Islamitische idool Sami Yusuf

In moslimkringen zorgt hij voor ongekend, enthousiaste taferelen, deze van oorsprong Azeri-zanger, musicus en componist. Zijn muziekstijl is vernieuwend, een mix van Westers, Arabisch, Turks en Indiaas, zijn teksten gaan over de liefde. Niet over de romantische liefde, maar de liefde voor Allah en de profeet Mohammed (vzmh).

Achtergrond

Sami Yusuf werd geboren in 1980 geboren in een Azeri-familie in Iran en groeide op in Engeland, waar het gezin op zijn derde naar toe verhuisde. Zijn grootste voorbeeld is zijn vader, die zelf componist is en van wie hij veel leerde. Ook was zijn vader geïnteresseerd in het soefisme, de meer spirituele kant van de Islam, een voorliefde die hij ook op zijn zoon overbracht. Op zijn zestiende maakte hij wat hij zelf een 'religious awakening' noemt (religieus ontwaken) door en begon zijn religie serieus te nemen. Op zijn achttiende ging hij met een beurs studeren aan de Royal Academy of Music in London. Hij bespeelt diverse instrumenten, waaronder piano, viool en de Arabische luit.

'Al Mu'allim'

Zijn eerste album kwam uit in 2003, 'Al Mu'allim' of de leraar, verwijzend naar de profeet Mohammed (vzmh). Hij wilde met dit werk een positieve boodschap geven aan moslim-jongeren in het Westen. Deze jongeren zijn vaak verward, de westerse popmuziek staat ver van hen af, maar ze voelen zich evenmin aangetrokken tot het extremisme van mensen als Bin Laden. Yusuf laat zien dat je hip en cool kan zijn en toch een devote moslim. Deze boodschap werd niet alleen een succes bij moslims in het Westen, maar eigenlijk in de gehele moslim-wereld. In Egypte, Turkije en zelfs Saoedie-Arabië scoorde zijn album en concerten trekken volle zalen, waarbij zich Beatles-achtige taferelen afspelen.

Stijl

De stijl waar Yusuf deels op teruggrijpt heet 'nasheed', dit zijn religieuze nummers, die de profeet Mohammed (vzmh) en Allah verheerlijken. De nummers zijn vaak vrij eenvoudig, met nauwelijks instrumenten en een herhaling van de tekst. Yusuf vernieuwde deze stijl, hij maakt gebruik van Arabische, Westerse, Turkse en Indiase ritmes. Hiermee wil hij onder andere laten zien dat moslims allerlei verschillende achtergronden hebben. Zijn liedjes hebben een uitgebreidere tekst en gaan niet alleen over Allah en Mohammed (vzmh). Op zijn tweede album 'Ummah' (de wereldgemeenschap van moslims) staat bijvoorbeeld een liedje 'Mohammed' waarin hij het geweld van moslims in de naam van Islam veroordeeld, meer precies de gijzeling van de school in Beslan, Tsjetsjenië. Ook is er een liedje 'Free', waarin hij opkomt voor het recht van vrouwen om de hoofddoek of 'hijab' te mogen dragen, dit naar aanleiding van het Franse verbod voor meisjes om op scholen hun hoofd te bedekken. Het is zijn manier om op te komen voor burgerrechten. Het tweede album is meer politiek gekleurd, met aandacht voor Palestina, Irak en Darfour.

Videoclip

Ook nieuw voor deze stijl van muziek is de videoclip. De eerste videoclip bij het liedje 'Al-Mu'allim' laat een jonge, moderne fotograaf zien, die tegelijkertijd een geode moslim is. Een man die voor zijn oudere moeder zorgt, bidt met jongetjes in een moskee, een blinde man op straat helpt en toch ook in een modern huis woont, een jeep rijdt en er modern en leuk uitziet. Deze combinatie is zeer herkenbaar voor veel moslims, die zich niet aangetrokken voelen tot het fundamentalisme, maar tegelijkertijd hun moslim-identiteit wel belangrijk vinden en niet terugvinden in de popmuziek. Yusuf geeft aan dat hij spiritualiteit in de muziek wil brengen.

Popidool tegen wil en dank

Yusuf heeft inmiddels een ongekende status bereikt in zijn muziek, maar dit is iets wat hij eigenlijk niet wil. Zijn eigen interesse ligt vooral bij het schrijven van teksten en componeren van de muziek. Het zingen is een bijkomend iets en de populariteit waar dat in zijn geval mee gepaard gaat is iets wat hij deels verafschuwd, omdat daarmee de boodschap die hij graag wil uitdragen in het gedrang komt; het gaat niet om hem, maar om zijn muziek.