recensie

Agatha Christie’s: Miss Marple and the 4:50 from Paddington

Er zijn maar weinig mensen die niets van Agatha Christie gelezen of gezien hebben. Miss Marple is een van de karakters die ze veelvuldig op heeft laten treden en gaat over een oudere dame die we tegenwoordig als “bemoeizuchtig” zouden betitelen. Een dame die in de eerste helft van de vorige eeuw in het dorpje St. Mary Mead leeft en waar iedereen elkaar kent. De BBC verfilmde een groot aantal van Christie’s verhalen.

Het verhaal/de film

Basis van het verhaal

Het verhaal gaat over een dame op leeftijd die haar vriendin Miss Marple, gespeeld door Joan Hickson, in St. Mary Mead bezoekt met de trein. Vlak voor haar eindbestemming passeert een andere trein de hare en in deze andere trein ziet ze een moord gebeuren. Geheel ontdaan vertelt ze Miss Marple haar avontuur en omdat ze op dat moment net wakker werd uit een hazenslaapje, twijfelt ze nog even of ze goed gezien heeft wat ze denkt te hebben gezien. Voor Miss Marple is er geen twijfel, hier is een moord gepleegd en ze moet deze moord oplossen.

Politie

Aangezien er geen lichaam is gevonden, neemt Miss Marple zelf het initiatief om de politie te informeren en met frisse tegenzin zal de inspecteur “eens kijken” wat hij kan doen. Ze weet dat dit niet veel op gaat leveren en ze bedenkt dat ze een luxe huishoudster in moet schakelen. Deze jonge vrouw heeft Miss Marple zelf eens verpleegd in het verleden en ziet het wel als een avontuur om een rol te spelen in het oplossen van de moord … waar nog steeds geen lichaam is gevonden.

Huishoudster aan de slag

De jonge vrouw wordt aangenomen bij de rijke familie die de eigenaren van het landgoed zijn, waarvan Miss Marple denkt dat het lichaam gedumpt moet zijn. Daar krijgt ze overigens ook gelijk in, want tijdens een moment dat de jonge vrouw de jonge kleinkinderen helpt ontdekt ze in de opslagruimte bij het enorme huis een graftombe waar een lijk van enkele weken ligt. Precies zolang als de dame de trein met de moord zag passeren.

Wie heeft het gedaan?

Aangezien de oude eigenaar zo het leven kan laten, zijn zijn zoons en verzorgende dochter de eerste die men verdenkt. Ze hebben stuk voor stuk wat eigenaardigheden, behalve de dochter. Die is eindelijk verliefd en wel op de aardige en bezorgde dorpsarts die regelmatig de oude eigenaar komt bezoeken.
De zoons worden door de politie en Miss Marple “doorgelicht” en allemaal kunnen ze een motief hebben om deze vrouw te hebben vermoord. Het lijkt er namelijk op dat de vermoorde vrouw de schoondochter is een van de zonen van de oude eigenaar. Een die inmiddels is overleden en waarvan men zou kunnen denken dat ze op het familiegeld uit is.

Toch blijkt alles net weer even anders als de richting waar het op lijkt te gaan en Miss Marple geeft toe ook bijna voor de gek gehouden te zijn door een uiterst sluwe moordenaar. Maar uiteindelijk weten ze de moordenaar in de kraag te grijpen … zoals in al Miss Marple’s avonturen.

Achter de schermen en de recensie

Agatha Christie’s “Miss Marple and the 4:50 from Paddington” werd in 1987 verfilmd.

Hickson

Waar de oorspronkelijk Miss Marple, te weten Margaret Rutherford, nog speelfilms maakte, maar de BBC in de jaren 80 en 90 een aantal televisiefilms met Joan Hickson in de hoofdrol. Hickson is 92 jaar geworden en in 1998 gestorven, ze heeft een zoon en dochter ter wereld gebracht. Verder heeft ze ons de onvergetelijke Margaret Rutherford kunnen laten vergeten, althans voor de meeste Christie liefhebbers. Ze heeft het maar liefst 13 afleveringen volgehouden. In 1927 stond deze dame al op de planken en heeft het serieuze werk gedaan, maar vond zich ook niet te goed voor de komedie.

Recensie

Zoals alle verhalen van Christie zit er een subliem complot achter en je zou haast gaan denken dat Christie het idee had dat er wel heel veel uiterst slimme mensen zijn, maar het ontsproot zich allemaal uit haar brein. Wat alles over deze vrouw zegt uiteraard.

Het verhaal over de moord in de trein is in die zin goed, dat Miss Marple niet een overdreven prominente rol speelt, maar subtiel op verschillende plaatsen opduikt en de politie helpt met het leggen van de vinger op de pijnlijke plaats. Daarmee moet dan weer wel aangegeven worden, dat Christie doet overkomen alsof de politie volledig uit een stel incompetente mensen bestaat. Dat had dan weer wel wat subtieler gemogen.

Al met al zijn de verhalen van Christie spannend en een stevige dosis nostalgie is voor de duur van zo’n aflevering erg prettig. Voor de liefhebber van de Engelse detective een must om te zien. De koop op DVD (meestal in verzamelbox).