recensie

Filmrecensie: Houdini’s Death Defying Acts

Houdini is een groots illusionist die in 1874 geboren werd in Hongarije en op 52 jarige leeftijd stierf aan de gevolgen van een gescheurde blindedarm. Hij werd in Amerika groot als illusionist en dit land zou ook zijn dood betekenen. Hij stierf in Detroit in 1926. Er zijn meerdere films gemaakt, maar in 2007 maakt regisseur Gillian Armstrong een romantische dramafilm rond zijn leven, deels waarheidsgetrouw en deels fictie.

De speelfilm

Basis van het verhaal

Harry Houdini, geboren Ehrich Weiss en gespeeld door Guy Pearce, is een kunstenaar in illusies en doet dingen met zijn lichaam die buitengewoon sensationeel zijn. Hij heeft een enorm gespierd lichaam en traint het dagelijks in een straf tempo. Hij is wars van het paranormale en wil aantonen dat het niet bestaat, dat mensen worden opgelicht. Hiervoor heeft hij bedacht dat de laatste woorden van zijn moeder, waar hij erg veel van hield, door een paranormaal ‘wonder’ vertelt moeten worden. Immers, ze kunnen praten met de doden en dan krijgt degene die de juiste zin uitspreekt 10.000 dollar. Zeker voor die tijd een immens bedrag. Dat hij niet bij haar dood was vanwege een optreden is een bijkomend gegeven, wat de meeste mensen niet weten.

Op zoek haar geld

Een van de mensen die denkt die 10.000 dollar op te kunnen strijken is Mary McGarvie, gespeeld door Catherina Zeta Jones, die met haar dochter als medium optreedt. Benji wordt gespeeld door Saoirse Ronan en is de dochter die voor het optreden zorgt ze wat gestolen heeft en informatie bij elkaar raapt om dit tijdens de show door haar moeder uit te laten spreken. Daar trekken ze volle zalen mee. Als de dames besluiten op zoek te gaan naar die 10.000 komen ze voor het eerst Houdini zelf tegen en deze is erg onder de indruk van Mary. Hoewel Mary Harry ook wel leuk vindt, houdt ze focus en gaat ze samen met haar dochter op zoek naar iets wat kan leiden tot de uitspraak van zijn moeder en zo kan ze dan het bedrag innen.

Het wordt allemaal anders

Maar voor Harry, die nog getrouwd is maar een zorgt broer zus relatie heeft met zijn vrouw, en Mary wordt het anders en langzaam verdwijnt het geld naar de achtergrond. Hij en zijn manager weten dat Mary en haar dochter op zoek zijn naar informatie om over die 10.000 dollar te kunnen beschikken, maar het lukt haar niet. Hij vindt het allemaal niet erg, want hij beseft dat hij van deze volkse vrouw is gaan houden. Dochter Benji en Houdini’s manager proberen het te voorkomen, maar lukt niet, Het gaat zoals het gaat.

Paranormaal

Als dochter Benji, die door haar moeder geleerd is dat paranormaal begaafd zijn verdwijnt als je ouder wordt, tijdens een optreden zaken uitspreekt die buiten haar bewustzijn spelen, weet ze dat het paranormale bij haar niet verdwenen is. Houdini schrikt en beseft wat het meisje gezegd heeft. Hij laat de vrouwen goed achter en wil weer terugkomen naar zijn optreden in Detroit … maar of dit nog gaat plaatsvinden?

De recensie

Achter de schermen

Gillian Armstrong regisseerde deze speelfilm in 2007 met een gedeelte waarheidsgetrouw en een groot deel fictie. De film werd geproduceerd door Chris Curling en Marian Macgowan. Ze hadden een budget van 20 miljoen tot hun beschikking, maar de film zou geen succes worden en heeft tot op heden ongeveer de helft van het budget opgebracht. Dat er verschillende locaties in Engeland (Londen en Edinburgh) voor gebruikt zijn, maakt helaas niet veel uit.

De acteurs/het script

Schrijvers Tony Grison en Brian Ward hebben een verhaal gemaakt wat gebaseerd is op een beroemde figuur die echt geleefd heeft. Zijn dood is ook waarheidsgetrouw neergezet, maar het romantische verhaal is fictie en wat men er mee heeft geprobeerd te bewerkstelligen, is niet helemaal duidelijk. Het verhaal is flinterdun en had zo geplakt kunnen worden in ieder romantisch drama. Daar heb je de beroemde Houdini niet bij nodig en dat kan haast alleen maar betekenen dat ze zijn nog steeds bekende naam gebruikt hebben voor de publiciteit. Dat de titel doet vermoeden dat het om Houdini gaat, is reëel. Echter, de praktijk is geheel anders. Je krijgt erg weinig te zien van de wereldberoemde illusionist en dat is jammer, een gemiste kans.

Guy Pearce zet een matige Houdini neer, waarbij je je af kunt vragen in hoeverre het mogelijk was een grote Houdini te plaatsen binnen het bestaande en vooral magere verhaal. Zeta Jones speelt zoals ze altijd speelt. Ze is net even iets te mooi, maar doet haar ding naar behoren. Het totaalplaatje volgt geen geheel en het romantische verhaal, als het daar dan toch om gaat, had iets nadrukkelijker neergezet kunnen worden.

Het is een matige film geworden met weinig Houdini en een weinig spetterend romantisch verhaal. Te koop op DVD, maar niet echt een aanrader.