recensie

Recensie ‘De reis om de wereld in 80 dagen’

Het is een mond vol, maar de De reis om de wereld in 80 dagen kent iedereen wel zo’n beetje. Genie Jules Verne schreef het en is inmiddels meerdere malen verfilmd. Het Zuidelijk toneel maakte er een toneelstuk van.

Het verhaal

Het verhaal draait om Phileas Fogg die een weddenschap aangaat met een pokervriend. Hij geeft aan om de wereld te kunnen reizen in 80 dagen, met als startpunt Londen. Hij is vastbesloten en zet zijn geld en reputatie op het spel. Hij gaat op weg met zijn knecht Passepartout en in zijn kielzog zit detective Fix, want deze moet goed in de gaten houden of Fogg wel eerlijk handelt. Een dievegge hangt weer min of meer aan Fix en zij maakt het team wat de wereld rond gaat compleet.

De reis

Hun weg levert de meest uiteenlopende verhalen op, want zo beginnen ze nog netjes met de trein, maar moeten dan hun weg vervolgen met een vliegend tapijt in de oosterse landen, een olifant helpt ze in India een stuk verder en via China belanden ze in de Verenigde Staten waar er recht wordt gedaan aan de term “het wilde westen”. Uiteindelijk vinden ze met de stoomboot hun pad richting Engeland, eindbestemming Londen, terug.

Maar op al de stopplaatsen treffen ze meer of minder interessante mensen en gaat de namaak prinses zelfs mee terug naar Engeland. Fogg moet toegeven dat hij verliefd op haar geworden is. Maar hij komt een dag te laat aan met de stoomboot en is nu alles kwijt, zijn geld en reputatie. Hij kan de prinses geen toekomst bieden en laat haar achter, het lijkt een verbitterd man te gaan worden. Tot het moment dat zijn opponent hem feliciteert met zijn overwinning en dan blijkt pas dat hij – door de wereld rond te gaan tegen de tijd in – een dag gewonnen heeft en het niet een dag te laat is, maar exact de dag dat hij had gezegd terug te zijn in Londen.

De recensie

Regisseur Matthijs Rumke heeft van het verhaal, wat in toneeltekst omgezet is door Han Romer (die ook enkele rollen vervult in het stuk), een amusant toneelspel gemaakt. Hoofdrol spelers Peter Heerschop (Fogg) en ADHD-man Bert Visscher (Passepartout) spelen de hoofdrollen. Viggo Waas (de Veerman) is de verteller en levert de rode draad om alle losse eindjes aan elkaar te zetten. Nanette Edens, Han Romer en Joep van Deudekom vullen het team prima aan.

Acteurs

Het is geen traditioneel toneelstuk met de vast decors, maar het improviseren en prikkelen van de eigen fantasie is van belang. Als je een traditioneel beschaafd stuk wilt zien, ga dan niet. Maar kan je de druktemaker Visscher met bijbehorende humor wel op prijs stellen, dan is het zeker een aanrader. De humor is soms plat en voorspelbaar, maar zit dan wel weer op een grappige wijze verweven in het verhaal. Het verhaal heeft een waarheidsgetrouwe basis, maar de fantasie is duidelijk losgelaten als het gaat over het hoe en waarom. Schrijver Romer speelt zelf enige rollen en zijn rustige droge humor is zeker verfrissend bij druktemaker Visscher.

Het Zuidelijk toneel zet wel vaker niet direct traditionele stukken op de planken en de liefhebber zal ook deze zeker kunnen waarderen. Het stuk wordt door het hele land opgevoerd.