recensie

Filmrecensie: Stephen King's IT mini-serie (1990)

Stephen King's IT in verhaalvorm is mijns inziens een meesterwerk. Stephen King's IT als filmadaptie is dat zeker niet, maar vermakelijk is het absoluut en het is stiekem wel een kleine klassieker. Dit komt voornamelijk door één man: Tim Curry. Hij vertolkte Pennywise the Dancing Clown fenomenaal.

Filmgegevens

• Geregisseerd door Mick Garris
• Speelduur: 192 minuten
• Genre: Horror/Thriller
• Met: Tim Curry, Richard Masur en Dennis Christopher en anderen

Ballon

De film start met een klein meisje op haar driewieler. Zij fietst de tuin in en ontdekt wat achter de lakens. Een vriendelijk lachende clown zwaait van achter het witgoed vrolijk naar haar, waarna het meisje een glimlach tevoorschijn tovert. Door een zuchtje wind draait de was om en wanneer de eerst zo vriendelijke clown weer in beeld komt, is zijn blik heel wat minder vriendelijk. Een boze, hongerige blik doet het ergste vermoeden. Het meisje verdwijnt en de clown ook. Het meisje kwam nooit meer terug; de clown wel...
Dit is de start van IT, een miniserie uit 1990 van drie uur geregisseerd door Tommy Lee Wallace en uiteraard gebaseerd op het volumineuze boek van Stephen King. Het boek start pas echt wanneer George Denbrough met zijn bootje van papier, gevouwen door grote broer Bill, door de regenachtige straten in Derry rent. Het bootje verdwijnt in het riool en George, als de dood dat zijn broer boos wordt omdat hij het bootje verloren is, tuurt in het donkere riool om een glimp van het object op te vangen. Luttele seconden later tuurt hij echter in de ogen van Tim Curry, de vertolker van de geniale bad-guy in de miniserie. De clown biedt de arme George een ballon aan en vanaf dat moment beginnen de problemen pas echt.

Pennywise

Pennywise is met afstand de engste antagonist die ik ooit in een verhaal ben tegengekomen. Vooral het feit dat hij overal kan zijn en in feite alles is, zorgde regelmatig voor kippenvel. Daarnaast beschreef Stephen King het allemaal fantastisch en stonden de personages stuk voor stuk als een huis. In de film zijn vanzelfsprekend heel veel scènes uit het boek geschrapt: vaak logisch, maar sommige keuzes kon ik niet helemaal begrijpen en pakken ook bepaald niet goed uit. De keuze voor Tim Curry is echter wel een goede. Hij steelt met zijn doorrookte en rauwe stem absoluut de show. De overige acteurs, vooral diegenen die als volwassenen ten tonele verschijnen, zijn helaas heel wat minder. Curry doet het gelukkig fantastisch. Qua schmink en kostuum zijn er ook goede keuzes gemaakt; vooral de oranje pompons maken het helemaal af. Zelfs zijn collega's op de set ontliepen Curry tijdens de pauzes, wat zijn indruk eens te meer bevestigt. En wie herinnert zich nou niet een aantal van Curry's one-liners in de film? Vooral aan "don't you want a... balloon?" wordt vaak gememoreerd. Dankzij dit soort suggestieve zinnetjes zal Curry bij veel jeugdige kijkers een milde vorm van coulrofobie (angst voor clowns) gecreëerd hebben.

Horror?

Het boek zal in de horrorsectie te vinden zijn, maar is veel en veel meer dan dat. De film zal in dezelfde sectie staan, maar twintig jaar later is de film nauwelijks eng meer te noemen. Veel kinderen zullen ongetwijfeld wat korte nachten hebben meegemaakt dankzij de fantastische rol van Curry, maar heden ten dage zal de clown eerder een glimlach dan een grimas op het gezicht laten verschijnen. Mede dankzij de matige special effects en het feit dat het horrorgenre een flinke verandering heeft ondergaan, is deze film eerder een spannende komedie dan een pure horror. Dat geeft niet, want de film heeft zijn status allang verworven. Veel mensen hebben deze film als kind gezien en dan maakt Pennywise een diepe indruk. Ik kijk de film nog steeds één keer per jaar en eigenlijk doe ik dat alleen maar vanwege de prestaties van Curry. Het verhaal hebben ze op zich nog heel aardig op het scherm weten te brengen, maar het boek wordt bij lange na niet geëvenaard. Daarvoor ontbreken teveel essentiële passages waardoor met name het einde nogal verpest wordt.

Slap einde

In het boek was het einde al het 'minst' (maar nog steeds goed) en voor de film geldt dit eveneens. Het budget leek wel op, want het einde voelt erg afgeraffeld aan. De effecten zijn hilarisch en het verhaal ontspoort volledig. Het boek geeft veel meer verklaring omtrent Pennywise, maar in de film komt het einde als een donderslag bij heldere hemel. Erg jammer, want hierdoor verliest de film toch wel wat aanzien. Een goed geconstrueerd einde had de film nog net wat populairder kunnen maken, maar dat zat er helaas niet in.

Remake

Het is wachten of de remake die gepland staat dat wel weet te presteren. Het is al een tijdje angstvallig stil rondom dat project, maar het script is klaar. Het plan is om een bioscoopversie van om en nabij de honderd minuten te maken. Helaas zal er dan dus nóg meer aan het verhaal geschaafd moeten worden en dat zal vast niet goed uitpakken. De remake wil van IT meer een horrorfilm maken: het wordt explicieter en Pennywise zal anders vertolkt worden dan in 1990. Op zich geen verkeerde keuze, al is het zonde dat het boek weer als pure horror weggemoffeld wordt. Stiekem kijk ik er best naar uit, maar ik weet nu al dat de prestatie van Tim Curry niet te evenaren is.