De laatste drie Beatlesongs waren van McCartney

De Beatle die het langst had gehoopt dat de Beatles hun carrière niet in 1970 zouden afsluiten was Paul McCartney. Niet verwonderlijk dus dat de laatste drie songs op ‘Abbey Road’ door hem gecomponeerd werden.

McCartney wil doorzetten

Hoewel ‘Let It Be’ (1970) na ‘Abbey Road’ (1969) uitgebracht werd, was het ‘Abbey Road’ dat het laatst werd opgenomen en om zo te zeggen het testament van de groep werd. Het was in 1969 zonneklaar dat de groep op zijn laatste benen liep - de onenigheid en de ruzies verziekten de sfeer dusdanig dat een verdere samenwerking geen enkele zin had - en Paul McCartney was het enige groepslid dat er tot het bittere einde bleef in geloven, temeer dat hij twijfelde of hij een solocarrière zou kunnen uitbouwen. Daarom bleef hij nummers voor de groep componeren en de laatste drie songs die niet helemaal afgewerkt waren werden dan door toedoen van producer George Martin als een medley opgenomen. De medley sloot de B-kant van de langspeler af.

Medley

Voor het eerste lied van de medley, ‘Golden Slumbers’, had Paul de mosterd gehaald bij de 16de-eeuwse dichter en tijdgenoot van Shakespeare Thomas Dekker (1572 - 1632). De tekst werd bijna letterlijk overgenomen uit diens slaapliedje ‘Cradle Song’ (1603).

Paul had de tekst gelezen in een liedboek dat hij op de piano van zijn vader had gevonden. Het was een boek met oudere liederen van zijn jongere stiefzuster Ruth, maar omdat Paul geen noten kon lezen, verzon hij er zelf een nieuwe melodie bij. Ruth McCartney had later een korte zangcarrière. In de jaren tachtig van vorige eeuw was ze vrij populair in Siberië en Oost-Duitsland, toentertijd nog achter het IJzeren Gordijn, en verscheen ze er zelfs op tv.

Carry That Weight

‘Golden Slumbers’ liep over in ‘Carry That Weight’ waarin de Beatles zingen dat de jongen van wie sprake een zware last op zijn schouders zal moeten torsen gedurende zijn leven, hiermee nietsvermoedend hun eigen toekomstbeeld schetsend: de vier zouden immers hun hele leven lang de Beatles met zich mee moeten dragen.

The End

‘Carry That Weight’ mondde tenslotte uit in ‘The End’, het finale nummer van de LP. In deze song nemen de vier Beatles om beurten afscheid van de fans: eerst Ringo Starr met de enige -korte en simpele- drumsolo uit zijn Beatlecarrière (Starr hield niet van drumsolo’s) wat de inleiding vormde tot de drie andere Beatles om hun leadgitaarkunsten te tonen: Paul, George en John, in die volgorde en elk in zijn typische stijl. Paul in een staccato stijl met gitaarbends, George wat melodieuzer met slides en de rauwe stijl van John met de meeste vervorming. Elk namen ze drie keer twee maten voor hun rekening.

Voor dit dynamische stuk hadden ze het beste van zichzelf gegeven omdat ze wisten dat dit de laatste keer was dat ze nog een keer werkelijk samen iets zouden opnemen. John Lennon had zelfs zijn vrouw Yoko Ono, die tijdens de opnames constant in de studio zat, de toegang ontzegd, wat toch duidelijk aantoonde hoe bewust ze zich waren van dit historische moment. ‘The End’ eindigt met aanzwellende violen en vervolgens een filosofische McCartney die de laatste zinnen naar eigen zeggen op Shakespeare zou gesteund hebben: “And in the end/ The love you take/ Is equal to the love you make.”*

Her Majesty

Maar helemaal het einde was het niet, want als je de plaat nog even laat doorspelen volgt er nog een heel kort nummertje, dat de lof zingt van de Koningin van Engeland. Het was een niemendalletje dat McCartney oorspronkelijk wilde laten wissen omdat hij het niet vond passen tussen ‘Mean Mr. Mustard’ en ‘Polythene Pam’, maar de technicus wist best dat je beter geen dingen van de Beatles verloren liet gaan en plakte dat er nog aan het einde bij. Achteraf gezien vond Paul het wel fijn dat de plaat op deze manier eindigde. Ze hadden reeds een aantal leuke dingen gedaan die door toeval waren ontstaan en ook dit keer had het toeval tot iets moois geleid, dacht hij, en dus werd ‘Her Majesty’ niet geschrapt.

Belangrijkste andere versies

• John Denver (1970)
• Bee Gees (1976)
• Peter Frampton (1978)
• Jackson Browne & Jennifer Warnes (1991)
• Phil Collins (1998)
• Cheap Trick (2009)
• Josh Young (2011)