Filmrecensie: Rosetta

Deze met o.a. de Gouden Palm van 1999 bekroonde film is gemaakt door de gebroeders Dardenne. Deze Belgische broers zijn bekend om de sociaal maatschappelijke onrechtvaardigheid op een confronterende manier in beeld te brengen.

Verhaal
Filmtechniek
Technische fiche
Eigen mening

Verhaal

Rosetta leeft samen met haar alcohol verslaafde moeder op een camping in de buurt van een Waalse stad. Haar leven draait om het vinden van een job, zodat ze zoals iedereen een normaal leven kan leiden. En daarvoor gaat ze heel ver, tot het ontgoochelen van haar enige vriend. Rosetta is langs de ene kant een heel harde tante, maar ergens diep van binnen is ze ook heel gevoelig. Zo zegt ze bijvoorbeeld op een avond net voor het slapen gaan een soort van mantra op:
‘Ik heet Rosetta. Ik heb werk gevonden. Ik heb een vriend gevonden. Ik heb een normaal leven. Ik zal niet instorten. Welterusten.’ De film toont echter dat haar zoektocht naar een normaal leven, niet over rozen gaat.

Filmtechniek

Wat opvalt is dat alle Amerikaanse filmregels overboord worden gegooid:

De scènes zijn weinig of niet gedecoupeerd.
Er wordt weinig of niet met een statief gewerkt.
Er zijn heel veel close ups zowel van de acties op dat moment, als van Rosetta’s gezicht, waardoor het acteertalent sterk naar voor komt.
De film wordt dan ook gedragen door het acteertalent van de vrij onbekende acteurs en niet door de dialogen, want die zijn op zich niet zo veel aanwezig in de film.
Heel weinig personages: Rosetta, haar moeder, haar baas, haar vriend Riquet en de campingbeheerder.
Het decor waarin het verhaal zich afspeelt is vrij deprimerend: een grijze Waalse stad en een even deprimerende camping.
Buiten enkele seconden muziek van het groepje van Riquet, hoor je voor de rest geen muziek. Zelfs niet op de eindgeneriek!
Het is een open einde.

Technische fiche

Regie

Luc Dardenne
Jean-Pierre Dardenne

Scenario

Luc Dardenne
Jean-Pierre Dardenne

Cast

Émilie Dequenne, Rosetta
Fabrizio Rongione, Riquet
Olivier Gourmet, de baas
Anne Yernaux, de moeder
Bernard Marbaix, campingtoezichthouder

Duur

90 minuten

Eigen mening

Op zich heb ik het niet zo op sociale drama’s. Maar deze heeft me wel verrast, aangezien ik op de momenten dat ik wou afhaken weer een reden kreeg om verder te kijken. Zo is er bijvoorbeeld het moment dat ze voor de eerste keer op bezoek gaat bij haar vriend, die haar op een stuntelige manier wil entertainen. Hij is super enthousiast over zijn groep, die feitelijk niet aan te horen is. Dus dit was even een lichtpunt in de verder donkere film. Maar wie van het genre houdt, zeker en vast een aanrader!