Woody Herman: The Herds

Een bigbandleider die zeker heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van de bigbandmuziek is Woody Herman. Als geen ander kon hij bands van hoge kwaliteit samenstellen en coachen. Naast bigband-leider was hij ook klarinettist, saxofonist (alt & sopraan) en zanger.

Woody Herman

Woody Herman werd geboren op 16 mei 1913. Het was een echt wonderkind. Op zijn negende speelde hij klarinet in Vaudevilletheaters, en op zijn 15e was hij professioneel saxofonist. Hij speelde rond zijn 20e in bands van o.a. Tom Gerun (waar hij ook in zong en zijn eerste opnames mee maakte) en Gus Arnheim. In 1936 kwam hij bij de band van Isham Jones. Toen die stopte met het leiden van de band, kon Woody Herman verder als bandleider, met de belangrijkste muzikanten.

The Band That Plays The Blues

The eerste band die Woody Herman leidde speelde zoveel blues dat hij uiteindelijk de bijnaam 'The band that plays the blues' kreeg. Herman had hier zelf geen problemen mee, maar het concept bleek toch niet echt te werken. Dit bleek uit een brief die een theater-manager aan hem schreef: "and you will kindly not play any of those nigger blueses"...

In 1939 had hij de hit die hem verder zou helpen in de bigband-wereld: Woodchoppers ball. Door deze hit werd hij een van de leidende orkesten in het late swing tijdperk

The First Herd

'The band that plays the blues' onderging veel personeels veranderingen, en in 1944 werd hij omgedoopt tot 'Herman's Herd'. Omdat er nog meer Herds zouden volgen werd het later 'The First Herd' genoemd. De groep had veel goede muzikanten, waaronder: Neal Hefti (trpt), Bill Harris (trb), Ralph Burns (piano) en Flip Phillips (tenor). Deze band werd beïnvloed door Count Basie en Duke Ellington, maar nam ook heel duidelijk dingen over van de bebop. Al snel werd er een platencontract afgesloten met Columbia Records. In Februarie 1945 namen ze het nummer 'Caldonia' op, en dit werd een grote hit. De componist Strawinski was zo enthousiast over de band dat hij speciaal voor hen het nummer 'Ebony Eyes' componeerde. The Herd werd zo populair dat Herman uiteindelijk op het hoogtepunt (in 1946) moest stoppen om meer aandacht te geven aan zijn vrouw, die een alcohol probleem had.

The Second Herd

Dat was echter nog niet het einde van Woody Herman als bigbandleider. In 1947 Startte hij zijn tweede band, die 'The Second Herd' genoemd werd. Ook deze band werd weer een groot succes. Omdat het swingtijdperk was afgelopen, kreeg de band nog meer bebop invloeden. Dit is duidelijk te horen in het nummer 'Lemon Drop'.

Four Brothers

Het bijzondere aan the Second Herd was zijn saxsectie. Waar de normale samenstelling 2 alten, 2 tenoren en een bariton is bestond deze namelijk uit 3 tenors en een baritonspeler. Ze werden 'The Four Brothers' genoemd. Over de samenstelling doen verschillende verhalen de ronde, maar de meest waarschijnlijke is: Stan Getz, Zoot Sims en Herbie Steward op tenor, en Serge CHaloff op bari. Alle vier waren ze 'aanhanger' van Lester Young, dus de basis voor de frasering was heel goed.

De bekendste nummers van The Second Herd zijn 'Early Autumn' en 'The Goof and I', waarmee woody Herman -alsof hij nooit was weggeweest - hits maakte. In 1947 verscheen de band in de film 'New Orleans'.

The rest of the Herd's

Na 'The Second Herd' heeft Woody Herman nog een aantal 'herds' gehad. Zo was er in elk geval nog de 'third Herd' (1950-1956), waarmee hij succesvol door Europa toerde. Daarna kwam in 1959 'the fourth Herd' - ook wel 'Anglo Amerikan Herd' genoemd - en daarna 'the Swinging Herd' (1962). In de jaren 60 kreeg de band meer en meer Rock'n Roll invloeden, en nam Woody Herman verscheidene Jazz-Rock muzikanten op in zijn band. In de jaren '80 ging hij terug naar de 'pure Jazz', en kreeg hij een platencontract bij 'Concord. Doordat hij een foute manager had gehad moest hij doorwerken tot in de jaren '80, en pas toen hij zo ziek was dat hij niet meer kon werken kon hij stoppen. In 1987 overleed hij aan longontsteking.