Classic Van Halen

Classic Van Halen In 1978 stootte Van Halen met het uitbrengen van hun eerste album direct door naar de Eredivisie van de Hard Rock. De band werd geformeerd rond de Nederlandse broers Edward (gitaar) en Alex (drums) van Halen die in de jaren zestig met hun ouders naar Amerika waren geëmigreerd. In deze biografie wordt de periode tot 1984 beschreven toen de originele formatie uiteen viel. Zanger David Lee Roth verliet de band, waarna het voor beide partijen nooit meer hetzelfde zou zijn. Veel fans beschouwen dit als de klassieke periode van de legendarische band.

Nieuw in Amerika

Alex (1953) en Edward (1955) van Halen werden geboren in Amsterdam. Vervolgens verhuisde het gezin naar Nijmegen. Hun vader, Jan, was beroepsmuzikant. Al op jonge leeftijd kregen de broers klassiek pianoles. In 1962 besloot het gezin Van Halen hun geluk te beproeven in Amerika. De overtocht werd per boot gemaakt en na aankomst in New York eindigde de reis in Pasadena, Californië. De kennismaking met de alom aanwezige Rock and Roll deed de jongens besluiten de klassieke muziek er aan te geven. Alex kreeg een gitaar en Eddie kocht een drumstel van het geld dat hij met zijn krantenwijk verdiende. Terwijl Ed de kranten bezorgde, oefende Alex op het drumstel. Uiteindelijk besloten ze van instrument te wisselen.¨

Na het afronden van de High School werd het tijd om serieus aan de slag te gaan. In 1972 richtten ze “Mammoth” op, waarmee nummers van onder andere Cream en Black Sabbath werden gecoverd. Voor optredens huurden ze een zanginstallatie bij een buurtgenoot, de flamboyante David Lee Roth, totdat ze tot het inzicht kwamen dat het praktischer was om Roth in te lijven als zanger. Bassist Michael Anthony werd gevraagd het gezelschap te completeren en in 1974 was dit kwartet klaar om de westkust van Amerika te veroveren. Op initiatief van Roth werd de groepsnaam gewijzigd in Van Halen. Via de backyard parties kwam de band terecht in de clubs. In die tijd werden nummers van bijvoorbeeld Stevie Wonder en K.C. and the Sunshine Band aan het repertoire toegevoegd. Er werd echter ook aan origineel materiaal gewerkt en langzaam maar zeker kreeg de band een reputatie.

Demo

In 1976 werd de band ontdekt door Kiss bassist Gene Simmons. Simmons financierde een demo en probeerde Van Halen onder te brengen bij zijn platenmaatschappij. De band werd echter afgewezen. Veel van de nummers op deze demo zouden in een of andere vorm op hun latere albums verschijnen.

Platencontract

In 1977 kwamen Mo Ostin en producer Ted Templeman van Warner Brothers een kijkje nemen bij een optreden. Na afloop waren ze overtuigd en boden de band een contact aan. Begin 1978 verscheen het debuutalbum, simpelweg Van Halen genaamd. De nummers en de energieke uitvoeringen waren een welkome afwisseling in de Rock wereld. Bands als Fleetwood Mac en Steely Dan brachten maanden, soms zelfs jaren in de studio door. “Van Halen” werd in een paar weken tijd opgenomen met een minimum aan overdubs. Het werkte, het album was zonder meer verpletterend. Nummers als “Running With the Devil” en de Kinks cover “You Really Got Me” kregen veel airplay, maar werden geen grote hits. Het album als geheel was een hit. Ter promotie van de schijf ging de band op tournee als voorprogramma van Black Sabbath. Van Halen maakte het de oudgedienden niet alleen moeilijk, ze maakten het hoofdprogramma volledig overbodig! Gelukkig vatte Black Sabbath het sportief op en was er sprake van wederzijds respect. Aan het einde van het jaar was de naam van de band gevestigd. Eddie’s spel werd geroemd. Hij ‘tapte’ met de vinger van zijn rechterhand op de gitaarhals en stoeide met allerlei technieken en geluiden op zijn zelfgebouwde gitaar. Hij werd de meest innovatieve gitarist sinds Jimi Hendrix genoemd en met zijn solo “Eruption” zette hij een nieuwe standaard voor gitaristen.

Hoofdact

In 1979 verscheen Van Halen II. Na het overrompelende debuut, kon het bijna niet anders dan een tegenvaller zijn. De plaat bood meer van hetzelfde: compacte nummers met sterke riffs en melodieën, aangevuld met achtergrondzang die schitterde als de Californische zon in de Stille Oceaan. De single “Dance the Night Away” bereikte de vijftiende plaats in Amerika. Het album verkocht goed en de status van de band was geconsolideerd. Een tournee als hoofdact volgde en Van Halen kreeg al snel de reputatie van de ultieme party band. David Lee Roth voorzag de pers van hapklare quotes en geruchten over backstage taferelen deden de nieuwsgierigheid naar de band alleen maar toenemen. De aanhang groeide. Eddie werd dat jaar door het blad “Guitar Player” uitgeroepen tot beste Rock gitarist. Die eer zou hem vijf keer achter elkaar ten deel vallen.

“Women en Children First” is de titel van het derde album van de groep dat in 1980 verscheen. Het was het meest “heavy” album, hoewel er ook ruimte was voor akoestisch werk. Er was geen cover te bekennen. Het album was ook experimenteler dan zijn voorgangers. Hoewel de plaat weer snel was opgenomen, waren er wat meer overdubs op te horen. Maar als geheel liet het een wat onbevredigend gevoel achter en vertoonde het sporen van haastwerk. Er volgde een nieuwe tournee die de band ook naar Europa bracht. Het optreden op het Pinkpopfestival zou het laatste zijn in de originele bezetting in Nederland.

