Liefdeslied voor Jane Asher: ‘Here, There and Everywhere’

Familiale liedjesavonden, crooners uit de jaren vijftig van vorige eeuw, de sfeer van dansliedjes uit de jeugd van de Beatles: het heeft allemaal bijgedragen tot het ontstaan van een liefdeslied van Paul McCartney voor zijn toenmalige vriendin, Jane Asher.

Croonersmuziek

In 2012 bracht Paul McCartney een zogenaamde crooners cd uit, ‘Kisses on the Bottom’. De hele cd -op twee eigen geschreven nummers na- was gewijd aan de interpretatie van Pauls favoriete croonerssongs. Crooners zijn zangers die voornamelijk wat sentimentele liedjes zingen met een diepe, warme stem. In het boekje dat met de cd werd meegeleverd legde de ex-Beatle uit vanwaar die liefde voor deze muziek vandaan kwam. In Pauls jeugd werd er ten huize McCartney namelijk vaak met de hele familie gezongen. Vader McCartney (foto met kleine Paul) bespeelde de piano -die gekocht was in muziekwinkel ‘Epstein’, de vader van de latere Beatlemanager- en de hele familie zong de hoofdzakelijk Amerikaanse liedjes.

Het was muziek die niet alleen door Paul werd geapprecieerd, maar zoals later bleek ook door zijn maatje John Lennon. Beiden waren ze dol op deze muziek. Ze hielden dus niet alleen van de vroege rock and roll maar ook van de crooners en dat schepte een bijzondere band tussen hen.

Introductiezin

Een van de kenmerken van deze songs was dat ze vaak begonnen met een introductiezinnetje dat apart stond van de rest van de song en er dan ook niets meer mee te maken had. Dat illustreerde Paul op zijn crooners cd met het nummer ‘Bye Bye Blackbird’.

Maar de Beatles zelf hadden natuurlijk dit procédé ook in hun muziek toegepast. Het door George gezongen ‘Do You Want to Know a Secret?’, een nummer dat steunde op een melodie die ze gehoord hadden in de film ‘Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen’, begint ook met een korte, aparte melodielijn die niet verder gezet wordt in de rest van het liedje. Ook bij ‘Here, There and Everywhere’ wordt het model van de introductiezin nagevolgd.

Flow

Paul was een fan van dansliedjes en musicals. Een van zijn grote idolen was Fred Astaire. Hij hield vooral van de flow die deze in zijn liedjes stak, een soort van zwierige vrolijkheid die de mens gelukkig en opgewekt maakt en waarmee je je danspartner laat zweven zoals in ‘I’m in Heaven’. Paul wilde graag een gelijkaardige flow in zijn nummer.

Een derde element dat hij erin wou brengen was de klank van de ‘Petsounds’ geproduceerd door de Beach Boys en meer bepaald de close harmony. McCartney was dol op deze Amerikaanse veelstemmige groep en zijn favoriete song was ‘God Only Knows’, voor hem dé perfecte popsong die nooit meer overtroffen zou worden.

Marianne Faithfull

In interviews achteraf zei McCartney dat hij dit nummer op een andere manier had gezongen dan hij gewend was. Verantwoordelijkheid daarvoor droeg de Britse zangeres Marianne Faithfull die in de jaren zestig roem vergaarde met nummers als ‘As Tears Go Bye’ (1965) van de Rolling Stones bijvoorbeeld. Faithfull was trouwens in die tijd Mick Jaggers vriendinnetje. Paul vond haar zo goed, dat hij besloot zijn ‘Here, There and Everywhere’ een beetje op haar manier te gaan zingen.

Zowel John Lennon als Paul McCartney als producer George Martin vonden dit een schitterend nummer. John vond het zelfs het beste nummer dat ze tot dan hadden geschreven, zelfs beter dan zijn eigen nummers, wat toch het ultieme compliment was. Het werd op de LP ‘Revolver‘ (1966) geplaatst.

Jane Asher

Het nummer werd op een morgen geschreven aan de rand van Lennons privézwembad in Weybridge toen Paul wachtte tot John zou opstaan. Als inspiratiebron van zijn lied gold McCartneys toenmalige grote liefde Jane Asher.

Geruchten gaan dat het nummer in zijn primaire vorm eerst aan de Shadows zou zijn aangeboden, maar zelf beweerde Mac dat ze het nummer hadden afgewerkt kort nadat John was opgestaan en bij Paul aan het zwembad was gekomen. Hank B. Marvin, leadgitarist van the Shadows zou er in 2007 wel een instrumentale interpretatie van opnemen.

Andere versies

Er bestaan heel wat covers van deze song. De bekendste artiesten die een versie uitbrachten zijn:

• John Denver (1966)
• Petula Clark (1967)
• Count Basie, instrumentaal)
• José Feliciano, instrumentaal (1968)
• Bobbie Gentry (1968)
• Jay and the Americans (1969)
• Andy Williams (1969 )
• Emmylou Harris (1975)
• The Flying Pickets (1994)
• Kenny Loggins (1980)
• George Benson (1989)
• Céline Dion (1998)

Een interessante versie komt van Locksley (2003)