Buddy Holly, een van de aartsvaders van Rock 'n Roll

Buddy Holly (geb. Charles Hardin Holley, 7 september 1936 - 3 februari 1959) was een Amerikaanse singer-songwriter en rock ’n roll pionier. Hij werd bekend met het nummer “that’ll be the day” en oogstte ook succes met de hit “Peggy Sue”. Zijn werk had grote invloed op onder andere The Beatles. Hij kwam, slechts 22 jaar oud, om het leven in een tragisch vliegtuig ongeluk.

Biografie

Buddy Holly werd geboren in Lubbock Texas in een muzikale familie en leerde al jong piano, viool en gitaarspelen. In 1949 nam hij zijn eerste demo op, Hank Snow’s “Two Timin’ Woman”. Op de middelbare school ontmoette hij Bob Montgomery met wie hij een muzikaal duo vormde genaamd Buddy & Bob. In deze show speelden de jongens bluegrass- en countryliedjes. Buddy en Bob speelden veel op schoolfeesten, talentenjachten en zongen ook in het schoolkoor.

Doorbraak

In 1955 trad Elvis op in Lubbock, met in het voorprogramma onder andere Buddy & Bob. Niet lang daarna verschenen ook nog Bill Haley and his Comets ten tonele, met opnieuw Buddy & Bob in het voorprogramma. Dit optreden bezorgde Holly een (solo) contract bij Decca records. Met Decca nam Holly de eerste versies van “That’ll be the day op”.

Terug in Lubbock richtte Holly de begeleidingsband “The Crickets” op en met de Crickets ging hij de opnamestudio in van Norman Petty in het stadje Clovis. Norman Petty regelde een tweede contract voor Buddy Holly met het Coral label (een sublabel van Decca), mede vanwege de hitpotentie van That’ll be The day. Nu had Holly dus twéé lopende contracten, hetzij bij dezelfde overkoepelende platenmaatschappij. In 1957 werd het debuut van Buddy Holly & The Crickets uitgebracht, “The Chirping Crickets”, met “That’ll be the Day” als eerste single. Het werd een nummer 1 hit in de Billboard charts.

Een jaar later volgde alweer het tweede album, “Buddy Holly” met de single “Peggy Sue”, wat de 3e plaats in de billboardcharts bereikte. In 1958 deden Buddy Holly & The Crickets een tour door de Groot-Britannië en Australië. In datzelfde jaar ontmoete Holly ook zijn vrouw Maria Elena Santiago, die hij meteen bij de eerste date een aanzoek deed. Maria en Buddy trouwden datzelfde jaar nog in Lubbock.

In 1959 ging Buddy zijn eigen weg, hij was geïnteresseerd geraakt in de New Yorkse Muziekscene terwijl The Crickets toch liever in Lubbock wilden blijven.

Overlijden, vliegtuigje in de sneeuw

Buddy Holly ging in de eerste maanden van 1959 op een grote tournee door de Verenigde Staten met onder andere Dion & the Belmonts, J.P. “The Big Bopper” Richardson en Ritchie Valens. De omstandigheden tijdens de tournee waren verre van ideaal. Daarom charterde Buddy Holly op 2 februari een klein passagiersvliegtuig voor vier personen, een Beechcraft Bonanza, om naar de plaats van het volgende concert te vliegen. In principe was het de bedoeling dat Buddy’s begeleidingsbandje, Tommy Alsup en Waylon Jennings, mee zouden vliegen. Jennings stond zijn plek in het vliegtuig af aan The Big Bopper omdat deze een griepje had, terwijl Alsup met Valens een muntje opgooide voor een plek in het vliegtuig. Valens won de tos. Het weer op de avond van de vlucht was zeer stormachtig, en het sneeuwde hevig. Het vliegtuig stortte al enkele minuten na het opstijgen neer waarbij alle inzittenden om het leven kwamen. Het nieuws van deze crash werd echter overschaduwd door een ander vliegtuigongeluk op dezelfde avond in de omgeving van New York, waarbij 65 mensen omkwamen. Don McLean noemde de dag van het ongeluk “The day the Music died”.

Postume albums en singles

Tot tien jaar na Buddy Holly’s dood bleef er werk van deze artiest verschijnen. De eerste postume uitgave was de single dubbele A-kant “Peggy Sue got married/Crying, Waiting Hoping”, met de Ray Charles singers als achtergrondkoor. Het laatst uitgebrachte volledige album van Holly was “Giant”, met de single “Love is strange”.

Stijl, Impact en invloed

Buddy Holly is misschien wel een van de invloedrijkste artiesten uit de popgeschiedenis. Niet alleen maakte hij een excentriek gitaarmodel wereldberoemd (de Fender Stratocaster), hij experimenteerde ook met de eerste Multi-track recorders en instrumenten die normaal niet in rock ’n roll gebruikt werden, zoals de Celesta op “Everyday”. Holly’s muzikale stijl was veelzijdig, van echte rockliedjes tot sentimentele ballades, en alles met zijn opvallende stemgeluid en zangtechniek. Daarnaast was hij ook een uitstekende slag- en leadgitarist.

Elvis Presley was weliswaar de man die de Zwarte Blues samen bracht met Blanke Country, Buddy Holly was de eerste blanke artiest die een zaal vol afro-amerikanen, de bekende Apolo Ballroom in New York-City op de knieën kreeg voor zijn geluid.
Buddy Holly was een inspiratiebron voor de Beatles, niet alleen voor de bandnaam, die duidelijk geïnspireerd is op The Crickets, maar ook wat de muzikale stijl betreft. Paul McCartney heeft tegenwoordig zelfs de auteursrechten op Holly’s werk. Ook Bob Dylan, The Hollies, Elvis Costello, Paul Simon en de Rolling Stones (Not Fade Away) noemen hem als invloed. Zangeres Linda Ronstad maakte Buddy Holly’s nummer “It’s so easy to fall in love” een hit. Het Nummer “American Pie” is misschien wel het bekendste nummer over “The day the Music died”.