El Debarge - Een R&B icoon

De naam El Debarge is een begrip voor old school R&B liefhebbers. Midden jaren tachtig maakte hij furore met zijn broers en zus in de groep Debarge, waarna hij, als het grootste talent van de groep, solo verder ging. Hij stond aan de absolute top, maar viel in een absoluut dal toen hij door drugs in de gevangenis belandde. In 2009 kwam hij op vrije voeten en pikte de draad weer op. El is back! Eldra Patrick Debarge, met roepnaam El, werd geboren op 4 juni 1961 als zesde kind van tien. Hun moeder was afro-amerikaans en hun vader was blank. Ze scheidden in 1971. Samen met zijn broers en zussen zong El in een kerkkoor. Twee van El's broers, Tommy en Bobby zaten in een groep genaamd Switch, die in 1977 werd ontdekt door Jermaine Jackson. Ze kregen een contract bij Motown. Hun managers ontdekten dat Bobby en Tommy nog meer talent in hun familie hadden en haalden broers El, Randy, Marty en zus Bunny ook binnen bij Motown. Met z'n vieren vormden ze de groep The Debarges. In 1981 kwam hun eerste plaat 'What's Your Name' uit. Deze flopte.

De successen van Debarge

In 1982 voegde broer James zich bij de groep, waarna ze de naam wijzigden naar Debarge. Dat was de start van een lange reeks successen, zoals 'Stop! Don't Tease Me', 'I Like It', 'All This Love', 'Love Me In a Special Way' en 'Time Will Reveal'. Hun grootste hit, die hen wereldfaam bezorgde, kwam in 1985 en heette 'Rhythm of the Night'. El was met zijn prachtige falsetto stem en frisse uiterlijk de ster van de groep. Nadat ook de ballad 'Who's Holding Donna Now' een hit werd, verliet El de groep om solo verder te gaan.

Solo

El scoorde een enorme pophit met 'Who's Johnny', de titelsong van de film 'Short Circuit' uit 1986. Dit nummer stond op zijn eerste solo album, genaamd ' El Debarge'. Zijn tweede album 'Gemini' uit 1989 kende geen grote hits. Motown zag het niet meer zitten met El en besloot te stoppen met drukken van 'Gemini'. El stapte over naar platenmaatschappij Warner Brothers en bracht in 1992 zijn derde album uit, genaamd 'In the Storm'. Hoewel ook dit album geen grote hits voortbracht, werd het beschouwd als een meesterwerk. Vervolgens kwam in 1994 het album 'Heart, Mind & Soul' uit, waarin hij samenwerkte met topproducent Babyface. De nummers 'Can't Get Enough' en 'Where Is My Love' (een duet met Babyface) werden bescheiden hits. Hierna ging het snel bergafwaarts met het privéleven van El.

Drugs en gevangenis

In 1991 en 1996 werd El gearresteerd vanwege cocaïnebezit, maar hij kreeg voorwaardelijke straffen. In 2007 werd hij opnieuw gearresteerd voor huiselijk geweld en kreeg hij weer een voorwaardelijke straf. Echter, deze straf overtrad hij door in 2008 wederom gepakt te worden voor drugsbezit. Hij kreeg per direct een gevangenisstraf van twee jaar. Tijdens zijn opsluiting had hij tijd om zich te bezinnen. Hij wilde weer op het rechte pad komen en kickte met succes af van zijn verslaving. In februari 2009 was de herboren El weer een vrij man.

Comeback

El had weer een doel voor ogen: zijn comeback. Hij sprak in talkshows openlijk over zijn drugsverleden en gevangenschap. Hij gaf weer live optredens en bewees dat zijn prachtige zuivere stem de tand des tijds heeft doorstaan. El werd door de muziekwereld en zijn fans met open armen ontvangen. Op 28 september 2010 kwam zijn album 'Second Chance' uit en de gelijknamige single.