Animatiefilm Coco toont Mexicaans feest Día de Muertos

Eén van de zekerheden in ons leven is de naderende dood. Veel culturen kijken hier somber tegenaan, het gaat vaak gepaard met een periode van rouw en verdriet. Om over dit onderwerp een animatiefilm te maken, lijkt dan ook een hele uitdaging. Hoe kun je een kinderfilm maken over het hiernamaals, zonder dat deze te zwaar wordt? Pixar lijkt met Coco geslaagd in deze missie! Ze hebben een feestje weten te maken van de dood, het is een meeslepend avontuur geworden voor de gehele familie.

Algemene informatie

• Regie: Adrian Molina, Lee Unkrich
• Speelduur: 109 minuten
• Taal: Engels
• Cast: o.a. Anthony Gonzalez, Benjamin Bratt, Gael García Bernal
• Première: 22-11-2017
• Genre: animatie, avontuur, familie

Productie

Coco is een 3D-animatiefilm, door Pixar Animation Studios geproduceerd en door Walt Dinsey Pictures gedistribueerd. Deze film heeft het langste productieproces van alle Pixar-films. Het heeft van 2011 tot 2017 geduurd voordat de film klaar was. Tussen 2016 en 2020 brengt Pixar verschillende films uit, echter is slecht één hiervan geen vervolg en dat is Coco. Wat deze film ook bijzonder maakt, zijn de hoofdrolspelers. Dit is de eerste film waarin een Mexicaanse familie centraal staat. Een groot deel van de cast die de stemmen inspreekt is van Latino afkomst. Tijdens het productieproces zijn adviseurs ingeschakeld die ervoor zorgden dat de personages niet te stereotype zouden worden.

Coco is in première gegaan in Mexico, op 20 oktober 2017 werd de film tentoongesteld op het Festival Internacional de Cine de Morelia. Daar is de film met lovende kritieken ontvangen. Vanwege het lange productieproces (ongeveer 6 jaar) zullen de gemaakte kosten van deze film behoorlijk hoog zijn. Echter is de film zo goed ontvangen dat de verdienste na nog geen week op 153 miljoen dollar stond. Hiermee kon de film zonder twijfel succesvol worden genoemd.

Verhaallijn

Miguel is een twaalfjarige jongen die in Mexico woont. Hij houdt van muziek en speelt graag gitaar. Zijn droom is om een succesvol muzikant te worden. Helaas heeft zijn familie alle vormen van muziek verboden, sinds zijn overgrootmoeder ooit door een muzikant in de steek is gelaten om carrière te maken. Sindsdien focust de hele familie zich op het maken van schoenen. Miguel gaat tegen zijn familie in en wil meedoen aan een talentenshow. Helaas is zijn gitaar stuk en besluit hij er een te stelen.

Hierdoor belandt hij in de prachtige en kleurrijke wereld van de doden. Daar ontmoet hij allerlei gekke buitenbeentjes en maakt hij kennis met zijn overleden familieleden. Maar als hij niet voor de volgende ochtend terugkeert naar het land van de levenden, zal hij voor altijd achterblijven. Om terug te keren heeft hij de zegen van een familielid nodig. Zij willen die echter alleen geven wanneer Miguel belooft nooit meer muziek te maken. Deze belofte kan hij niet maken. Dan ontmoet hij de charmante oplichter Hector en samen beginnen ze een avontuur waarbij ze leren hoe belangrijk familie is. Miguel ontdekt uiteindelijk het ware verhaal van zijn familiegeschiedenis.

Día de Muertos

De terugkeer van de zielen van de doden naar de aarde wordt in Mexico gevierd op Día de Muertos. Dit feest wordt elk jaar gevierd tussen 31 oktober en 2 november. Hoewel het voor sommigen wellicht een vreemde gebeurtenis is, is het voor de Mexicanen een traditie die onderdeel van hun leven is. Vrienden en families komen samen om de doden te herdenken.

In de aanloop naar dit festival worden graven versierd en schoongemaakt. Er worden spullen, voedsel en drank geofferd. In huis wordt een soort altaar gebouwd om de overledenen te eren. Men gelooft dat je jezelf niet meer herkent wanneer je dood bent, daarom worden er overal foto’s van de nabestaanden geplaatst. Dit laat hen zien hoe ze er ooit uitgezien hebben. Tijdens het festival worden straten versierd met bloemen en tapijten, hiermee worden de doden begeleid vanaf het kerkhof naar huis.

Tegenwoordig worden in vele steden parades gehouden waarbij mensen zich schminken of verkleed gaan als skelet. Er trekken praalwagens door de straat en er is veel muziek. Het lijkt een beetje op het carnaval van Brazilië, het is een kleurrijk en uitbundig festival waarbij mensen uitbundig gekleed en dansend de straat op gaan. Klokslag twaalf uur keren de doden terug naar het hiernamaals en is het feest afgelopen.

Recensies

De geschreven recensies over Coco zijn lovend, de film werd goed ontvangen en kreeg bijna overal een oordeel van vier sterren. Deze kleurrijke film heeft het in zich om een echte klassieker te worden.

Trouw geeft de film vier sterren, ondanks dat de boodschap over familiebanden drammerig genoemd wordt. De fraaie musicalmomenten, de prachtige vormgeving en geestige personages maken dit goed. Het AD geeft ook vier sterren en noemt Coco verrassend op alle fronten, het is een knap staaltje animatievermaak.

Tevens is de film vrolijk, troostgevend en gaat het laconiek met het thema om, volgens De Volkskrant, die vier sterren geeft. Tot slot geeft ook Het Parool vier sterren en noemt De Telegraaf Coco een liefdevolle en emotionele dieptebom die haarzuiver doel treft. Ook van De Telegraaf krijgt deze animatiefilm vier sterren.