Miles Davis - learn the rules, then break them
Miles Davis is een van de bekendste en meest invloedrijke Jazz muzikanten ooit. Zijn carriére is zo lang dat het moeilijk is alles te overzien. Vandaar een korte samenvatting van het leven van Miles Davis.
Miles Dewey Davis III
Miles Davis werd geboren op 26 mei 1926 in Alton en hij groeide op in een relatief rijk gezin. Zijn vader was tandarts, en zijn moeder pianiste. In 1927 verhuisde het gezin naar St. Louis. Zijn moeder wilde dat Miles viool zou gaan spelen, maar in 1939 op zijn 13e verjaardag kreeg hij van zijn vader een trompet cadeau. Hij kreeg les van de trompettist Eelwood Buchanan. In die tijd was het spelen met vibrato in, maar Buchanan benadrukte juist het spelen zonder vibrato. Dit heeft Miles zijn hele carrière lang gedaan.
In 1941 ging hij spelen bij de band “Blue Devills” van Eddie Randall’s, en met deze band trad hij voor het eerst op voor publiek.
Als de band van Billy Eckstine naar St. Louis komt ontmoet Miles voor het eerst Charlie Parker en Dizzy Gillespy. In zijn biografie ‘Miles’ die hij samen met Quincy Troupe schreef staat een uitspraak van hem:
'Miles': "When I heard Diz and Bird in B's band, I said, "What? What is this!?" Man, that shit was so terrible that is was scary. I mean, Dizzy Gillespie, Charlie 'Yardbird' Parker, Buddy Anderson, Gene Amons, Lucky Thompson an Art Blakey all together in one band and not to mention B: Billy Eckstine himself. It was a motherfucker. Man, that shit was all up in my body. Music all up in my body, and that's what I wanted to hear".
New York
Nadat hij zijn middelbare school had afgerond, mocht Miles naar New York om te gaan studeren aan “Juliard School of Musuc”, maar hij was niet van plan veel aan de studie te doen. In plaats daarvan ging hij gelijk opzoek naar zijn idolen, o.a. Charlie Parker en Dizzy Gillespie. Na veel optredens en opnames als ‘medespeler’ begon hij in 1949 aan zijn eigen opnamecarrière. Rond deze tijd begon hij ook samen te werken met Gil Evans.
Tegen 1950 had Miles (net zoals de meeste van zijn collega’s) een serieuze verslaving aan Heroïne. Zijn muziek was minder geïnspireerd dan daarvoor, en zijn talent leek verloren te gaan. Hij ging terug naar St. Louis om af te kicken en sloot zich daar af van de maatschappij, net zo lang tot hij zou zijn afgekickt. Hoewel hij zelf altijd heeft beweerd dat hij hierna nooit meer drugs heeft gebruikt, schijnt hij in werkelijkheid verslaafd te zijn gebleven.
het Miles Davis Quintet
Na deze periode kwam hij terug naar New York. Hij richtte het Miles Davis Quintet op met o.a. John Coltrane (tenor), Red Garland (piano), Paul Chambers (bas) en Philly Joe Jones (drum). De opnames “Relaxin’ with the Miles Davis Quintet” en 'Birth of the Cool' (opnames uit 1948) zijn bepalend geweest voor het geluid van de ‘cool jazz’.
In 1955 tekende hij een contract met “Columbia Records”, en ging hij weer met Gil Evans samen werken. De belangrijkste platen die hieruit zijn voortgekomen zijn ‘Miles Ahead’ (1957), ‘Porgy and Bess’ (1958) en ‘Sketches of Spain’ (1960).
Kind of Blue
Kind of Blue is wel de bekendste plaat die miles Davis heeft gemaakt. Het werd de meest verkochte Jazzplaat tot dan toe. Hij werd opgenomen in 1959 met John Coltrane, Julian “Cannonball” Adderley, Bill Evans, Wynton Kelly, Paul Chambers en Jimmy Cobb. Na ‘Kind of Blue’ viel de groep uiteen.
Miles had weinig geluk en zijn groep bleef van bezitting veranderen. In 1964 vormde hij het tweede kwintet: Herbie Hancock op piano, Wayne Shorter op saxofoon, Ron Carter op bas en Tony Williams op drums. De groep speelde jazzstandards en composities van de saxofonist Wayne Shorter waarin ze de grenzen van de jazztraditie opzochten.
Elektrisch
Eind jaren zestig wilde Miles iets nieuws proberen. Hij ontdekte dat er steeds meer belangstelling was voor rock en fusion, en hij besloot dat het tijd werd ook dat publiek aan te trekken. De eerste plaat die hij met die achterliggende gedachte maakte was ‘In a silent Way’ (1969). Zijn eerste echte Jazzrock album was ‘Bitches Brew’ (1970) dat een mijlpaal werd voor de opkomende jazz-fusion muziek. Met de platen die na ‘Bitches Brew’ kwamen ging Miles alleen maar verder. In ‘Bitches Brew’ kun je nog melodie horen, maar op de latere platen steeds minder. Het was geen Jazz meer en hij wilde ook niet dat zijn bandleden jazz speelden.
Het hoogtepunt van deze periode is wel het album ‘On the Corner’ (1972). Het belangrijkste bij deze plaat is het ritme en de groove. Jazzfans keerden zich van hem af, en het album werd in de meeste recensies niet heel gelaten. Zo schreef Downbeat over de plaat: “Je hebt je groovende formule en daar blijf je bij om zo je ‘magie’ te creëren. Maar is het magie of is het gewoon herhalende saaiheid?”
In 1975 besloot Miles Davis te stoppen met spelen. Hij had een slechte gezondheid, die waarschijnlijk was veroorzaakt door overmatig drugsgebruik. In de jaren ’80 kwam hij terug en hij speelde voornamelijk pop. Deze stijl is hij tot aan zijn dood blijven spelen.
Miles Davis werd 65. Hij overleed aan een hartaanval op 28 september 1991 en ligt begraven op Woodlawn Cemetery in de Bronx, New York