recensie

Filmrecensie: The Angels' Share van Ken Loach

'The Angels' Share' is het alcoholpercentage van whisky dat verdampt tijdens het rijpen. Ken Loach's achtentwintigste speelfilm is zowel een sociaal drama als een onderhoudende komedie over tuig uit de onderste laag van de samenleving dat op taakstraf in aanraking komt met de wereld van whiskystokerijen, -proeverijen, -veilingen en 'The Angels' Share'. Een groot avontuur volgt als de duurste whisky aller tijden gefeild wordt. Weet Loach deze film geloofwaardig en boeiend genoeg te houden of verslikt hij zich in de verschillende thema's?

Ken Loach

De meeste mensen zullen nog nooit van hem gehoord hebben. Toch is het een wereldwijd bekend en gewaardeerd filmmaker, vooral in filmfestival-sferen. Zo heeft hij vaak als underdog prijzen gewonnen in Cannes. Bijvoorbeeld heeft 'The Wind That Shakes the Barley' een Palm d'Or gewonnen met geduchte concurrentie. The Angels' Share is gehuldigd met de Jury's prize in 2012. Loach staat bekend om zijn sociaal-realistische drama's die over de onderlaag van de Engelse samenleving gaan.

The Angels' Share

De film bestaat als het ware uit twee delen. Het eerste deel is vooral een drama in de trend van de eerdere sociaal-realistische drama's die Loach gemaakt heeft. In het tweede deel ontspoort de film echter in een absurd komedisch avontuur.

Robbie's vicieuze cirkel van geweld

Na een korte introductie van enkele personages die later in de film een kleine rol toegedeeld krijgen, maken we kennis met Robbie, een arme Engelse vechtersbaas. Ternauwernood ontsnapt hij aan een gevangenisstraf omdat zijn vrouw op het punt staat te bevallen, in plaats daarvan krijgt hij 180 uur taakstraf opgelegd. Zijn leven staat op losse schroeven, hij wordt van alle kanten door oude vijanden maar ook door de familie van zijn vrouw bedreigd, door één misstap zal hij echter al de gevangenis in komen. Dankzij zijn gewelddadige verleden krijgt hij nergens werk krijgen en juist op dat moment wordt hij vader. Hij belooft zijn zoon om nooit meer iemand anders pijn te doen maar zo makkelijk gaat dat niet.

Dit eerste deel is vooral rauw en afwisselend zoetsappig. Je leeft wel mee met Robbie maar de problemen zijn nogal cliché en worden van tijd tot tijd abrupt verstoord door achtervolgings-scènes en komische intermezzo's op taakstraf (het laatstgenoemde wel omwille van de rest van de film). Een kortere omschrijving van Robbie's personage had wel volstaan aangezien het in het tweede deel van de film hier nauwelijks naar terugverwezen wordt. Een verdieping van de overige karakters had mij interessanter geleken. Daarbij is de switch naar het tweede gedeelte nogal abrupt.

Taakstraf en het ontdekken van whisky

Tijdens de dramatische omschrijving van Robbie zijn leven worden de overige komische collega-veroordeelden op taakstraf al geïntroduceerd. Harry, de wat goeiige toezichthouder, neemt het hele stel op vrije dagen mee naar whiskyproeverijen en -stokerijen. De veroordeelden in trainingspakken zorgen voor komische situaties en je bent het zware eerste gedeelte van de film zo vergeten. De toon is voornamelijk luchtig wanneer je ziet hoe Robbie en zijn drie vrienden meer verdiept raken in de wereld van whisky, ook is het aanstekelijk, de regisseur slaagt erin je mee te zuigen in de wereld van whisky. Ook was opmerkelijk dat in Schotland net als in Nederland whisky voornamelijk door de upper class wordt gedronken.

De grote misdaad... in een kilt!

Uiteindelijk bereiden de vier vrienden een poging voor om de duurste whisky van de wereld te ontvreemden. Vanaf dit punt raakt de film geheel de rauwe realistische toon van het begin kwijt. Het avontuur is zeer vermakelijk maar ook absurd. Als aanvulling op het tweede gedeelte van de film werkt het perfect maar het staat in schril contrast met het eerste. Daarom denk ik dat Loach een fout heeft gemaakt met de combinatie van drama en komedie. Je merkt dat hij niet een keuze kan maken tussen de twee en daardoor een vaag compromis heeft gesloten. Ondanks die fout is het komische gedeelte geslaagd, vooral dankzij de zwartgallige Schotse humor, belichaamd door het personage van Albert. Na de film direct een glaasje whisky gaan drinken is een logisch gevolg. Al met al is Angels' Share een niet gebalanceerde maar wel zeer vermakelijke en onderhoudende zwarte komedie.