George Harrison weet het niet: ‘I Want to Tell You’

Op de Beatle-LP ‘Revolver’ (1966) kreeg George Harrison voor het eerst drie nummers toebedeeld. Tot dan had hij er telkens twee per album gekregen zodat hij steeds in de schaduw van het schrijversduo Lennon/McCartney bleef. ‘I Want to Tell You’ was er een van.

De jongste

Als jongste bandlid werd George Harrison een beetje achteruit gesteld ten opzichte van John Lennon en Paul McCartney, die de meeste nummers van de Beatles schreven. Als er opgenomen werd sleutelden de twee eindeloos aan een song zonder problemen te maken of dit al dan niet meer studiotijd vergde. Bij George lag dat anders: niet alleen werden zijn bijdragen tot een langspeler beperkt, wat hem na verloop van tijd hoog begon te zitten, maar kreeg hij een soort van deadline binnen welke het nummer op de band moest staan. Althans, dat is was technici uit die periode zich herinneren.

De keuze van de titel

De zekere spanning die er heerste tussen Lennon/McCartney met betrekking tot de respectieve composities, trok zich door op het vlak van de keuze van de titel. Harrison kon namelijk nooit beslissen welke titel hij een nummer zou meegeven, wat de anderen flink op de zenuwen werkte. Voor ‘Love You To’, een andere Harrisoncompositie op ‘Revolver’, had hij na lang aandringen oorspronkelijk ‘Granny Smith’, het bekende appelmerk, gekozen en ook voor ‘I Want to Tell You‘ koos hij aanvankelijk voor het Engelse appelmerk ‘Laxton’s Superb’. Toen producer George Martin hem vroeg om een beslissing te nemen, antwoordde Harrison ‘I don’t know’. Martin interpreteerde dat lange tijd als de nieuwe titel met als gevolg dat deze op de tape werd aangebracht.

Fade-in

Voor de tweede keer in hun carrière gebruikten de Beatles een zogenaamde fade-in voor een nummer. De eerste keer gebeurde dat bij ‘Eight Days A Week’ (1964). Met ‘I Want to Tell You’ pasten ze dit revolutionaire principe voor de tweede keer toe wat het nummer in zekere zin toch bijzonder maakte.

De fascinatie van George

Harrison is heel zijn leven gefascineerd geweest door Indiase muziek. Hij leerde sitar spelen onder leiding van Ravi Shankar, die ook een goede vriend werd. Hij zou zijn kennis van het instrument gebruiken voor talloze composities en de sitar ook regelmatig bij opnames bespelen.Voor ‘I Want to Tell You‘ was dat nog niet het geval omdat hij pas met de studie van de sitar was begonnen, maar zijn interesse voor de Indiase muziek bleek al door de manier waarop hij de gitaar bespeelde. De dingen die hij al had opgepikt bij Shankar weerspiegelden zich in de structuur van de gitaarbegeleiding.

Neil Innes

Shankar zelf was niet bij de opnames aanwezig. Wel aanwezig waren de Bonzo Dog Doo Dah Band die in een andere studio hun eerste opnames maakten. Frontman Neil Innes kwam af en toe een kijkje nemen en was erg onder de indruk van dit Harrisonnummer. Hij raakte bevriend met George en zou in de jaren zeventig van vorige eeuw de drijvende kracht worden achter The Rutles, een band die de Beatles parodieerde. Op een respectvolle manier staken ze de draad met de Fab Four en speelden nummers die verdacht veel op de bekende Beatlenummers leken, maar net geen plagiaat waren. Luister bijvoorbeeld naar deze ‘Ouch!’.

Inhoud

‘I Want to Tell You‘ gaat over de moeilijkheden die soms oprijzen met het opschrijven of verwoorden van een heleboel gedachten die door een mens zijn hoofd kunnen spoken. Harrison zingt dat hij graag iets wil vertellen maar er niet de juiste woorden voor vindt. Deze onmacht wordt onderstreept door het gebruik van dissonante noten die het nummer een magische sfeer meegeven.

Andere versies

• Ted Nugent (1979)
• Grateful Dead (1994)
• Jeff Lynne (2003)
• The Smithereens (2005)