recensie

Albumrecensie: Wolf Parade - Cry Cry Cry (2017)

In 2005 bracht de Canadese indierockband Wolf Parade de klassieker Apologies to the Queen Mary uit. Na nog twee albums uitgebracht te hebben met wisselend succes besloot de band in 2011 een pauze te houden. In 2016 kwamen ze weer bij elkaar en in 2017 brachten ze Cry Cry Cry, hun eerste album sinds die pauze uit. Weet de band met dit album enigszins in de buurt van het niveau van hun debuut te komen?

Wolf Parade: een Canadese indierockband

Wolf Parade werd in 2003 opgericht door Spencer Krug en Dan Boeckner. Met behulp van Isaac Brook (de frontman van indierockband Modest Mouse) kregen ze een platendeal met het label Sub Pop. Na drie ep’s brachten ze in 2005 hun debuutalbum Apologies to the Queen Mary uit. Dit werd door critici geprezen en wordt nog altijd als een van de beste albums van de jaren nul gezien. De opvolger At Mount Zoomer kwam uit in 2008. De helft van dit album werd opgenomen in een kerk die door de Canadese band Arcade Fire was omgebouwd tot studio om hun tweede album Neon Bible op te nemen. Het derde studioalbum, Expo 86, werd in 2010 uitgebracht. In 2011 gaf de band aan een pauze te nemen. In 2016 kwam Wolf Parade weer bij elkaar en brachten ze een vierde ep uit. Op 6 oktober 2017 werd het vierde studioalbum Cry Cry Cry uitgebracht.

Cry Cry Cry

Het album begint zowel instrumenteel als tekstueel zwaar met Lazarus Online: Spencer Krug zingt over een duistere pianopartij over de titulaire Lazarus, die in de vorm van het personage Rebecca komt. Zij is een fan die door de muziek van Wolf Parade van zelfmoord heeft afgezien. You’re Dreaming, waarin Dan Boeckner de vocalen voor zijn rekening neemt, begint op een positievere toon met een keyboardriedeltje dat de kern van het nummer vormt. Hieromheen komen verderop een strakke drumpartij en elektrische gitaar. Gelijkklinkende instrumentatie is te vinden op Valley Boy, waarin wordt gezongen over de dood van Leonard Cohen een dag voor de Amerikaanse verkiezingen in 2016: ‘It's pouring rain, the Earth is on fire, so you finally became that bird on that wire.’ Incantation is het eerste nummer waarop blazers te horen zijn en die zorgen voor een uitbundig crescendo aan het einde van het nummer. Wat volgt is Flies On The Sun dat hiermee in sterk contrast staat door de beheerste en rustige instrumentatie en vocalen die slechts in de refreinen harder worden. Baby Blue daarentegen is een groots klinkend, progressief nummer dat zich gedurende zes minuten ontvouwt.

Weaponized duurt bijna zeven minuten en heeft een prominente rol voor de piano. Het eerste deel van het nummer klinkt als al het voorgaande, maar in de rustigere tweede helft is er ruimte voor een synthesizerpartij. Who Are Ya ontpopt na drie minuten; Krug zingt over een repetitieve drumpartij met in de achtergrond een prominente rol voor de elektrische gitaar. Am I an Alien Here neemt gas terug en valt vaker terug op dezelfde gitaarriff. In Artificial Life is een grotere rol voor de drums weggelegd in samenwerking met uitbundig gitaar- en synthesizerwerk. Laatste nummer King of Piss and Paper gaat over de presidentschap van Donald Trump. Krug vraagt zich af of artiesten over zichzelf en persoonlijke problemen zouden moeten zingen of slechts over hoe de (politieke) wereld er aan toe is. Het is overduidelijk dat hij ontevreden is met Trump als president, zoals te zien is in een regel als ‘The king is coming down… to kill us all.’

Fris, maar geen klassieker

Cry Cry Cry is instrumenteel interessanter dan de twee voorgaande Wolf Parade-albums. Elk nummer klinkt uniek, maar toch erg herkenbaar. Alle drumpartijen zijn strak en precies en de gitaren klinken overheersend en krachtig. Hiernaast zijn de keyboard-, synthesizer-, en pianopartijen unieker en eigenzinniger dan ooit tevoren. De stemmen van Boeckner en Krug zijn nog altijd met niets te vergelijken en wisselen elkaar beter af waardoor het verschil tussen beide minder opvallend is. Bovendien heeft Wolf Parade in sommige nummers voor het eerst een uitgesproken politieke voorkeur. Wat vooral opvalt is de enorme diversiteit in de nummers zelf; geen refrein klinkt als het vorige en er is een constante stroom van nieuwe muzikale ideeën. Dit zorgt ervoor dat het album erg fris klinkt en bijna het niveau van Apologies to the Queen Mary bereikt. Cry Cry Cry evenaart die klassieker echter niet; daarvoor is laatstgenoemde nog altijd te innovatief, creatief en origineel.

Specificaties

• Titel: Cry Cry Cry
• Artiest: Wolf Parade
• Genre: Indierock
• Releasedatum: 6 oktober 2017
• Platenlabel: Sub Pop
• Producer: John Goodmanson

Tracklist:

1. Lazarus Online (3:26)
2. You're Dreaming (3:39)
3. Valley Boy (3:39)
4. Incantation (4:23)
5. Flies on the Sun (3:43)
6. Baby Blue (6:00)
7. Weaponized (6:40)
8. Who Are Ya (3:44)
9. Am I an Alien Here (3:36)
10. Artificial Life (3:48)
11. King of Piss and Paper (4:48)