recensie

Car Seat Headrest - Beach Life-In-Death: opgepoetste lo-fi

Op 13 december 2017 bracht de Amerikaanse lo-fi indierockband Car Seat Headrest het dertien minuten durende nummer Beach Life-In-Death uit; een herwerkte versie van een nummer dat al eerder op het album Twin Fantasy verscheen. Dit werd door fans al gezien als een van de beste nummers van de band. Deze nieuwe studioversie maakt enkele wijzigingen ten opzichte van het origineel, maar blijft trouw aan de roots.

Car Seat Headrest: een Amerikaans eenmansproject

Car Seat Headrest werd in 2010 opgericht door de toen achttien jaar oude Will Toledo. In de eerste vier maanden na oprichting bracht hij vier albums (1,2,3 en 4) gratis uit op de site Bandcamp. Toledo maakte de albums alleen: hij schreef en zong de teksten, speelde gitaar en drums en produceerde alles zelf met goedkope software. Het vijfde album My Back Is Killing Me Baby kwam in 2011 uit. Datzelfde jaar zag de release van Twin Fantasy; een album dat door fans onthaald werd als een klassieker. Typisch voor dit album waren de bloedeerlijke teksten en rauwe lo-fi sound. De fanfavoriet van dit album was het tweede nummer Beach Life-In-Death, dat door fans ook gezien wordt als het beste werk van de band. Toen Toledo in 2015 een platendeal met Matador Records kreeg gaf hij aan enkele nummers van eerdere albums opnieuw te willen opnemen en uitbrengen; dit gebeurde op 13 december 2017, toen de studioversie van Beach Life-In-Death werd uitgebracht.

Beach Life-In-Death

Eerste gedeelte

Beach Life-In-Death is een nummer dat drie (zowel tekstueel als instrumenteel) verschillende delen bevat. Het gehele nummer kan gezien worden als Toledo's beschrijving van een relatie waarin hij zich bevond. Het eerste deel beschrijft Toledo's eigen leven; er wordt de algemene indruk gegeven dat hij geen idee heeft wat hij met zijn leven aan moet en dat zijn vragen niet beantwoord worden: 'I am almost completely soulless...I am incapable of being human.' Ook gaat dit deel in op de problemen die Toledo had met het uit de kast komen. Deze lijken voort te komen uit de depressie waarin hij zich bevindt. Aan het einde van dit deel lijkt Toledo gek te worden; hij zingt de regel 'I don't want to go insane...I don't want to have schizophrenia' manisch. Het eerste deel beschrijft het begin van Toledo's relatie: hij is onzeker over vrijwel alles en heeft geen idee hoe hij zich zou moeten gedragen. Instrumenteel is dit eerste deel van het nummer het simpelst: zowel op het origineel als de studioversie is er een overheersende gitaarpartij te horen met krachtige drums op de achtergrond. Op de studioversie is er echter ook nog een duidelijk te horen tweede gitaar die om de akkoorden van de eerste heen enkele riffs speelt.

Tweede gedeelte

In het tweede gedeelte wordt de instrumentatie rustiger; de gitaar is veel langzamer dan in het eerste deel en ook de vocalen klinken veel beheerster. Aan het begin van dit gedeelte zingt Toledo over hoe hij zo beschermend is over zijn geliefde dat hij diegene uiteindelijk pijn doet. Tekstueel gezien is het derde couplet van dit tweede gedeelte het enige wat er is veranderd in de studioversie ten opzichte van het origineel. Hoogstwaarschijnlijk heeft Toledo deze aanpassing gemaakt vanwege de controversiële regel 'Thank God for the little things and, and...Fuck God that they're little things.' In dit deel van het nummer lijkt hij verveeld te zijn; hij heeft niet het idee dat zijn relatie ergens heen gaat en voelt zich daardoor gefrustreerd.

Derde gedeelte

Het derde gedeelte begint met dezelfde gitaarakkoorden als het eerste deel, maar dan veel sneller gespeeld. In dit gedeelte toont Will Toledo een geweldige songwriter te zijn: hij refereert aan de Bijbel, Amerikaanse cultuur en de maatschappij als geheel in wat zijn muzikale vormgeving is van een relatie die op de klippen loopt. Hij ziet in dat hij en zijn geliefde uit elkaar groeien en begint steeds manischer en agressiever te zingen. Toledo geeft aan wanhopig op zoek te zijn naar een gemeenschap om bij te horen: 'Oh please let me join your cult...I'll paint my face in your colors.' Hij denkt deze echter niet te vinden en is daardoor bang voor een vroege dood. Dit alles mondt uit in een chaotisch einde waarin instrumenteel gezien alles kapot mag: snelle gitaarpartijen en hard aankomende drums geven de regels 'The ocean washed over your grave...The ocean washed open your grave' nog meer kracht.

Een opgepoetste lo-fi-klassieker

Met Beach Life-In-Death bewees Will Toledo in 2011 al een veelbelovende songwriter te zijn. Met het combineren van lange teksten gevuld met metaforen en lo-fi instrumentatie wist hij toen al een grote schare fans bij elkaar te krijgen. De studioversie verandert tekstueel niet erg veel, maar de opgepoetste gitaar- en drumpartijen klinken een stuk beter dan die Toledo eerder zelf opnam. Deze nieuwe versie is dan ook makkelijker verteerbaar voor potentiële nieuwe fans, maar ook voor de veteranen die het nummer al vaker hebben gehoord is er iets nieuws te ontdekken. Al met al dus een opgepoetste versie van een lo-fi-klassieker.

Specificaties

• Titel: Beach Life-In-Death
• Artiest: Car Seat Headrest
• Genre: Lo-fi/Indierock
• Releasedatums: 13 oktober 2017 (studioversie), 2 november 2011 (origineel)
• Platenlabel: Matador Records (studioversie), zelf uitgebracht (origineel)
• Producer: Will Toledo
• Duur: 13:19 (studioversie), 12:11 (origineel)