Muddy Waters; vader van de Chicago Blues

Als een van de meest geroemde blues-bands aller tijden heeft Muddy Waters een plekje gekregen in diverse Halls of Fame, zoals de Blues Hall of Fame en de Rock and Roll Hall of Fame. Daarnaast is een van de nummers van Muddy Waters de inspiratie geweest voor de naam van de Rolling Stones, die overigens ook voor hun muziek vaker inspiratie putten uit onder andere Muddy Waters.

Jeugd

Het precieze geboortejaar van Muddy Waters is tegenwoordig vrij onzeker. Hoewel er gesteld wordt dat hij op 4 april 1913 geboren werd, zei hij zelf altijd dat hij in 1915 geboren was in Rolling Fork. Toch geven diverse documenten van hem aan dat hij in 1913 geboren moet zijn in Issaquena County (Mississippi). Zijn werkelijke naam was McKinley Morganfield, maar hij stond al op jonge leeftijd bekend onder de naam “Muddy” Deze naam verkreeg hij toen hij door zijn oma Della Grant werd opgevoed, zijn moeder was namelijk snel na zijn geboorte overleden, waarbij hij graag speelde in de modder (mud). Zelf zou hij de naam Muddy later via Muddy Water uiteindelijk in Muddy Waters veranderen.

Muzikale ontwikkeling

Het muzikale talent begon zich te manifesteren vanaf Muddy's zevende jaar, toen hij begon met het spelen van de mondharmonica, die ook wel bekend staat als de bluesharp. Vanaf zijn zeventiende jaar verruilde hij deze harmonica voor een akoestische gitaar, waarmee hij materiaal van populaire bluesmuzikanten zoals Son House en Robert Johnson begon na te spelen; iets waar hij menig feestje mee opluisterde. Door zijn voorkeur voor deze twee muzikanten, begon Muddy zelf een eigen stijl te ontwikkelen die een mix was van beide blues-bands. Hij gebruikte een zware donkere stem zoals House, maar gebruikte daar de bekende en beroemde technieken van Johnson bij.

Chicago

Op 20 november 1932 zou Muddy voor de eerste keer trouwen, met Mabel Berry. Het huwelijk zou echter slechts drie jaar standhouden, totdat Muddy's eerste kind geboren werd; met als moeder een meisje van 16 jaar oud, Leola Spain. Hoewel Muddy zijn gehele leven nog vele vriendinnen en vrouwen zou hebben, zou Leola Spain altijd bij zijn zijde blijven, echter nooit als zijn vrouw. Voordat Muddy Waters naar Chicago verhuisde in 1940, liet hij overigens weer een andere vrouw achter; Sallie Ann. Chicago zou echter ook niet worden wat Muddy ervan verwachtte, 1 jaar later was hij weer terug in Mississippi waar hij een Juke Joint (soort ruig cafe) runde, compleet met het illegale gokken, drank en een jukebox (die overigens de naam ontleend aan het feit dat ze vaak te vinden waren in Juke joints, niet andersom). In dit cafe verzorgde Muddy vaak zelf ook de muziek.

De ambitie om fulltime muzikant te worden werd bij Muddy Waters aangewakkerd toen hij bezocht werd door een medewerker van het Library of Congress, die diverse Country Blues muzikanten aan het opnemen was. Voor zijn medewerking kreeg Muddy zelf 2 platen met zichzelf erop en 20 dollar. In 1943 vertrok Muddy weer terug naar Chicago om daar zijn droom waarheid te maken. Om de tijd te vullen totdat hij genoeg geld kon verdienen met muziek, werkte hij naast het spelen in diverse kroegen ook in andere baantjes, zoals fabrieksarbeider en dergelijke. Toen hij in 1945 van zijn oom Joe Grant uiteindelijk een elektrische gitaar kreeg, begon Muddy Waters langzaam door te breken; tot die tijd was het bijna onmogelijk gebleken om met een akoestische gitaar boven het lawaai in de zaaltjes uit te komen.

Doorbraak en carrière

Vanaf 1946 begon Muddy Waters met zijn eerste opnames bij diverse labels; hoewel veel van deze platen nooit werden uitgebracht, werden in 1948 zijn eerste twee platen uitgegeven; I Can't Be Satisfied en I Feel Like Going Home. Deze platen bleken zeer populair te worden, met als resultaat dat Muddy steeds vaker gevraagd werd om optredens te geven. Hierdoor kwam hij uiteindelijk in de positie dat hij zijn eigen band kon verzamelen; waarbij hij enkelen van de beste muzikanten in de blues bij elkaar bracht. Little Walter Jacobs speelde de harmonica, Otis Spann de piano en Jimmy Rogers de gitaar. Enkele van zijn meest bekende stukken werden in deze tijd gemaakt, zoals ook Hoochie Coochie man, wat hij produceerde om boven de andere artiesten uit te kunnen komen in populariteit; hoewel hij zelf dit nummer iets te hard vond.

In 1958 zou Muddy Waters een tour door Engeland maken, waarbij hij het land schokte met zijn blues; men was daar nog niet gewend aan de hardere blues met elektrische gitaar. Hoewel het hierna langzaam stiller werd rondom Muddy Waters zou hij nog een keer een goede comeback maken; in 1977 met het album Hard Again. Het succes hiervan zorgde ervoor dat in 1978 weer een LP uitgebracht kon worden; I'm Ready, gevolgd door wederom twee LP's in de twee jaren erna. Zijn verslechterende gezondheid zorgde echter voor problemen; hij was niet meer in staat om genoeg optredens te doen, waardoor de bandleden meer geld eisten per optreden: Zij moesten immers rond kunnen komen van de band. Uiteindelijk zouden de problemen met de band en de manager leiden tot een definitief einde, na zijn laatste optreden in 1982. Een jaar later, op 30 april 1983 zou Muddy Waters overlijden als gevolg van een hartaanval in zijn slaap. In zijn carrière was hij de inspiratie voor veel van de Britse blues-bands uit de jaren zestig, net zoals hij de inspiratie was voor bands als de Rolling Stones. Tegenwoordig staat hij ook bekend als de vader van de moderne Chicago Blues.