‘Martha My Dear’, McCartneys hond of muze?

De hond is de beste vriend van de mens, zegt men. Het is dan ook logisch dat kunstenaars -schilders, beeldhouwers, schrijvers, muzikanten- het dier in hun werk opvoeren. Beatle Paul McCartney schaarde zich in het rijtje met zijn ‘Martha My Dear’.

Old English Sheepdog

Paul McCartney is een hondenliefhebber en dat bleek al in 1965 toen hij een bobtail aankocht, die hij Martha noemde. Een bobtail is de populaire term voor een ‘Old English Sheepdog’, een hond die werd ingezet om de schapen te helpen hoeden. Bobtail betekent ‘stompe staart’ omdat je in Groot-Brittannië belasting moest betalen op honden met een staart zodat de eigenaars van dit hondenras de staart inkortten zodat hij belastingvrij werd. Deze belasting werd trouwens in 2001 afgeschaft.

Over zijn Martha zou McCartney drie jaar later het liedje ‘Martha My Dear’ schrijven dat eind 1968 op de witte dubbel-LP verscheen.

Inspiratiebron

Eigenlijk was het Cat Stevens, nu door het leven gaand als Yusuf Islam, die Paul op het idee bracht met zijn song ‘I Love My Dog’ waarin de zanger zijn liefde voor zijn hond op dezelfde hoogte zette als de liefde voor een vrouw.

Dubbele bodems

Maar ‘Martha My Dear’ was niet enkel een liedje over zijn hond, zo zou later blijken. In de tekst had McCartney enkele dubbele bodems ingelast die de song interessanter maakt.

• Volgens sommigen zou het liedje over Jane Asher gaan, de vrouw met wie hij gedurende vijf jaar -tussen 1963 en 1968- een relatie had maar die het uitmaakte toen ze hem op overspel betrapte. Zinnen als “Hold your head up, you silly girl” en “See what you’ve done”, verwijzend naar het feit dat ze hem had gedumpt, moeten deze stelling ondersteunen. En de verzen “Martha my dear, though I spend my days in conversation please remember me. Martha my love, don't forget me” en “Take a good look you're bound to see, that you and me, were meant to be” zouden aantonen dat hij nog aan Asher dacht toen hij al met Linda Eastman afspraakjes maakte.
• Anderzijds zou het nummer een ode zijn aan de muze die McCartney zo gunstig gezind was. Nummers als ‘Yesterday’ bijvoorbeeld had hij via een droom cadeau gekregen. De muze wordt wel eens via een fictieve vrouw als inspiratiebron aanbeden. Bob Dylan zong over zijn muze via zijn vrouw Sara in ‘Love Minus Zero’ (1965) en Simon and Garfunkel deden dat via ‘Cecilia’ (1970), patroonheilige van muziek en zangers. Deze visie kan je trouwens illustreren met “You have always been my inspiration”, een zin die moeilijk kan vereenzelvigd worden met een hond.

Paul McCartney heeft weliswaar ooit geïnsinueerd dat het nummer naar Jane Asher verwees, maar ook dat zijn muze erbij betrokken was. Hij heeft nooit definitief uitsluitsel over deze kwestie gegeven. Ingewijden beweren dat hij zijn muze ‘Martha’ noemde en hij zijn hond dus naar zijn muze had genoemd.

Opname

Net zoals op ‘Yesterday’ was McCartney de enige Beatle die bij de opname van dit nummer aanwezig was. Hij werd begeleid door een strijkersensemble met violisten, cellisten en ook blazers dat door producer George Martin was samengesteld. Naar verluidt is het nummer niet makkelijk na te spelen. Paul schreef het in een periode dat hij volop pianolessen nam en voor zichzelf moeilijke oefeningen schreef om de beheersing van het instrument nog te verbeteren.

Weetjes

De bobtail Martha stierf in 1982, maar de familie McCartney heeft nog steeds veel plezier met de nakomelingen van de beroemde hond. De bobtail is trouwens bij ons ook bijzonder geliefd door het kinderprogramma ‘Samson’ van Gert Verhulst.

Andere versies

• Herb Alpert and the Tijuana Brass, instrumentaal (1971)
• Fool’s Garden
• Hiroyuki Izuta
• Bob Rivers, parodie, terug te vinden op twistedtunes.com
• Chris Palmaro (2010)