John Lennon voor het eerst autobiografisch: ‘I’m a loser'

In hun beginperiode zongen de Beatles vooral vrijblijvende liefdesliedjes voor hun grootste fans, jonge pubermeisjes. Tot John Lennon zijn ziel bloot gaf en uit eigen ervaring begon te schrijven.

Oppervlakkige songteksten

De eerste successen van de Beatles kaderden binnen het strakomlijnd imagoplan van de happy boysband met de eeuwige glimlach, steeds humoristisch en gevat uit de hoek komend, die simpele liefdesliedjes zonder dubbele bodems schreven en zongen voor het tienerpubliek dat zo dol op hen was.

Daar kwam voor het eerst verandering in toen John Lennon onderwerpen uit zijn eigen leven begon op te delven op aanraden van de journalist Kenneth Allsop die tijdens een interview had opgemerkt dat de Beatleteksten weinig diepgravend waren en dat ze meer persoonlijke ervaringen moesten gebruiken om de nietszeggende liefdesteksten te overstijgen. John sloeg dat advies niet in de wind en paste het meteen toe.

The Freewheelin’ Bob Dylan

‘I’m a Loser’ is een echte Lennoncompositie en toch was het George Harrison die de aanleiding tot het nummer gaf. George was wildenthousiast van ‘The Freewheelin’ Bob Dylan’, het tweede album van de Amerikaanse singer-songwriter, waarop twee grote hits prijkten: ‘Blowin’ in the Wind’ en ‘A Hard Rain’s A Gonna Fall’. Harrison bleef als het ware zijn maten met zijn liefde voor de plaat bestoken zodat ook Lennons aandacht voor Dylan aangezwengeld werd. Zo beïnvloedde Dylan Lennon in zijn teksten zodat deze geen genoegen meer nam met voordehandliggende rijmwoorden en origineler uit de hoek kwam.

Een van de woorden die hij wilde gebruiken was ‘clown’, hetgeen Dylan gebruikt had in ‘A Hard Rain’s A Gonna Fall’. Het was een ongewoon woord voor een Beatlenummer omdat de band met dat afgestreken imago zat, maar de rebel Lennon begon zijn kop op te steken en alhoewel hij lang twijfelde om het te gebruiken deed hij het tenslotte toch in ‘I’m a Loser’.

Country & Western

Omdat ze toentertijd ook vaak naar Country & Westernmuziek luisterden met artiesten als Buck Owens en George Jones die vaak over trieste zaken zongen, was het niet verrassend dat de Beatles de platgetreden paden van plezier en vrolijkheid even verlieten. Ook op muzikaal vlak was de Country & Westerninvloed duidelijk merkbaar.

Na de opname van de song trok de Fab Four naar Amerika voor een tournee en in de States zouden ze dan Bob Dylan voor het eerst echt ontmoeten. Het werd tevens een kennismaking met marihuana.

Autobiografisch

Zo toonde John Lennon via dit nummer voor het eerst een aspect van zichzelf. De ‘clown’ was reeds bekend van zijn optredens en interviews. De ‘loser’ was dat minder. Hij zou in 1980 in een interview toegeven dat hij worstelde met twee aspecten van zijn ik: het ene was die ‘loser’, het andere was dat het gevoel een almachtige God te zijn. Twee uitersten in één karakter was typisch John.

Stem en gitaar

Het was ook voor het eerst dat Lennon lage noten zong op een opname. Hij zou de lage G (sol) een viertal jaar later nog een keer doen op ‘Happiness Is a Warm Gun’ van de dubbele witte LP (1968).

De song was oorspronkelijk bedoeld als single, maar dat plan werd afgevoerd toen John Lennon ‘I Feel Fine‘ schreef. ‘I’m a Loser‘ werd op de LP ‘Beatles for Sale‘ uitgebracht (1964). De gitaarsolo van George Harrison was duidelijk beïnvloed door de rockabillyster Carl Perkins, voor wie Harrison een grote bewondering had.

Andere versies

• Marianne Faithfull (1965)
• Vince Guaraldi & Bota Sete, jazzy instrumentaal (1966)
• Doug Kershaw (1977)
• The Lost Dogs (1993)
• The Buckinghams (1965)
• Vince Guaraldi & Bota Sete, jazzy instrumentaal (1966)
• Doug Kershaw (1977)
• The Lost Dogs (1993
• The Buckinghams(1997)
• Sum 41
• Eels (2003)
• The Punkles (2004)