recensie

Filmrecensie: The Blair Witch Project (1999)

In 1999 was een gedeelte van de Amerikaanse bevolking in rep en roer. The Blair Witch Project zou snel gereleased worden en vér voordat de film voor het eerst gedraaid werd, was er al ontzettend veel ophef over de documentaire. Documentaire? The Blair Witch Project is toch een sterk stukje fictie? Absoluut, maar de regisseurs Daniel Myrick en Eduardo Sánchez wilden anders laten geloven en dankzij strategische marketing geloofden veel mensen daadwerkelijk dat ze naar een documentaire keken.

Filmgegevens

• Geregisseerd door Daniel Myrick en Eduardo Sánchez
• Speelduur: 86 minuten
• Met: Heather Donahue, Joshua Leonard en Michael C. Williams

Geniale marketing

Met een budget van slechts 22.000 dollar bijna 250 miljoen dollar ophalen, is een geweldige prestatie. Het maakt The Blair Witch Project dan ook tot één van de meest succesvolle low-budget films ooit, maar is de film ook echt goed? Drie filmstudenten, Heather Donahue, Joshua Lenord en Michael Williams, bezoeken de bossen van Black Hills om op op zoek te gaan naar de legendarische 'Blair Witch' die in dat bos meerdere kinderen vermoord zou hebben. Voordat ze de bossen betreden, interviewen ze een aantal inwoners van het naastgelegen dorpje Burkittsville. Dit doen de studenten allemaal zelf: er lijkt geen regie aanwezig te zijn, maar dat is uiteraard een fabeltje. Alles wordt 'handheld' gefilmd waardoor het beeld regelmatig al schuddend op de televisie paradeert. Het uitgangspunt van de film is heel simpel: de studenten zijn nooit meer teruggevonden en een jaar later is het beeldmateriaal gevonden. De kijker gaat dus de waarheid achter hun verdwijning bekijken.
Uiteraard is dit allemaal in scène gezet: de zogenaamde verdwijning van de drie filmstudenten is gewoon geregisseerd, maar veel mensen trapten in de slimme marketing van het productieteam. Voor de release was men al druk bezig met 'viral marketing'. Online geruchten werden verspreid via usenet en fictieve interviews, politieberichten en krantenartikelen werden in het boek The Blair Witch Project: A Dossier (1999) gebundeld. Dankzij deze trucjes werd de film door velen als waargebeurd gezien, waardoor de film een grandioos succes werd.

Hate it or love it

De film zelf zorgt voor relatief veel zwart/witte reacties. De een vindt het geweldig; de ander stoort zich aan het camerawerk en gooit de film het liefst in de prullenbak. Ik sluit me aan bij de eerste groep. De film draait eigenlijk maar om één ding: de kracht van de suggestie. Het is geen film vol met plotwendingen en actie; eerder het tegenovergestelde, want eigenlijk zie je niet zo heel erg veel. Dat triggert tegelijkertijd wel de eigen fantasie, mede dankzij de goed gekozen setting. Elk geluidje in de bossen trekt gelijk de aandacht en zeker in de nachtelijke scènes stokte mij adem een aantal keer. Ik zie dit soort films veel liever dan de expliciete horrors van tegenwoordig waar de ledematen en de liters bloed nog net niet uit de televisie vliegen. De kracht van de suggestie is iets wat de kijker in mijn ogen meer in de film zal onderdompelen: de eigen fantasie speelt een belangrijke rol, waardoor de betrokkenheid met de film al snel hoog is.
De drie acteurs, die gewoon 'zichzelf' spelen, zijn zeker geen toppers, maar doen het vrij aardig. Het geschreeuw van Heather kwam wel de spuigaten uit na een uur, maar daar prik ik met alle plezier doorheen. De honger naar het einde was te sterk om me echt te ergeren aan de personages. Er zitten absoluut een aantal spannende scènes vóór het einde, maar het einde zelf overtreft alles. Het is werkelijk tot op de laatste seconde suggestief en het schuddende beeld zorgt natuurlijk nog eens voor extra chaos. Het einde van de plot is ook daadwerkelijk het allerlaatste shot en dat shot heeft de nodige stof doen opwaaien. Een flink aantal theorieën circuleren rond op het web en er zijn inderdaad een aantal interpretaties mogelijk.

Eén van mijn favorieten

The Blair Witch Project is een hate it or love it film, maar ik ben er gek op. Het is absoluut één van mijn favoriete films; zeker gezien het feit dat de makers met een bijzonder mager budget kampten en toch het maximale wisten te bereiken. De kracht van de suggestie maakt deze film zo sterk: verwacht geen over de top actie of expliciete gore momenten, maar verzink in je eigen fantasie en laat je meeslepen met de wanhoop van de drie studenten in de bossen. Oh, en kijk de film diep in de nacht met de lichten uit voor een extra effect. Succes gegarandeerd!