Ondanks dat Van Halen miljoenen platen had verkocht en uitverkochte shows deed, waren ze nog steeds een stap verwijderd van de massa. De platenmaatschappij wilde graag hitsingles. Die waren niet te vinden op “Fair Warning” uit 1981. Zowel muzikaal als tekstueel is dit album donkerder van toon dan het eerdere werk. Het was het minst populaire album van de groep tot dan toe, maar het werd een favoriet onder de fans. Voor velen was het echter de bevestiging van de stelling dat we hier met een band te maken hadden die er maar niet in slaagde zijn glorieuze debuut te evenaren.

Begin 1982 werd een cover van het Roy Orbinson nummer “Pretty Woman” uitgebracht. Toen dit nummer een onverwachte hit werd, wilde de platenmaatschappij snel een album uitbrengen. In plaats van een rustpauze te nemen, zoals gepland, dook de band weer de studio in. “Diver Down”, zoals het album zou gaan heten, bevatte vijf covers. Voor veel mensen een reden om het album bij voorbaat af te doen als een oninteressant tussendoortje. Toch had het album goede momenten. De eigen nummers waren sterk en de vrolijkheid leek weer terug. Bovendien verkocht de plaat uitstekend.

Wereldsterren

In 1983 deed de groep een uitermate succesvolle tournee door Zuid-Amerika. Later dat jaar zou de band het “Guiness Book of Records” halen als best betaalde act op het US Festival in California, waar de mannen 1 miljoen dollar incasseerden.

Eddie deed tussendoor nog even een studioklusje voor Quincy Jones. “Beat It” werd een enorme hit voor Michael Jackson, waardoor ineens een zeer groot publiek bekend met Eddie van Halen raakte. Ondertussen had Eddie zijn eigen studio laten bouwen om het creatieve proces meer in eigen hand te kunnen houden. Het maken van de volgende plaat zou meer tijd kosten dan voorheen, maar begin 1984 was het zover. De titel (“1984”) gaf al aan dat dit een Van Halen jaar zou worden. “Jump” werd de eerste nummer 1 hit voor de band en het album haalde de tweede plaats. Als antwoord op de buitensporig dure videoclips die langzamerhand gemeengoed begonnen te worden met de opkomst van MTV, kwam Van Halen met een video die uitblonk in eenvoud. David Lee Roth had de smaak te pakken en bedacht de video’s voor volgende singles “Panama” en “Hot For Teacher”. Tot ergernis van de overige bandleden begon Van Halen steeds meer een one man show van Roth te worden. De opnames voor een volgend album wilden niet vlotten, waarop Dave besloot een solo uitstapje te doen, middels het mini-album “Crazy From the Heat”.

In 1985 scoorde hij flinke hits met “California Girls” en “Just a Gigolo”. In de bijbehorende videoclips kon de showman par excellence zich volledig uitleven in een mix van exploderende kleuren, humor en geregisseerde gekte. De situatie binnen Van Halen bleek onhoudbaar en in april bereikte het officiële nieuws de wereld dat de zanger de band verlaten had. Het werd een van de meest besproken scheidingen uit wereld van de Rock. Een tijdperk kwam ten einde.
© 2014 - 2024 Roywester, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Per 2021 gaat InfoNu verder als archief, artikelen worden nog maar beperkt geactualiseerd.
Gerelateerde artikelen
Deep Purple in RockDeep Purple in RockHet in 1970 uitgebrachte album Deep Purple in Rock is een van de monumenten in hardrock- en heavy metal-land. Een muzika…
Christelijke rockSommige christenen vinden alle harde muziek van de duivel, sommige rockfans denken dat een christen nooit naar goede muz…
Wat voor gitaar moet je kopen om mee te beginnen?Wat voor gitaar moet je kopen om mee te beginnen?Veel mensen die willen beginnen met gitaar spelen hebben geen idee wat voor gitaar ze mee moeten beginnen. Hier kun je l…
Wat is rock'n roll en waar komt het vandaan?Wat is rock'n roll? En waar komt rock'n roll vandaan? rock'n roll is een afsplitsing van de blues. De rock'n roll ontket…

Pharrell Williams – Het brein achter megahit HappyNiemand heeft het kunnen missen, of je hebt wel heel diep onder een steen gelegen: Het nummer 'Happy' is een megahit, he…
Biografie: Sibel KekilliSibel Kekilli is een Duitse actrice van Turkse afkomst. Ze maakte haar debuut met de Turks-Duitse film Gegen die Wand. W…
Bronnen en referenties
  • Boek " Everybody Wants Some, the Van Halen Saga" Ian Christie
  • Boek "Crazy From the Heat" David Lee Roth
  • Boek "Excess All Areas" Malcolm Dome
Roywester (6 artikelen)
Gepubliceerd: 08-10-2014
Rubriek: Muziek en Film
Subrubriek: Artiesten
Bronnen en referenties: 3
Per 2021 gaat InfoNu verder als archief. Het grote aanbod van artikelen blijft beschikbaar maar er worden geen nieuwe artikelen meer gepubliceerd en nog maar beperkt geactualiseerd, daardoor kunnen artikelen op bepaalde punten verouderd zijn. Reacties plaatsen bij artikelen is niet meer mogelijk.