Intouchables (film, 2011)

Intouchables is een oorspronkelijk Franse film geregisseerd door Olivier Nakache en Éric Toledano. De film is gebaseerd op een echt verhaal. In Frankrijk, maar ook in Nederland is de film ontzettend veel bezocht en besproken.

De film in het kort

De film gaat over Philippe, een wat oudere, verlamde rijke man die als thuishulp Driss aanneemt, een op het eerste gezicht stoere jongen uit een achterstandswijk (Philippe zoekt iemand die geen medelijden met hem heeft). Echter, Driss solliciteerde alleen maar zodat hij in de WW kon blijven. Er ontstaat een unieke vriendschap tussen deze twee mensen waarbij de hoofdpersonen veel van elkaar leren. Driss helpt Philippe bijvoorbeeld bij het vinden van een vrouw. Philippe neemt Driss bijvoorbeeld mee naar een opera (meteen een van de meest komische scènes van de film, Driss vindt het maar vreemd). Beiden leren ze elkaar de wereld vanuit een ander perspectief te zien.

De film is geregisseerd door twee mensen; Olivier Nakache en Éric Toledano, beiden regisseren ze films in de Franse taal. Eind 2011 ging de Intouchables in première. Leeftijd (kijkwijzer): vanaf 12 jaar.

Het echte verhaal

De film is op een echt verhaal gebaseerd. Philippe heet in het echt Phillipe Pozzi di Borgo, hij was een van de rijkste mensen van Frankrijk. In 1993 kreeg hij een ongeluk bij het paragliden, hij brak zijn nek en raakte verlamd. Drie jaar naar het ongeluk overleed zijn vrouw Beatrice aan kanker. De echte Philippe heeft, voordat de film uitkwam, een autobiografie geschreven genaamd Le Second Souffle (de tweede adem). Hierin beschrijft hij wat hem is overkomen. Driss is in het echt een Algerijn genaamd Abdel Yasmin Sellou. De twee zijn nog steeds erg goede vrienden, al werkt Abdel nu niet meer voor Philippe.

François Cluzet

Philippe wordt gespeeld door François Cluzet. Echter, veel mensen zullen bij het zien van de film eerst denken dat Philippe door Dustin Hoffman gespeeld wordt. Deze twee acteurs lijken als twee druppels water op elkaar. Toch is de acteur in de film niet Hoffman, maar Cluzet.

Cluzet heeft veel moeten doen om zijn rol goed te kunnen spelen. In TROS TV Show vertelde de echte Philippe hoe hij een hele tijd door Cluzet is geobserveerd. In hetzelfde programma zag je ook hoe Cluzet eerst heel vaak op en neer heeft moeten springen om een aanval te kunnen nabootsen.

De muziek

De pianomuziek uit de film komt van de Italiaanse componist Ludovico Einaudi, die bekend staat om de eigentijdse klassieke muziek die hij maakt. In de film is ook nog andere muziek te horen, onder andere van Earth, Wind and Fire, Nina Simone en George Benson, met zijn eigen versie van The Ghetto. Het oorspronkelijke nummer is van Donny Hathaway.Van de muziek in de film is een CD uitgebracht.

Het succes

In Frankrijk hebben bijna 20 miljoen mensen de film gezien. In Duitsland waren dit er 5 miljoen en in Nederland waren dit er meer dan 1 miljoen. Omar Sy heeft in 2012 voor zijn rol als Driss een César Award voor beste acteur gewonnen, hiermee is hij de eerste zwarte acteur die deze prijs wint.