The Pianist - Waargebeurd oorlogsdrama
The Pianist is een indrukwekkende verfilming van een waargebeurd verhaal uit de 2e wereldoorlog. Het verhaal gaat over de Wladyslaw Szpilman, een joodse pianist in het bezette Warschau (Polen).
Pianist bij de omroep
Wladyslaw Szpillman werkt als pianist bij de omroep van Warschau. Op 23 september 1939 speelt de Joodse man een nummer van Chopin, maar wordt overstomd door de bombardementen die op Warschau neervallen en uiteindelijk ook de omroep uit de lucht halen. Wladyslaw vlucht naar zijn ouderlijk huis, waar hij zijn ouders, twee zussen en broer in rep en roer aantreft. De familie wil vertrekken, maar Wladyslaw weigert en zo blijft de familie Szpillman in Warschau.
Naar het getto
Al heel snel worden de gevolgen van de
Duitse bezetting voelbaar. Joden mogen niet meer op bankjes zitten, mogen niet meer in restauranten komen, mogen niet meer op de stoep lopen, etc. Alle Joden moeten verplicht een davidsster om hun rechterarm dragen. Dan komt er een nieuwe oproep: alle Joden moeten verhuizen naar het getto. Leven in het getto is een ware verschrikking! Door de honger en Duitse onderdrukking hebben de Joden ook geen ook meer voor elkaar. Dagelijks sterven er Joden langs de kant van de straat. De situatie in het getto is levensecht verfilmd en daardoor ook heel schrijnend.
Naar het kamp
Op een kwade dag beloven de Duitse bezetters de Joden een beter leven en werk. Iedereen mag een koffer met maximaal 15 kg. aan bezittingen en kleding meenemen. De broer en zus van Wladyslaw worden in eerste stantie geselecteerd om te blijven, maar ze voegen zich zo gauw ze kunnen weer bij de rest van de familie. Wachtend brengen ze hun tijd door op het perron waar de meest gruwelijke verhalen om hun heen klinken. Dan komt de trein en blijken de koffers alleen voor de show meegenomen te zijn. Terwijl ze in rijen langs de wachters lopen op weg naar de trein, wordt Wladyslaw uit de rij wordt gerukt door een oude bekende. Dit is zijn 'redding'.. Zijn familie wordt met alle andere Joden in de trein geperst en vervoerd naar een kamp verderop. Wladyslaw ziet ze nooit meer terug.
Onderduiken
Wladyslaw sluit zich aan bij het handjevol overgebleven Joden die als dwangarbeidsers voor de Duitsers werken. Al gauw weet hij vrienden te bereiken die voor hem onderdak zoeken. Een tijdlang verblijft hij in een verlaten appartement waar hij verzorgd wordt door deze vrienden. Op een gegeven moment worden zijjn vrienden opgepakt en staat hij weer op straat in een besneeuwd en gevaarlijk Warschau. Via andere mensen vindt hij een nieuwe schuilplaats; tegenover het Duitse hospitaal. Van hieruit ziet hij hoe de overgebleven Joden tevergeefs in opstand komen.
Het einde
Na de 'Opstand van Warschau' is Warschau bijna helemaal verwoest. Wladyslaw Spzillman leeft in de ruïnes van de stad en verzwakt zichtbaar in de film. Hij zoekt uiteindelijk zijn toevlucht in het verlaten getto, op de zolder van een gebouw. Op een dag loopt hij hier een Duitse kapitein tegen het lijf. Deze Duitser vraagt hem wie hij is en wat hij doet of deed. Hij vraagt hem te spelen op de piano. Wladyslaw speelt en raakt hiermee een gevoelige snaar bij de Duitser. De kapitein vestigt zijn kantoor onderin dit gebouw, en brengt Wladyslaw geregeld voedsel op zijn plekje op de zolder. Als het Rode Leger oprukt, vluchten de Duitsers. De kapitein laat Wladyslaw, die vel over been is, zijn warme Duitse jas na. Deze jas wordt Wladyslaw bijna funest, als het Rode leger hem voor een Duitser aanzien. De film eindigt met een bekend tafereel; Wladyslaw die piano speelt voor een zaal mensen.
Conclusie
Het is een heftige film die de waarheid van 'toen' nu weer dicht bij brengt. Het waargebeurde aan het verhaal maakt de verfilming nóg aangrijpender. De Tweede Wereldoorlog voelt opeens levensecht (voor een na-oorlogse kijker). In deze film zie je soms gruwelijke dingen zoals uitgemergelde lijken; daar moet je wel tegen kunnen. Ook duurt de film vrij lang, bijna 2,5 uur. Er zicht echter genoeg spanning en vaart in de film, waardoor hij niet langdradig wordt om te kijken. The Pianist van Roman Polanski is dan ook zeker een aanrader!