De comeback van Damien Rice

Het was alweer een hele tijd geleden dat de Ierse zanger Damien Rice een album had uitgebracht. Maar acht jaar en een verloren liefde later, kwam dan eindelijk op 31 oktober 2014 zijn derde en langverwachte album “My Favourite Faded Fantasy” uit. Een langspeler die op 27 oktober 2014 al min of meer live te beluisteren was in de vorm van een concert in het Amsterdamse Carré. In de media verschijnen vrijwel alleen zeer positieve recensies als het om “My Favourite Faded Fantasy” gaat. De luisteraars en / of recensisten kunnen er niet omheen: liefdesverdriet staat centraal op het nieuwe album van Damien Rice. De albumtitel “My Favourite Faded Fantasy” verraadt dit ook eigenlijk al: het loslaten van een geliefde en de tedere herinneringen aan die relatie van weleer. De grootste inspiratiebron voor dit album lijkt het ex-bandlid Lisa Hannigan – en zoals gezegd tevens de voormalige muze van Damien Rice - te zijn.

Damien Rice – singer / songwriter

De Ierse singer / songwriter Damien Rice werd op 7 december 1973 geboren in Dublin. Hij is bekend vanwege zijn fragiele nummers die hij met zo weinig mogelijk muzikale ondersteuning ten gehore brengt. Hij wordt muzikaal bijgestaan door zijn bandleden Vyvienne Long (cello, piano), Shane Fitzsimons (basgitaar) en Tom Osander (drums en percussie). Tot 2007 maakte Lisa Hannigan (gitaar en zang) nog deel uit van de band.

Damien Rice begon zijn carrière ooit in Juniper, een band die destijds succes had met het nummer Weatherman. In 1999 gingen de overige bandleden verder onder de naam Bell X1, toen Damien Rice opstapte en naar Toscane in Italië verhuisde. Nadat hij een jaar lang als straatmuzikant door Europa had gereisd, keerde hij weer terug naar Ierland. Hij leende geld van vrienden om de nummers die hij tijdens zijn reis geschreven had op een demo te zetten. Deze demo stuurde hij uiteindelijk naar producer David Arnold: deze was zo onder de indruk van de muziek van Damien Rice dat hij hem geld leende om studio-apparatuur te kopen.

Het album “O”

In 2001 kwam de eerste single, ‘’The Blowers Daughter”, van Damien Rice uit. Het nummer werd goed ontvangen en meteen al gebruikt voor de soundtrack van de film Closer. Hierna volgden er steeds meer optredens, terwijl hij ondertussen ook al druk bezig was met het samenstellen van een compleet album. Dit alles deed hij zonder tussenkomst van een platenmaatschappij, omdat hij niet wilde dat anderen invloed op zijn muziek zouden hebben. En zo kwam in februari 2002 onder de titel “O” zijn eerste langspeler uit.

In 2005 won Damien Rice een “European Border Breakers Award” omdat hij in 2004 een van de tien jonge veelbelovende Europese artiesten was die succesvol buiten de eigen landgrens debuteerde.

Het album “B-Sides”

In 2004 kwam er een album uit dat met de titel “B-Sides” werd genoemd naar de B-kantjes van “O” en daar ook min of meer mee gevuld was. Dit in principe tweede album wordt gezien als tussenalbum, omdat er eigenlijk geen nieuwe nummers opstonden. Het volgende album “9” wordt daardoor dan ook als tweede album gezien.

Het album “9"

In 2006 bracht Damien Rice zijn tweede album onder de titel “9” uit. De van deze langspeler afkomstige single “9 crimes” werd niet alleen een top tien hit in de Mega Top 50, het werd ook gebruikt in films zoals Shrek 3 en televisieseries waaronder het tweede seizoen van Jericho, het derde seizoen van True Blood en een aflevering van Grey’s Anatomy. Andere nummers van Damien Rice die in films en / of televisieseries gebruikt werden, zijn: “Delicate” (in de series Lost, Alias, Misfist en de film Dear Frankie), “Older Chest” (in de serie Jericho) en “Grey Room” (in de series Criminal Minds en House MD). Verder schreef Damien Rice de titelsong “What if I’m wrong” voor de film When the dragon swallowed the sun en werd zijn U2 cover "One" gebruikt als titelsong voor de film The Impossible. Daarnaast gebruikte Paolo Giordano in het laatste hoofdstuk van De eenzaamheid van de priemgetallen een citaat uit “Grey Room”.

In maart 2007 stuurt Damien Rice Lisa Hannigan bij de band weg, omdat hij vond dat zij hem in zijn creativiteit belemmerde. Zij verzorgde op de meeste singles, waaronder “9 Crimes” de zang en het gitaarspel. In 2008 maakte Damien Rice met bekende artiesten uit het Verenigde Koninkrijk, de Verenigde Staten, Canada en Zuid-Afrika het album ‘Songs for Tibet” dat was bedoeld als steunbetuiging voor Tibet en dalai lama Tenzin Gyatso. De gelijknamige single “Songs for Tibet” verscheen enkele dagen voor de opening van de Olympische Zomerspelen van 2008 in China.

