recensie

De gouden regen van Sting

Wie graag een cd van Sting wil hebben die zijn beste songs verenigt kan niet naast ‘Fields of Gold’ kijken. De voormalige leadzanger-bassist van The Police behaalde talrijke successen als solo-artiest en zet ze hier op een rijtje.

Stings eclectische muziek

Sting gaat er prat op met jazzmuzikanten gewerkt te hebben. Dat was al zo met zijn eerste groep. Het jazzy sfeertje geeft een aparte klankkleur aan zijn muziek. Maar buiten jazz zijn er nog invloeden in zijn muziek merkbaar: klassiek, wereldmuziek, oude muziek, rock. Dat is heel duidelijk op het compilatiealbum ‘Fields of Gold’ met zijn grootste successen tussen 1984 en 1994. Om ook Stingfans over de streep te trekken om het album te kopen werden er drie nog nooit voordien uitgebracht tracks op geplaatst: ‘When We Dance’, ‘This Cowboy Song’ en een nieuwe versie van 'We'll Be Together'. Vooral de ballades zetten Stings sensuele stem en zijn indringende (literaire) teksten sterk in de verf. Nooit is de melancholie ver weg. Ze maken de charme uit van een zanger die niemand onberoerd laat.

Enige achtergrondinformatie bij de nummers

• When we dance: dit nummer is een nieuwe song die aan deze best of-collectie werd toegevoegd. Het is de ultieme lovesong, de ideale openingsdans voor een huwelijksfeest.Welke vrouw wil geen regels als “ I will love you more than life, if you'll only be my wife” horen, op het ogenblik dat ze het jawoord gaat uitspreken? Met een uitloper die perfect aansluit bij het avondfeest wanneer het koppel stilletjes verdwijnt.
• If You Love Somebody Set Them Freeis de eerste single uit Stings debuutalbum ‘The Dream of the Blue Turtles’. Een up-tempo nummer met een vrolijk swingend orgeltje en enthousiaste saxen. De titel verwijst naar een aforisme van de Amerikaanse schrijver Richard Bach. Makkelijk en lekker lopend refrein dat aanzet tot meezingen met het koortje.
• Fields of Gold: Sting schreef deze prachtig geritmeerde slow nadat hij een huis naast een gerstveld had gekocht. Het is een ode aan de liefde, de vreugde van het liefhebben met een onderstroom van melancholie voor een mogelijk einde. De zonsondergang en de kleuren van het veld inspireerden de singer-songwriter om zijn liefde te bezingen op een heerlijk zwoele manier.
• All This Time: de eerste single uit 1991 uit het album ‘The Soul Cages’. In Amerika haalde het nummer 5. Het is het verhaal van een jongen die zijn vader in de zee wil begraven tegen het advies van twee priesters in. Stings vader was net overleden toen hij dit componeerde. De beelden die erin voorkomen stammen uit Stings jeugd. De muziek steunt op een cellosuite van Bach hoewel dat niet zo meteen duidelijk is. Song met een Paul Simon-gehalte in de strofen.
• Englishman in New York: uit het album ‘Nothing Like the Sun’ (1987). De bewuste Engelsman is de beroemde eccentrieke homoseksuele auteur Quentin Crisp die van Londen naar New York verhuisde en daar geconfronteerd werd met culturele verschillen ('You drink coffee/I'll take tea my dear'). Sting geeft ons de moraal van het verhaal mee: ‘Be yourself no matter what they say’. Als single haalde het de Engelse top-50 niet. Een vernieuwde versie kwam tot de 15de plaats. Ergens bevat deze song elementen uit de Policeperiode en er duikt ook een jazzy getint intermezzo op in het midden van het nummer.
• Mad about you: de romantische liefde wordt bezongen als een vorm van wanhopige waanzin. Prachtige tekst met verwijzingen naar de oudheid en de droefheid van oude liefdesliederen. Een stuwende song rond hoe liefde tot dwaasheid leidt.
