recensie

Filmrecensie: City by the Sea

Robert de Niro heeft al verschillende staaltjes van het betere acteerwerk laten zien, City by the Sea hoort daar echter niet echt bij. Regisseur Michael Caton-Jones kon van het toch interessante thema geen groot succesvol Hollywood-product afleveren.

De speelfilm

Basis van het verhaal

Vincent LaMarca, gespeeld door Robert de Niro, is een uitermate bekwaam rechercheur en oorlogsveteraan. Hij lost zaak naar zaak op en de enige smet is zijn vaders verleden. Deze man heeft bij een kidnapping voor geld, per ongeluk een kind gedood en is hiervoor ter dood veroordeeld. Zelfs is hij eerlijk als goud en heeft na een scheiding zijn zoon Joey, gespeeld door James Franco, niet meer gezien. Samen met zijn nieuwe vriendin Michelle, gespeeld door Frances McDormand probeert hij op een prettige manier invulling te geven aan zijn leven en vooral veel misdadigers op te pakken.

De zoon

Dat laatste lukt hem aardig, maar als er een lijk aanspoelt wordt het allemaal net even anders als blijkt dat zijn zoon de mogelijke verdachte is voor deze moord. Zijn zoon is zwaar verslaafd aan drugs en zijn pogingen af te kicken zijn tot op heden niet gelukt. Zijn vader heeft hem eerder verlaten en zijn handen van hem afgetrokken, maar de vraag is of hij dit nu weer kan of moet doen.

Kind

Net als vriendin Michelle, die niets van het bestaan van een zoon wist, even wat afstand wil nemen, blijkt er ook nog een zoontje van Joey te zijn. De moeder van het kind heeft hem als het ware gedumpt bij Vincent en deze weet niet goed meer wat hij moet doen. Michelle schiet hem te hulp, maar voor hoe lang?
Vincent weet het helemaal niet meer als blijkt dat Vincent’s (politie)partner een dodelijke kogel krijgt en Joey ook deze moord in de schoenen geschoven krijgt.

Recht door zee

Dan moet Vincent zijn rug recht houden en zijn zoon op zijn eigen manier opbrengen. De vraag is alleen of het hem lukt of dat hij toch zijn zoon, die hem als vader gemist heeft, laat gaan. Via een geheime plaats ontmoeten ze elkaar en dan volgt de ontknoping.

De recensie

Achter de schermen

Michael Caton-Jones regisseerde deze speelfilm in 2002 naar een verhaal van Ken Hixon. Deze laatste is een bekende screenwriter in Hollywood en heeft verschillende speelfilms en televisieseries op zijn naam staan. Maar ook een bekende schrijver, met in basis een goed verhaal, kan nog geen succesvolle film maken. Producers Don Carmody, Andrew Stevens, Roger Paradiso en Dan Klores wisten met het budget van veertig miljoen dollar geen kwalitatief hoogstaande en succesvolle speelfilm af te leveren. De speelfilm bracht tot op heden zo’n kleine dertig miljoen dollar op.

De acteurs/het script

Robert de Niro is een gevestigde naam in Hollywood en hij heeft prachtige rollen afgeleverd. De rol van de politieman Vincent is echter geen rol die aan dat befaamde lijstje toegevoegd kan worden. De rol krijgt te weinig diepgang, de snelheid moet er in blijven, en dat maakt dat het een vlakke film wordt met mooie karakters die echter niet veel meer dan een filmlaagje op het witte doet zijn. Ze zijn niet driedimensionaal en daar helpt een goede actrice als Frances McDermand ook niet bij. Zoon Joey, gespeeld door James Franco, is niet echt goed in zijn rol en De Niro’s stiefdochter Drena, speelt er ook nog een weinigzeggende rol in. Het totaalplaatje heeft bij het bekijken nauwelijks impact.

Alles bij elkaar is het een in basis goed verhaal, maar te weinig uitgediept. Dit maakt de hoofdrolspelers, hoe bekend ze dan ook zijn, eerder tekenfilmfiguren dan mensen van vlees en bloed. Daarnaast is de film ook weinig spannend en ook in die categorie komt de film niet tot zijn recht. Ik kan me niet bedenken voor welke groep mensen deze film een aanrader zal zijn. De film is de koop op DVD.