Laurel en Hardy
Het beroemdste filmduo beschrijven is iets zoals duiken in het collectief geheugen van iedere filmfanaat. Alhoewel de films nu stokoud zijn, werden ze nooit geëvenaard in genialiteit van de vertolkers en de chemie van de twee acteurs. Hoe een duo dat puur per ongeluk werd samengesteld is uitgegroeid tot het meest geniale komische koppel sinds het ontstaan van de pellicule.
Stan Laurel
Geboren in het Verenigd Koninkrijk in 1890 onder zijn echte naam Arthur Stanley Jefferson. Hij werd letterlijk geboren in de theaterwereld gezien zijn beide ouders redelijk verdienstelijke theaterperformers waren. Een theatergezelschap waar ook Charles Chaplin deel van uitmaakte bracht hem naar de U.S.A. Hij bleef in de Verenigde Staten en speelde vooral in theater producties en speelde later bij toeval een rolletje in een film. In 1921 speelde hij accidenteel een rol waarin ook Oliver Hardy een rolletje had in de film the Lucky Dog. Daar hij zich goed voelde in de States, besliste hij in diezelfde periode om zijn naam te veranderen in Stan Laurel, welke niet meer zo Brits klonk. Hij kreeg een contract van Universal om reeks komische films te maken. In 1924 besliste hij dan om nog alleen maar op treden in films en zei hij het theater vaarwel.
Oliver Hardy
Oliver Hardy werd geboren in 1892 in Harlem, Georgia als Norvell Hardy. Zijn jeugd werd gekenmerkt door armoede en sociale miserie. Zijn studies stelden niet veel voor en hij ging al gauw werk zoeken bij zijn grote liefde : het theater. Rond 1910 nam hij de naam Oliver Hardy aan, het was in die tijd niet ongewoon dat artiesten een naamaannamen die mensen goed konden onthouden. Ironisch genoeg was zijn eerste job die van protectionist in de cinema in zijn woonplaats. Hij droomde zelf van een rol op het witte doek en probeerde In Florida aan de bak te geraken als vaudeville artiest. Hij werd opgemerkt door een producer en maakte in korte tijd ongeveer vijftig kortfilms. Hij kwam uiteindelijk in contact met de legendarische Hal Roach, waar hij in betere producties aantrad o.a. in 1925 versie van The Wizard of Oz.
Het begin van een magisch duo
Hal Roach was de persoon die geschiedenis schreef en het geniale idee had om deze twee mensen te verenigen in een duo. Hun eerste wapenfeit was de film 45 minutes from Hollywood, hun latere eerste officiële optreden als duo volgde vlug in 1927. De volgende decennia volgde de ene na de andere film zich op in hoog tempo en met steeds stijgend succes. Ze maakte nadien succesvol de overstap naar de gesproken film, toen het al gauw duidelijk bleek dat de jaren van de stomme film geteld waren. Met schrik in hun hart wachten ze de reacties af, vele vedetten van de stille film, zagen het einde van hun carrière door de introductie van geluid. Bij hen was het eerder de uitzondering, ze werden alleen maar populairder, de gesproken grappen als aanvulling op het visuele was een succes. Later waagden ze het ook om hun zangtalenten ten toon te spreiden, overigens ook met succes. In de jaren 30 kreeg de film de Musix Box de oscar voor beste komedie. Hun sterrenstatus werd bevestigd. Stan Laurel ontpopte zich al gauw als het brein achter het duo en schreef het merendeel van de scripts zelf. Dient ook gezegd dat met de jaren de improvisatie tussen de dikke en de dunne vanzelfsprekend was geworden. Midden jaren dertig gaat het duo over naar grote producties en langspeelfilms zoals Way out West, Bonnie Scotland. Laurel kreeg uiteindelijk zware meningsverschillen met hun studio welke escaleerde, in die mate dat ze in 1936 de studio verlieten en onder contract gingen bij Mack Sennett de aartsrivaal van Hal Roach. Enige tijd later werd de ruzie met Roach bijgelegd en maakte ze terug succesvolle producties samen. Later hebben ze nog films gedraaid voor United Artists, 20th Century Fox en M.G.M., maar het werd duidelijk dat deze studio’s de genialiteit van het duo aan banden probeerden te leggen en in die zin haalden deze producties nooit meer de genialiteit van de gouden jaren.
Einde van een tijdperk
Na de Tweede Wereldoorlog was het duidelijk dat hun glorietijd voorbij was. Ze trokken nog rond in Europa met hun theatertournee. In 1950 blikten ze nog de film Atoll K uit (ook uitgebracht onder de naam Utopia), hun eerste Europese productie, het was een beschamende vertoning en een afkooksel van hun vroegere grappen. De film flopte en was het feitelijke einde van Laurel en Hardy als duo. De eerste ouderdomskwaaltjes staken de kop op en ze lastten een rustperiode in. In 1954 echter deden ze hun première op de Amerikaanse televisie. De allerlaatste openbare verschijning was in het geboorteland van Stan Laurel in 1955. Twee jaar later overleed Oliver Hardy aan een beroerte, waarna zijn eeuwige partner besloot om nooit meer op te treden. Laurel overleed in 1965 volgens bronnen was de verbondenheid met Hardy tot op de laatste dagen van zijn leven merkbaar in alles wat hij deed. Hij treurde om het verlies van “The Babe” bijnaam die Hardy kreeg van het Amerikaanse publiek. Vreemd is dat hij de begrafenis van Hardy niet had bijgewoond. In 1961 kreeg Stan Laurel een Academy Award voor zijn levenswerk, de rest van zijn leven koesterde hij zijn fans en bleef beperkt actief als producer.
Erkenning van hun talent
Enkele jaren na hun respectievelijke dood werden in beide geboorteplaatsen Musea opgericht. Stan Laurel en Oliver Hardy hebben een ster op de Hollywood Walk of Fame. In 1989 kreeg hij tevens een standbeeld. Oliver Hardy kreeg erkenning als een uitmuntend acteur, ietwat in de schaduw van Stan Laurel. De meeste erkenning kwam er eigenlijk van de talrijke pogingen om hun te imiteren, pogingen die één na één glorieus faalden. De chemie tussen deze twee komische talenten was van die aard, dat het onmogelijk was om die terug tevoorschijn te toveren. De ontroerende humor van die twee is misschien wat wij nu terug nodig hebben in onze entertainment industrie.
Leuke weetjes
- Vele aspecten van Laurel en Hardy gingen uiteindelijk tijdens hun carrière en erna een eigen leven leiden zoals de gekende intro song bij hun beste filmpjes.
- De hilarische one liners zoals “There’s another fine mess you put me into”.
- Het grappige wenende gezicht van Stan Laurel, en de soms letterlijke knipoog naar het publiek van Oliver.
- Het onvergetelijke duo kreeg tevens een animatiereeks en een stripboekenreeks.
- Het friemelende gebaar van Hardy aan zijn das was één van hun trademarks
- Heden ten dage zijn er nog heuse fanclubs met heel veel activiteit en zeer veel leden, de gekendste is “The Sons of the Desert” naar de gelijknamige film. Film die ik iedereen kan aanraden om te bekijken.