The Call of the Wild (2020), film over hond Buck
De film The Call of the Wild toont het verhaal van hond Buck. In tijden van goudkoorts belandt de hond na een ontvoering in Canada. Hier beleeft hij avonturen en komt vervolgens bij de zachtaardige John Thornton terecht, gespeeld door acteur Harrison Ford. Uiteindelijk beantwoordt Buck de roeping van de natuur en verandert van een dienaar in een leider. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Jack London, die het verhaal over de hond in 1903 publiceerde. Anno 2020 is The Call of the Wild reeds acht keer verfilmd.
Praktische informatie
- Titel: The Call of the Wild
- Regie: Chris Sanders
- Speelduur: 100 minuten
- Land van herkomst: Verenigde Staten
- Taal: Engels
- Cast: o.a. Harrison Ford, Dan Stevens, Omar Sy, Karen Gillan, Bradley Whitford
- Première: februari 2020
- Genre: avonturenfilm
- Kijkwijzer: 9 jaar
- Gebaseerd op: het boek The Call of the Wild van schrijver Jack London
Verhaallijn The Call of the Wild
The Call of the Wild vertelt het verhaal van de hond Buck, een kruising tussen een collie en sint-bernard. Zijn luxe leven in Californië wordt bruut verstoord wanneer hij ontvoerd en verkocht wordt. Hij komt in Yukon terecht bij de postbezorging als sledehond. Wanneer deze dienst wordt opgeheven, valt Buck in handen van een wrede goudzoeker. Uiteindelijk belandt de hond bij de zachtaardige John Thornton, die als enige niet geobsedeerd lijkt door goud. Het verhaal draait om de bestemming van Buck, hij maakt de reis van beschaving terug naar de wildernis. Hij hervindt zijn instincten en beantwoordt uiteindelijk de roep van de wildernis wanneer hij bij een roedel wolven gaat wonen. The Call of the Wild toont Buck's transformatie van dienaar tot leider.
Jack London schrijft The Call of the Wild
Eind negentiende eeuw waren honderdduizend Amerikanen bevangen door goudkoorts en trokken richting Yukon, in het noordwesten van Canada. Weer en wind werden getrotseerd in de hoop goud te vinden. Een van hen was Jack London, beginnend schrijver. Hij verbleef ongeveer een jaar in Dawson City, het centrum van de goldrush, voordat hij weer terug ging naar Californië. In Canada zag London routes die bezaaid waren met kadavers van paarden. De beesten konden de steile en zware klim niet overleven. Op den duur werden ze vervangen door honden om materialen te transporteren. Bijzonder sterke honden met een dikke vacht waren zeer gewenst, maar schaars en hierdoor hoog in prijs. Deze periode inspireerde London tot het schrijven van het boek The Call of the Wild, dat in 1903 eerst verscheen in vier afleveringen in The Saturday Evening Post. Later in dat jaar verkocht London de rechten van het verhaal en werd het gepubliceerd in boekformaat. De eerste druk bevatte 10.000 exemplaren en was meteen uitverkocht.
Diverse verfilmingen over hond Buck
Het boek van Jack London dat in 1903 verscheen werd een groot succes. Het boek is door de jaren heen geliefd gebleven en inmiddels in tientallen talen gepubliceerd. In 1923 werd het verhaal over Buch voor het eerst verfilmd, de in 2020 uitgekomen versie van The Call of the Wild is de achtste verfilming. Na al die jaren blijkt het verhaal nog steeds tijdloos.
Recensies The Call of the Wild
Trouw geeft aan dat The Call of the Wild een aantal overbodige, storende zijlijnen heeft, wat archaïsch gewauwel van de voice-over oplevert. Hoewel Harrison Ford flink aanwezig is op de posters, komt hij pas in het tweede uur van de film in beeld. Dankzij Ford, de visuele effecten en de prachtige vergezichten wordt de kijker in het tweede deel van de film verleid. De gezichtsuitdrukkingen van de dieren zijn fantastisch, hoewel het in het begin even wennen is aan de manier waarop Buck beweegt. Ondanks dat e.e.a. niet op menselijke uitdrukkingen is gemodelleerd, is de emotie er toch precies aan af te lezen. Dit maakt de ongeloofwaardigheid van de verhaallijn goed, want een sint-bernardshond die in Alaska door een roedel wolven als leider wordt opgenomen is niet heel geloofwaardig.
NRC geeft aan dat de animatie in de film The Call of the Wild knap is gedaan, de wolven en honden zijn redelijk levensecht weergegeven. Zonder dialoog (de honden praten in deze film niet) worden de gevoelens van Buck voor de kijker duidelijk. Echter kent de bekwaam gemaakte avonturenfilm hierin ook een struikelblok. Het thema, een hond die weer wild wordt en de roeping van de natuur hoort, wordt vertolkt door een digitaal geanimeerde Buck. Er komen geen wilde honden of dierlijke instincten aan te pas in deze film. Hoewel het om ethische redenen beter is, voelt het toch vreemd dat de dieren uit een computer komen. Ironisch genoeg is de film gemaakt in het beschaafde Californië, door arbeidskrachten die veilig achter hun computer zitten, ver weg van de wildernis.
De Telegraaf geeft aan dat dankzij de motioncapturetechniek de gelaatstrekken van de acteur mooi subtiel zijn overgezet naar het hondenhoofd van Buck. Maar de standaarden zijn tegenwoordig torenhoog en waar dit tien jaar geleden nog niet zo zijn opgevallen, ogen de dieren in The Call of the Wild wat flets en levenloos. Het is wel fijn dat Buck geen mensenstem heeft gekregen, zoals dit in andere hondenfilms wel eens wordt gedaan. Hierdoor blijft het toch wat dichter bij de natuur. De kindvriendelijke balans tussen drama, avontuur en komedie werkt in deze film best aardig. Echter zijn de biologische verzinsels en plotwendingen aan het einde van de film maar moeilijk te geloven.