Harry Sacksioni meestergitarist

Een leven zonder gitaar is ondenkbaar voor Harry Sacksioni. Op zijn elfde verjaardag krijgt hij zijn eerste gitaar. Twee jaar volgt hij gitaarles (dan sterft zijn leraar). Sacksioni bekwaamt zich daarna zelf verder en ontwikkelt zijn eigen gitaarstijl. Op het conservatorium wilden ze hem niet. "Jonge man, je hand staat zó fout, jij zult nooit gitarist worden." Toch lukt het hem on een succesvol gitarist te worden en zijn eigen gitaarmethode wordt zelfs gebruikt op het conservatorium. Harry Sacksioni is op 23 oktober 1950 in Amsterdam geboren als zoon van een sigarenwinkelier. Op zijn elfde krijgt hij zijn eerste gitaar en volgt twee jaar gitaarles. Na die twee jaar leert hij verder als autodidact en ontwikkelt zijn eigen gitaarmethode.

Sacksioni maakt zijn middelbare school niet af, maar treedt al jong op als studiomuzikant en begeleider van onder andere Herman van Veen, Ramses Shaffy, Liesbeth List, Frank Boeijen en Hennie Vrienten. Sinds 1974 treedt hij solo op.
Zijn eerste succesnummer Meta Sequoia schreef hij al op zijn zestiende en dit nummer vormt de opmaat naar een indrukwekkende carrière als gitarist en componist.

Sieto Hoving

Na aanvankelijk te hebben gespeeld bij diverse bandjes, begint in 1970 zijn carrière als artiest echt. Hij speelt dan iedere avond in een politiek geëngageerd cabaretprogramma van cabaretgroep Tingel Tangel van Sieto en Marijke Hoving in Amsterdam.

Herman van Veen

Zijn kwaliteiten blijven niet onopgemerkt en in 1971 wordt hij door Herman van Veen gevraagd om met hem de elpee Goed voor een glimlach op te nemen. Voor dit album schrijft hij ook het nummer Wat ik mis. Gedurende de opnames blijft hij gewoon doorgaan als begeleidingsgitarist van de Tingel Tangel.
De samenwerking met Herman van Veen bevalt zo goed dat hij later dat jaar met hem op tournee gaat. De samenwerking met Herman van Veen zal uiteindelijk tien jaar duren. Een periode waarin hij de kans krijgt zijn kwaliteiten aan een groot publiek te tonen.

Solo

In 1974 brengt Sacksioni zijn eerste solo-elpee uit met de naam Harry Sacksioni: Gitaar. Inmiddels heeft hij 33 albums op zijn naam staan, waaronder een ode aan George Harrison While my guitar gently weeps uit 2012. Tijdens zijn carrière ontving hij diverse onderscheidingen waaronder een Edison. Op 9 mei 2009 werd hij tijdens zijn 40-jarige jubileumvoorstelling De Sacksioni Methode onderscheiden als Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Hij is meermaals uitgeroepen tot beste akoestische gitarist van de Benelux.

De Sacksioni Methode

Sacksioni heeft een bijzonder talent. Hij speelt melodie, baslijn en ritmepartij tegelijkertijd. Gitaarhelden als Eric Clapton en Jan Akkerman doen hem dat niet na. "Maar ja die kunnen weer andere dingen" relativeert hij zelf.

Sacksioni heeft door de jaren heen een geheel eigen stijl ontwikkeld. Gitaristen gebruiken zijn composities, en dan met name de solo's, vaak als studiemateriaal. Onder de naam De Sacksoni Methode publiceerde hij in 2009 een cursus gebaseerd op zijn unieke fingerstyle gitaarmethode. Het succes van zijn methode is zo groot dat deze zelfs gebruikt wordt om les te geven aan conservatoria.

Gitaren en apparatuur

De acht belangrijkste instrumenten die Sacksioni gebruikt zijn:

• Hustings
• Taylor 914ce
• The Arch – Theo Scharpach
• Martin D28 VS Sacksioni model (‘Sacksioni Martin’)
• Takamine EN 30C
• Tiple – Theo Scharpach
• Bozo 12 snarig – Bozo Padunavac
• Fender stratocaste

Als versterking gebruikt hij een Lexicon MPX G2 effect processor en een Avalon VT 747 equalizer en compressor. In zijn rek zit tevens een programmeerbare mixbay van Akai met zeven ingangen regelbaar met een midi foot controller.
Op de staalsnarige gitaren gebruikt hij D’Addario EJ16 (012) en voor de nylonsnarige gitaren EJ46 Pro Arte Hard Tension snaren.