zijn eerste solo-LP uit en meldde de pers dat de Beatles verleden tijd waren, wat Lennon op stang joeg omdat hij in snelheid werd genomen. Hij, de oprichter en leider van de groep, had namelijk zelf de groep willen opheffen. Dit is trouwens een van de redenen waarom er de eerste jaren na de opheffing van de Beatles zo’n vete tussen het voormalige songwritersduo heeft geheerst met natrappen van beide kanten.

George Martin was eveneens flink op zijn tenen getrapt omdat de overige drie Beatles een andere producer hadden geëngageerd. Hij zou later zeggen dat ze beter op de hoes van de plaat hadden geschreven dat die geproduceerd werd door George Martin, maar overgeproduceerd door Phil Spector…

Phil Spector vond de kritiek op zijn arrangementen beneden alle peil. De plaat én de film ‘Let It Be’ hadden in 1971 een Oscar gewonnen en niemand had daar ooit wat over aangemerkt. Daarenboven had McCartney het nummer met zijn nieuwe groep Wings mét het Spectorarrangement live gebracht. De onvrede in het McCartneykamp vond hij daarom ongeloofwaardig. Bij de Oscaruitreiking was evenwel geen enkele Beatle aanwezig en daarom werd het beeldje in ontvangst genomen door orkestleider Quincy Jones.

Evergreen

Bedoeling van McCartney was om deze song niet door de Beatles te laten spelen. Hij wilde dat het een evergreen werd en bood hem daarom aan aan verschillende artiesten onder wie Cilla Black en Tom Jones. Laatstgenoemde had wel interesse maar omdat hij op dat ogenblik ‘Delilah’ op stapel had staan vond hij het niet het geschikte moment. Later zou hij toegeven spijt van zijn beslissing gehad te hebben.

Opname

Tijdens de opnames onder leiding van Phil Spector was slechts één groepslid aanwezig, namelijk Ringo Starr. Hij was in de studio om zijn drumpartij op ‘Across the Universe’ en ‘I, Me, Mine’ opnieuw op te nemen.Toen het orkest even in staking ging omdat Phil Spector de hele tijd stond te ijsberen wat de orkestleden stoorde en voortdurend aanmerkingen had op de opname, moest de Beatledrummer de gemoederen bedaren zodat de opnames konden afgewerkt worden.

Later vertelde Ringo dat Spector een heel merkwaardige man was, de enige die hij ooit naar Amerika had zien wandelen. Daarmee doelde hij op een vlucht die ze samen hadden gemaakt en waarbij de producer de hele vlucht op en neer had gewandeld.

Bijzonder is wel dat John Lennon bas speelde, naar verluidt op een abominabele manier, waardoor Spector geprobeerd had die weg te moffelen onder zijn orkestarrangement.

Symbolisch

‘The Long and Winding Road’ waarvan sprake in dit nummer zou verwijzen naar de B842, een weg in het oostelijk deel van Kintyre, een schiereiland in West-Schotland. Aan het uiterste zuidwestelijke punt van Kintyre heeft McCartney trouwens in 1977 nog een song gewijd, die hij met zijn groep Wings speelde: ‘Mull of Kintyre’. Dit is niet verwonderlijk daar McCartney een landgoed in Schotland bezat en er het nummer had gecomponeerd.Toch moet het nummer eerder worden opgevat als een symbool voor de carrière van de Beatles.

Ontbinding van de Beatles

Toen Paul McCartney een rechtszaak aanspande om de Beatles ook juridisch te ontbinden had hij daarvoor zes argumenten in petto: een daarvan was het feit dat de overige Beatles zonder zijn goedkeuring zijn song hadden bewerkt.

Andere versies

In 2003 bracht Paul McCartney een ‘naakte’ versie van het ‘Let It Be’ album uit, ‘The Long and Winding Road’ inbegrepen, zonder de Spectorstrijkers. Talloze bekende artiesten namen een coverversie op. Onder hen:

• Diana Ross (1970)
• Aretha Franklin (1972)
• Andy Williams (1972)
• Cher (1973)
• Ray Charles (1973)
• Cilla Black (1973)
• Olivia Newton-John (1976)
• Leo Sayer (1976)
• Billy Ocean (1984)
• Ritchie Havens (1987)
• Kiri Te Kanawa (1992)
• George Michael (1999)
• The Corrs (2001)
• Will Young (2002)
• Barry Manilow (2007)
• Judy Collins (2007)
• Chris De Burgh (2008)
• Maureen McGovern (2008)
• Roberta Flack (2012)
• Barry Gibb (2013)