• It's Probably Me: oorspronkelijk werd dit nummer in 1992 uitgebracht met de medewerking van Eric Clapton, Michael Kamen (beiden co-auteurs) en David Sanborn als soundtrack van de film Lethal Weapon 3. In 1993 nam Sting de song opnieuw solo op voor zijn album ‘Ten Summoner’s Tales’. Over de waarde van echte vriendschap. De hand van Clapton is duidelijk te bespeuren. Clapton unplugged als het ware met een elektische gitaarsolo tussenin en saxen die het soulelement belichamen.
• They dance alone: Sting schreef deze geëngageerde en aandoenlijke song toen hij op het nieuws Chileense vrouwen zag dansen met de foto’s van hun vermiste echtgenoten, vaders, broers of zonen op hun kleding vastgepind of gewoon in de lucht stekend. Ze stonden symbool voor het wreedaardige regime van Pinochet in de jaren zeventig en begin van de jaren tachtig. Zelfs wie het niet heeft meegemaakt zal onder de indruk zijn van deze indringende aanklacht. Met panfluit als couleur locale en een roffelende drum als militair element.
• If I Ever Lose My Faith in You: tweede single uit 'Ten Summoner’s Tales' (1993). Had slechts matig succes (nummer 17 in de VS). Stings twijfel aan de maatschappij, de mensen die ze vorm geven en de wetenschap wegen niet op tegen het verlies van geloof in zijn geliefde.
• Fragile: dit nummer komt uit het album ‘Nothing Like the Sun’ (1987). Het is een ode aan Ben Linder, een Amerikaanse burgerlijke ingenieur die door de Contras in 1987 in Nicaragua werd vermoord. Het werd gespeeld tijdens de openingsceremonie van de Winterspelen in 2002. Wie regels als “If blood will flow when flesh and steel are one/ Drying in the colour of the evening sun/ Tomorrow's rain will wash the stains away/ But something in our minds will always stay” uit zijn mouw schudt kan niet anders dan een begaafd poëet zijn. Mooie melodie met prachtige gitaarmuziek.
• We'll Be Together: deze single haalde de hoogste plaats in de VS (nr. 7). Sting nam ook een versie met Annie Lennox op voor de soundtrack van de film ‘Bridget Jones: The Edge of Reason’. Oorspronkelijk was het echter een lied voor een reclamecampagne van een bier waarop Eric Clapont gitaar speelde. Deze alternatieve versie kun je beschouwen als een extra nummer voor de fan. Met snijdende gitaarsolo’s en stuwend orgel en a lot of soul. Invloed Stevie Winwood.
• Moon over Bourbon Street: dit lied werd geïnspireerd door de roman ‘Interview with the Vampire’, dat Sting van Police-gitarist Andy Summers had gekregen. Je voelt de dreiging hangen van een man dwalend door verlaten straten die met zichzelf in de knoop ligt. Met klassiek intermezzo.
• Love Is the Seventh Wave: tweede single uit het album ‘The Dream of the Blue Turtles’. Vrolijk liedje met een aanstekelijk ritme. Liefde wordt hier gezien als de zevende golf, de sterkste uit een hele reeks, die heel wat problemen uitvlakt en waaraan niemand kan weerstaan. Aan het eind duikt er een korte verwijzing naar ‘Every Breath You Take’ van de Police op, een song gedrenkt in de wanhoop vanwege een verloren geliefde.
• Russians: single uit het debuutalbum ‘The Dream of the Blue Turtles’ (1985). Sting waarschuwt voor de gevolgen van de Koude Oorlog, hopende dat de Russen ook van hun kinderen houden zodat ze er niet aan denken om een nucleair conflict aan te gaan. Inspiratie vond de zanger in de Romance uit de Luitenant Kijé Suite van Prokofjev. Deze song piekte in Frankrijk waar het de nummer 2-positie bereikte.
• Why should I cry for you? Stings lamento voor zijn in 1987 overleden vader. Hij vond dat hij hem nooit alles had kunnen vertellen wat hij gewenst had. Sting zingt zijn wanhoop uit en stelt vragen waarop niemand het antwoord weet.
• This cowboy song: dit lied werd speciaal geschreven voor deze cd. Het is even wennen aan de rauw zingende Sting tegen een eerder monotone begeleiding in de strofen, wat fel contrasteert met de overige melodieuze songs van het album.
• Fragilidad: Spaanse versie van Fragile.