Jeff Buckley: Biografie

Jeff Buckley bezat een unieke en opvallende stem. Hij gaf alles in zijn optredens. Zijn album ‘Grace’ wordt alom gezien als een van de beste albums uit de jaren 90 en misschien wel uit de muziekgeschiedenis. Hij bouwde in korte tijd een toegewijde fanbase op. Drie jaar na zijn doorbraak en nog voor de release van zijn tweede album kwam hij op 30-jarige leeftijd om het leven bij een bizar ongeval.

Jeugd

Gedurende zijn leven werd Jeff Buckley achtervolgd door de schaduw van zijn beroemde vader die hij zelf nauwelijks heeft gekend: singer-songwriter Tim Buckley. Ook zijn vader stierf jong; al op 28 jarige leeftijd, aan een overdosis heroïne. Jeff ontmoette zijn vader maar één keer. Hij bracht op achtjarige leeftijd een week met hem door. Hij had een betere band met zijn stiefvader Ron Moorhead, een automonteur. Door zijn stiefvader raakte Buckley geïnteresseerd in muziek, hij gaf hem zijn eerste Led Zeppelin album. Jeff Buckley groeide op in het zuiden van Californië en werd in zijn jeugd Scott(y) Moorhead genoemd, tot het moment dat zijn moeder scheidde van haar tweede man.

Jeff Buckley speelde in zijn middelbare schooltijd in diverse coverbands en zat op het Los Angeles Musicians Institute. In 1990 verhuisde hij naar New York. In 1991 trad hij met tegenzin op tijdens het Tim Buckley tribute concert in de St. Ann’s Church in Brooklyn. Met dit optreden zette hij wel zijn eerste serieuze stappen in de New Yorkse muziekscene. Hij speelde kort in de band Gods and Monsters met voormalig Captain Beefheart gitarist Gary Lucas. Hij verliet de band al snel om zich te concentreren op een solocarrière en nam zijn intrek in het kleine café Sin-é in East Village.

Zijn eclectische optredens aldaar leidden in 1993 tot een platencontract met Columbia Records. 'Live at Sin-é', een EP met vier nummers, werd uitgebracht en Buckley begon met het vormen van een band om zijn eerste volledige album op te nemen.

Met eigen werk als ‘Last Goodbye’ en een cover van Leonard Cohen’s ‘Hallelujah’ verkocht de debuutplaat ‘Grace’ slechts bescheiden. De plaat werd echter wel met groot enthousiasme ontvangen door critici. Om het album te promoten tourde Buckley drie jaar bijna onafgebroken. Media 1996 begon hij met het opnemen van demo’s voor zijn tweede album met de werktitel ‘My Sweetheart The Drunk’. Hij was van plan het album thuis op te gaan nemen met ‘Grace’ producer Andy Wallace. Buckley was inmiddels verhuisd naar Memphis, Tennessee.

Zijn dood

Op 29 mei 1997, in de nacht dat hij zijn band uit New York verwachtte, was hij met een vriend op weg naar de repetitieruimte. Ze besloten onderweg te pauzeren aan de oever van de Mississippi. Buckley waadde volledig gekleed de rivier in en werd onder water gezogen door de onderstroom van een passerende boot. Zijn lichaam werd zes dagen later gevonden door een toerist op een boot.

Autopsie heeft uitgewezen dat Buckley niet onder invloed was van drugs. In de biografie ‘Dream Brother’, staat dat Jeff Buckley de avond voor zijn dood toegegeven heeft dat hij leed aan een manische depressie.

Buckley’s moeder begon na zijn dood nauw samen te werken met Columbia Records over alle zaken betreffende zijn postume releases. De eerste release was ‘Sketches for My Sweetheart The Drunk’ in 1998. De dubbel-cd bevatte de demo opnames voor het tweede album en een selectie van onafgewerkte songs die Buckley had opgenomen op een 4-sporen recorder. Het live album ‘Mystery White Boy’ volgde in 2000, samen met de DVD versie ‘Live in Chicago’. In 2003 kwam ook een verzameling van zijn vroege optredens in Sin-é op de markt.