John Lennon lijdt aan slapeloosheid: ‘I’m So Tired’

Elke groep heeft zijn stijl, elke zanger heeft zijn stijl, elke componist heeft zijn stijl. Dat was ook het geval bij John Lennon en Paul McCartney die vaak gelijkaardige akkoordenschema’s gebruikten voor diverse songs, maar zij slaagden er telkens in om dit te verdoezelen zodat men haast denkt dat het om originele composities gaat. Inventiviteit is belangrijk voor liedjesschrijvers.

Slapelooosheid

‘I’m So Tired’ van John Lennon is kenmerkend voor vele nummers van de Beatle: een sloom voortslepend ritme met een wat lui klinkende John. Het is een nummer dat in 1969 op het dubbele witte album terechtkwam en waarover John Lennon achteraf uitermate tevreden was, wat niet zo vaak gebeurde. Doorgaans keek hij vrij kritisch terug op zijn werk bij de Beatles. Hier dus niet. Hij vond zichzelf goed zingen en het nummer gaf perfect zijn gemoedsgesteldheid op een bepaald ogenblik weer. Dit was typisch Lennon: geen verhaaltje, maar wel ervaringen en emoties die hij had meegemaakt.

Hier heeft hij het over zijn probleem van slapeloosheid waarmee hij af en toe werd geconfronteerd en dat hij reeds ter sprake bracht in ‘Im Only Sleeping’ van het Revolver-album (1966). Daardoor lijkt het nummer zich voort te slepen. Een gelijkaardige akkoordenstructuur gebruikte hij eerder al voor nummers als ‘That Boy’, ‘Yes It Is’ en recent voor 'Happiness Is a Warm Gun' en ‘Sexy Sadie’, ook iets of wat ‘slepende’ nummers, zonder dat ze evenwel over luiheid of slapeloosheid handelden. ‘Happiness Is a Warm Gun’ en ‘I’m So Tired’ werden trouwens geschreven tijdens hun meditatieverblijf in India in februari 1968. Lennons grote liefde Yoko Ono die er niet bij was in India, omdat hij nog met zijn eerste vrouw de reis had gemaakt, zou de inspiratiebron van het nummer zijn geweest, omdat hij voortdurend aan haar moest denken.

Eerste versie

Op een eerdere bij George Harrison thuis opgenomen versie, was er een tekstuele gelijkenis met ‘Happiness Is a Warm Gun‘ als hij spreekt van zijn geliefde in zijn armen te nemen, maar deze passage werd later verwijderd omdat hij niet van eigen plagiaat zou verdacht worden. Ze was erin gekomen omdat ze op een bepaald ogenblik aan het improviseren waren.

Walter Raleigh

John Lennon was een verstokte roker, maar uit deze song bleek dat hij daar eigenlijk niet zo blij mee was. Op een bepaald ogenblik zingt hij: “I'm so tired, I'm feeling so upset/ Although I'm so tired I'll have another cigarette/ And curse Sir Walter Raleigh/ He was such a stupid get.” *

Walter Raleigh (foto) was een Engelse ontdekkingsreiziger die in de 16de eeuw in Amerika naar Eldorado op zoek was gegaan, maar uiteindelijk met tabak weer thuiskwam en deze populariseerde. Hoewel Lennon graag een sigaretje opstak vervloekte hij de man omdat hij tabak had ingevoerd en daardoor onrechtstreeks verantwoordelijk was voor Lennons verslaving.

Dode Paul

Midden in de jaren zestig was een aantal mensen er rotsvast van overtuigd dat Paul McCartney overleden was. Op platen van de Beatles waren er inderdaad verdoken boodschappen ontdekt die deze bewering moesten staven. Uiteraard waren de Beatles van deze geruchten op de hoogte en waarschijnlijk maakte Lennon daarvan gebruik om die fabeltjes nog wat aan te zwengelen met een paar mysterieuze verwijzingen. Aan het einde van ‘I’m So Tired’ mummelt hij enkele onverstaanbare dingen wat een aantal fanatici op het idee bracht dat de zin wel eens omgekeerd op de plaat zou kunnen gezet zijn. Ze lieten die dan ook omgekeerd afspelen en meenden dan te horen dat Lennon zei: “Paul is dead, miss him, miss him”.

In ‘Glass Onion’, ook van het witte album, zingt Lennon “Here’s another clue for you all/ The walrus was Paul”, waarmee hij inspeelde op de geruchten die door deze ‘clevere’ geesten waren verspreid.

Andere versies

• Alex Chilton (1975)
• Phish (1994)
• You Am I (1994)
• Elliot Smith (1999)
• Say Hi To Your Mom (2004)
• Kasabian (2006)
• Silverchair (2007)
• Orquesta Mondragon (2010)
• Nellie McKay (2011)

* Ik voel me zo moe, ik voel me zo lastig/ Hoewel ik moe ben neem ik nog een sigaret/ En vervloek Sir Walter Raleigh/ Hij was zo een verachtelijke domkop