For No One: een melodieus Beatlenummer

Dit door Jane Asher geïnspireerde liedje wordt beschouwd als een van de meest ondergewaardeerde composities uit het oeuvre van de Beatles. Het was een nummer dat John Lennon als zijn favoriete McCartney-song bestempelde. Hij was niet de enige om het te waarderen, want snel bleek dat mensen uit alle leeftijdscategorieën het konden smaken. De moeite meer dan waard dus om de ontstaansgeschiedenis na te gaan.

Jane Asher

Paul McCartney had tussen 1963 en 1968 een relatie met Jane Asher, een meisje uit de Londense upper-class en broer van Peter Asher van het succesrijke duo Peter and Gordon. Zij was een actrice die op jonge leeftijd met acteren was begonnen. Als zesjarig kindsterretje debuteerde zij op het witte doek in 1952 in ‘Mandy’. Zij ontmoette Paul toen ze voor BBC Radio Times de Beatles interviewde in 1963. De vlam schoot in de pan en zo werd zij de inspiratiebron van verschillende McCartney-songs. Toen ze hem in 1968 met Apple-medewerkster Francie Schwartz in bed betrapte, verbrak ze de relatie.

Velen beschouwen Asher als de grote liefde van McCartney niettegenstaande de sterke band die de ex-Beatle had met zijn latere vrouw Linda Eastman. De actrice zou buiten het draaien van films en toneelspelen later naam maken met het schrijven van lifestyleboeken en boeken over het decoreren van taarten. Ze trouwde met tekenaar Gerald Scarfe en werd moeder van een dochter en twee zonen.

Ontstaan van het liedje

McCartney componeerde het liedje tijdens een verblijf in het ski-oord Klosters in Zwitserland in maart 1966. Hij had net een ruzie met Asher gehad en luchtte zijn hart in ‘For No One’. Hij wilde een vrouw die haar carrière ondergeschikt maakte aan de zijne en omdat Asher het acteren niet wilde opgeven, botste het nu en dan met de roodharige actrice. Het liedje eindigt met de woorden ‘A love that should have lasted years‘ (een liefde die jaren had moeten duren). Aangezien de relatie nog twee jaar standhield moet de ruzie niet zo ernstig geweest zijn. Een jaar later verloofden ze zich trouwens officieel. De oorspronkelijke titel van het nummer was ‘Why Did I Die?‘. Aan de definitieve versie werden nog enkele verzen toegevoegd en er sneuvelde één muzieklijn.

Andere liedjes die door Asher werden geïnspireerd waren ‘And I Love Her‘ en ‘Here, There and Everywhere’.

Slechts een half Beatlenummer

‘For No One’ is een melodieus nummer op walstempo. Paul McCartney speelt piano en Ringo Starr drums. Noch John Lennon noch George Harrison spelen erop mee. In een later stadium werden er een klavichord, bekkens en maracas aan toegevoegd. De klassieke musicus Alan Civil speelde op hoorn een ontroerend mooie solo. De invloed van klassieke muziek in sommige Beatlesongs kwam er door de moeder van Jane Asher die lerares klassieke muziek was en Paul leerde klassieke muziek te appreciëren. Andere liedjes die een klassiek stempel meekregen waren ‘Eleanor Rigby‘ en ‘Penny Lane‘ (fragment Brandenburgse Concerten van J.S. Bach).

Nadat ze producer George Martin had leren hobo spelen, leerde ze Paul ook fluit spelen. Dit inspireerde hem om ‘Fool on the Hill’ te componeren.

Alan Civil

Alan Civil was naar verluidt de beste hobospeler van Londen. Hij ontving ongeveer 60 euro voor zijn bijdrage. Toch was hij niet tevreden met het resultaat. Ten eerste omdat hij in een toonaard moest spelen die niet bij zijn instrument paste. McCartney zette hem aan tot het spelen van een noot die de hoorn normaal niet aan kan, maar volgens de Beatle moest een zeer goede hoornspeler daar wel toe in staat zijn. Ten tweede was hij later diep teleurgesteld dat mensen hem enkel aanspraken over die solo en nooit over de prestigieuze klassieke projecten die hij had gerealiseerd.

‘For No One‘ was een nummer dat op ‘Revolver‘ werd geplaatst, een van de beste Beatle-albums. Civils naam werd expliciet op de hoes vermeld. In de jaren zestig van vorige eeuw was dat niet zo evident. Andere bijdragen op Beatlenummers van onder andere George Martin en Brian Jones van de Rolling Stones werden nooit vermeld.

Covers

Het nummer werd talloze malen gecoverd door bekende en minder bekende artiesten. De bekendste versies kwamen van Cilla Black, Chet Baker, Emmylou Harris, Liza Minelli en Maureen McGovern. Paul McCartney zelf maakte een nieuwe versie voor de film ‘Give My regards to Broad Street’.