Het album “My Favourite Faded Fantasy"

Terwijl de fans zich maar bleven afvragen wanneer er een nieuw album van Damien Rice zou verschijnen, vroeg de Ierse singer / songwriter zelf zich juist af waarom hij überhaupt een nieuw album zou gaan maken. Uiteindelijk bleek het antwoord op die vraag dichterbij dan dat hij zelf dacht: het is namelijk te vinden in een aantal intieme en openhartige nummers op het album “My Favourite Faded Fantasy”. Dit langverwachte album kwam op 31 oktober 2014 uit, terwijl eerder op 22 september 2014 al de eerste officiële single “I don’t want to change you” ervan uitkwam. Onder andere in het Amsterdamse Carré (op 27 oktober 2014) was de inhoud van de nieuwe langspeler al live te beluisteren.

Recencies

Volgens een recencist op Nu.nl worden de fans van Damien Rice na acht jaar beloond met het absoluut hartverscheurende album “My Favourite Faded Fantasy”. Een album dat overduidelijk in het teken van een verloren liefde staat. Volgens zowel kenners als diehard fans, heeft dit nieuwe album aardig wat raakvlakken met het eerdere album “O” dat ook al behoorlijk emotioneel geladen was, terwijl het album ”9” daarentegen veel meer vrolijkere en soms zelfs ietwat cynische nummers bevatte. Pluspunten van My “Favourite Faded Fantasy” zijn een goede opbouw van breekbare nummers, kwetsbare muziek, prachtige songteksten en heel veel ruimte voor volledig instrumentele delen. Als er dan toch minpunt genoemd moet worden, dan is het dat Damien Rice maar blijft stilstaan bij een liefde die allang verleden tijd is. Maar…. dit resulteerde echter wel in zeer goed in elkaar gezette en ontroerende songs, zodat luisteraars hem nooit een zeurpiet of een emotioneel wrak zullen noemen. Mooie songs zijn vaak het resultaat van een gebroken hart, zo blijkt ook met dit album maar weer eens.

The Greatest Bastard

Het ruim vier minuten durende “The Greatest Bastard” is een pijnlijk mooie ‘folkballad’ die lijkt te duiden op het feit dat Damien Rice zijn verbroken relatie met zijn muze Lisa Hannigan acht jaar na data nog steeds niet verwerkt heeft. Tekst als “But letting go is not the same as pushing someone else away” lijkt daar het bewijs van te zijn.

Trusty and True

In principe is dit een 'folknummer' waarin de Ierse achtergrond van Damien Rice duidelijk te horen is. Hierin zingt hij onder andere “We can’t take back what is done, what has passed, so let us start from here”. Het nummer dat totaal acht minuten lang is, verandert halverwege van een gereserveerd lied in een powerballad met fluiten, violen, een koor en een meezingrefrein.

I don’t want to change you

Dit nummer klinkt vooral hoopvol en bewijst dat Damien Rice op “My Favourite Faded Fantasy” niet alleen zeurderig zijn liefdesverdriet van zich af zingt. Tekst als “Where you go, I can always follow” zingt hij vol verwachting. Al met al is het zeker geen vrolijk lied, maar samen met het nummer “Colour me in” is het wel een van de lichtpuntjes in de duisternis van het album.

It takes a lot to know a man

Dit nummer heeft een drie en halve minuut durende basis, die daarna nog zes minuten verder bouwt op het muzikale thema. In het middenstuk kun je woede voelen, in het instrumentale pianogedeelte eenzaamheid en verdriet en aan het einde totale ontreddering. Mede door steeds emotioneler klinkende vioolmuziek is het nummer van het begin tot het eind ontroerend.

Enkele recensisten vragen zich af of het toeval is dat er precies net zoveel nummers op “My Favourite Faded Fantasy” staan als dat er jaren tussen dit nieuwe en zijn vorige album “9” zaten. Volgens De Telegraaf zijn het acht avontuurlijk, hartstochtelijk uit de hand lopende nummers waarmee Damien Rice andermaal geen luisteraar onberoerd laat. “Of hij nu lijdt of hoopt, van zich af duwt of omarmt: hij neemt je mee. En dan ben je betoverd…” Voor de Londense krant Evening Standard is er zelfs sprake van een van de albums van het jaar: “Na acht jaar weg te zijn geweest, klinkt Damien Rice onbezwaard door verwachtingen, vrij om de beste muziek te maken die hij kan. Hij is daarin op grootse wijze geslaagd, en het is wonderbaarlijk dat hij terug is”. Volgens zijn eigen website is Damien Rice inmiddels een concert tour gestart, zodat een ieder die het wil in de gelegenheid wordt gesteld om hem live bezig te zien...