Rio Reiser, Somewhere over the rainbow

Ralph Christian Möbius, alias Rio Reiser werd geboren op 9 januari 1950 als Ralph Christian Möbius, hij stierf in augustus 1996. Begin jaren ’70 van de vorige eeuw richtte hij met nog drie anderen de band Ton Steine Scherben op. Het was een van de meest invloedrijke Duitstalige rock bands van de jaren 70 en begin jaren 80 van de vorige eeuw. De band wordt gezien als een echte Krakersband, met politieke protestliederen.

Cultband Ton Steine Scherben

De band had rond 1974 hun heil gezocht in een boerderij op het platteland van Fresenhagen. Hier kregen zij hun inspiratie voor het schrijven van meerdere politieke liedjes, die de krakersscene van hen verlangde. Dan verschijnt in 1974 hun 3e album genaamd “Wenn die Nacht am tiefsten”. Dit album bevat een afkeer van de politieke leuzen uit de tijd dat de band begon en een keuze voor persoonlijke melancholische thema’s.

In de periode tussen 1974 en 1981 neemt de band een rustpauze. In deze periode schrijven zij hoorspelen, kinderplaten en schrijven zij een bijdrage voor de theatergroep “Brühwarm”, onder andere de nummers “Mannstoll” en Ëntartet”.

Dan komen zij terug in 1981 met het album “IV (Die Schwarze)”. Hierop staan 22 nummers die elk betrekking hebben op één van het 22 kaarten tellende Tarotspel. Ook komt er weer een tournee, met lage toegangsprijzen. Dan verschijnt in 1983 het album “Scherben”, met aansluitend een tournee ter ondersteuning van de Duitse politieke partij“”Die Grünen”.

Dan breekt het jaar 1985 aan. De band kondigt aan te gaan stoppen. Wel wordt nog het album “Live in Berlin 84” uitgebracht, hun enige live album. Dit album verscheen om hun schulden af te lossen.

Rio Reiser na Ton Steine Scherben

Nadat in 1985 de band uit elkaar is gegaan gaat Rio op solo tour. R.P.S.Lanrue speelde nog 3 jaar in de live band van Rio. In 1985/1986 komt het eerste solo album uit “Rio I”. Het is ontstaan uit de vele demo’s, uit de tijd van de band. Rio had van dit albums hits als “König von Deutschland” en “Junimond”. Dit leverde zoveel geld op dat zelfs zijn schulden uit de tijd van de band konden worden afbetaald.

De Allstar-band treedt in 1986 op met onder andere Herbert Grönemeyer, Toten Hosen en Rio Reisen. Dit gebeurt op het Anti-WAAhnsinns-Festival met ruim 100.000 toeschouwers. Het laatste lied wordt door Rio solo op de piano gespeeld, dit was een versie van het bekende nummer “Somewhere over the Rainbow”.
Het album “Blinder Passagier” verschijnt in 1987 en heeft naast Rocksongs ook zeemans-, romantische- en slaapliedjes. Het was een niet zo best verkopend album.

Rio en de Berlijnse muur

Dat Rio in Oost-Duitsland groot was laat het volgende voorval zien. In 1988 zendt DT64, een Oost-Duitse tv zender, het nummer “Der Traum is aus” uit. Helaas wordt 1 regel van het nummer vergeten, namelijk “Gibt es ein land auf der Erde, wo der Traum Wirklichkeit ist? Ich weiβ es wirklich ncht-Ich weiβ nur eins, und da bin ich sicher: Dieses Land ist es nicht!”.

Deze regel was eigenlijk bedoeld voor West-Duitsland, maar iedereen in Oost-Duitsland brulde deze niet uitgezonden regel(s) luidkeels mee. Een voorteken voor het vallen van de muur?

Overige albums van Rio Reiser

Na het mislukte album “Blinder Passagier” bracht Rio Reiser nog de volgende albums uit:

• 1990: “Rio***”
• 1991: “Durch die Wand”
• 1993: “Über alles”
• 1995: “Himmel & Hölle”

Dan verschijnt in 1994 de autobiografie van Rio Reiser en speelt hij in 1996 zijn laatste rol in de film “Die Gang”.

De dood van Rio Reiser

De doodsoorzaak van Rio op 20 augustus 1996 was hartfalen. Hij is begraven op zijn eigen grond in Fresenhagen. Zijn graf is een soort Pelgrimsoort geworden. Zijn woning is omgedoopt tot “Rio-Reiser-Haus” en herbergt een bijeenkomstruimte en studio waar kunstenaars werken. Inmiddels is Rio’s broer Peter voorzitter van de Rio-Reiser-Haus vereniging. Zijn andere broer Gert houdt zich bezig met het Rio-Reiser-Archiv / Möbius Rekords, om de nagedachtenis aan Rio levend te houden.

Enkele dagen na zijn dood, op 1 september, was er een herdenkingsconcert. Onder andere Mariande Rosenberg en Herbert Grönemeyer traden op.