recensie

Speelfilmrecensie: The Accountant

De speelfilm The Accountant, met in de hoofdrol Ben Affleck, uit 2016 is een film die wisselend ontvangen is. Toch heeft de film het eigenlijk helemaal niet slecht gedaan in de bioscoop. Het geeft het verhaal weer van een accountant met een autistische stoornis en een nogal heftig dubbelleven. Het is een film waar je een lange zit voor moet nemen, want de film duurt 2 uur en 8 minuten. Wat is het verhaal rond de creatieve accountant met dubbelleven en wat brengt de emotieloze man met zich mee, wat hem toch sympathiek maakt?

Het verhaal

Autisme

De film start met beelden vanuit het heden en mengt deze met beelden vanuit het verleden. Hierin wordt duidelijk dat er twee broers zijn waarvan er één een autistische stoornis heeft. Hoewel moeder er goed mee overweg kan, geldt dit niet helemaal voor vader. Deze oud militair voedt zijn kinderen bij voorkeur op als militair en pakt autisme op zijn manier aan. Dit pakt nogal vreemd uit en speelt vervolgens een rode draad in het leven van Christian 'Chris' Wolff, gespeeld door Ben Affleck.

Accountancy

Wolff is een freelance accountant en helpt onder meer het bedrijf Living Robotics. Een bedrijf dat problemen heeft met de boekhouding. Daar komt hij Dana Cummings, gespeeld door Anna Kendrick, tegen. Zij is de boekhoudster van het bedrijf en helpt Wolff met de puzzel rond de boekhouding en de verdwenen 61 miljoen dollar. Als de financieel directeur ogenschijnlijk plotseling zelfmoord pleegt, begint het verhaal pas echt.

Chris Wolff en Dana worden aangevallen en ze komen erachter waar die miljoenen gebleven zijn. Het web trekt langzaam dicht en Wolff handelt.

Achter de schermen

De productie

Oktober 2016 kwam de film uit in de Verenigde Staten en twee weken later kwam de film in Nederland uit. De film, uitgebracht door Warner en als producers Lynette Howell en Mark Williams, kostte een slordige 44 miljoen dollar en heeft binnen het eerste half jaar 152 miljoen opgebracht.

De acteurs
De hoofdrolspelers:

• Ben Affleck: Christian 'Chris' Wolff
• Seth Lee: Christian 'Chris' Wolff als kind
• Anna Kendrick: Dana Cummings
• J.K. Simmons: Raymond 'Ray' King
• Jon Bernthal: Braxton 'Brax' Wolff
• Cynthia Addai-Robinson: Marybeth Medina
• Robert C. Treveiler: Vader van Christian
• Mary Kraft: Moeder van Christian

Recensie

Het spel

Affleck speelt de eenzame accountant Wolff en laat zijn autisme voor zich werken. Deze rol speelt hij goed voor de camera. Emotieloos, maar niet vervelend of onaangenaam. Het blijft prettig om naar deze man met zijn geconditioneerde leven te kijken. Anna Kendrick, die Dana speelt, speelt haar rol goed. Ze zet op een prettige en geloofwaardige manier een vrouw neer die iets voelt voor Wolff, met zijn vreemde autistische trekjes. Verder is het acteerniveau echter niet van een erg hoog niveau. Mogelijk speelt het een rol dat er qua diepgang ook niet veel gevraagd wordt van de acteurs.

De verfilming van het verhaal

De film krijgt van regisseur Gavin O’Connor niet heel veel diepgang mee en dat is zonde, want het verhaal verdient beter. Zeker de tweede helft van het verhaal is redelijk platvloers en heeft meer weg van een moderne western, waar iedereen elkaar overhoop schiet, dan van een goed misdaadverhaal. Het is extra jammer, want in het begin belooft de film namelijk wel heel veel en spelen er verschillende verhaallijnen op een prima manier door elkaar.

Het verhaal kantelt echter na verloop van tijd en wordt voorspelbaar en daar waar eerder nog enige suspense te bekennen viel, is deze de tweede helft van de film volledig afwezig. Als apotheose zien we een té voorspelbaar einde. Het verhaal verloopt te vanzelfsprekend, de geest wordt niet geprikkeld en het is in totaliteit opnieuw uitermate voorspelbaar. Dit alles maakt dat, naarmate de film vordert, deze steeds minder aantrekkelijk is om te blijven volgen. Het puntje van de stoel heb je al lang verlaten.

Tot slot

Het is jammer dat een speelfilm met een goed verhaal toch zo matig wordt neergezet door regisseur Gavin O'Connor. Het verhaal verdient beter, zeker de tweede helft. Immers, het elkaar overhoop schieten had op een intelligentere manier neergezet kunnen worden. De film is zeker vermakelijk, op sommige momenten spannend en de liefhebber van Affleck kijkt sowieso naar deze speelfilm. De schoonheidsprijs in totaliteit verdient de film echter niet.