Barry White, sultan van zwoele soul

Met zijn fluwelen stem en geniale soul-arrangementen werd Barry White een beroemd muzikaal maestro in de zeventiger jaren en lang daarna. Barry charmeerde massa's mensen met zijn unieke muziek en leerde de wereld hoe je van iemand houdt. Zijn typerend diepe, zwoele basstem en de karakteristieke disco en r&b stijl in zijn omfloerste liefdessongs maakten van Barry een letterlijk omvangrijk sekssymbool wiens muziek elke dag wel ergens te horen is. Let the music play...

Barry White, beginnend talent

Barry White werd geboren op 12 september 1944 in Galveston in Texas maar groeide op in een achterstandswijk met veel criminaliteit, in zuid Los Angeles. Zijn eigenlijke naam was Barry Eugene Carter. Barry maakte zijn debuut in een kerkkoor toen hij acht jaar was. Twee jaar later speelde hij orgel in de kerk. Op die leeftijd werd hij ook lid van een 'gang' waarna hij op zijn zestiende werd gearresteerd en veroordeeld tot vier maanden gevangenisstraf wegens het stelen van Cadillac-autobanden met een waarde van dertigduizend dollar. In de gevangenis hoorde hij Elvis Presley's "Its now or never" en dit nummer zou voor Barry een ommekeer betekenen. Hij verliet de gang en ging zich verder verdiepen in de muziek. Op zijn zestiende voegde hij zich bij de Upfronts, een R&B band uit Los Angeles, als zanger en pianist. Twee jaar later hielp hij met het arrangement van "The Harlem Shuffle", een hitje voor Bob and Earl in 1963.

De eerste gouden platen

In 1966 ging hij werken bij Mustang Records en ontwikkelde zijn schrijf- en productievaardigheden. Hij ontdekte en richtte het vrouwelijke trio Love Unlimited op bestaande uit Diana Taylor, Linda en Glodean James. Barry werd producent van hun gouden single "Walking in the rain with the one I love" in 1972. Op dit nummer is Barry zelf te horen, als mannelijke telefoonstem. In 1973 volgden nog meer successen, te weten "I'm gonna love you just a little more baby", "Never never gonna give you up" en "I've got so much to give". In datzelfde jaar ging hij schrijven voor The Love Unlimited Orchestra met wie hij een instrumentale discohit scoorde, de single "Love's theme". "Under the influence" was een andere hit van het vrouwentrio, geproduceerd door Barry.

Enkel al in 1973 en 1974 schreef, produceerde en zong Barry op platen waarvan de totale verkopen de 16 miljoen dollar overschreden. Onder zijn gouden platen zijn "Rhapsody in white" door Love Unlimited Orchestra, "Can't get enough of your love baby", "You're the first, the last, my everything", "Just another way to say i love you" en "Barry White's Greatest Hits". In 1977 zingt Barry "For someone you love" dat platina werd en "It's ectasy when you lay down next to me" dat goed was voor goud. Er volgden nieuwe hitsingles genaamd "Playing your game baby" en "Your sweetness is my weakness" in 1978.

Stroom van successen

Op het eind van de jaren zeventig vervaagde zijn succes, hoewel hij kleine hits scoorde met een cover van Billy Joel, getiteld "Just the way you are" in 1979 en met de titeltrack "Change" in 1982. Met Glodean uit Love Unlimited, inmiddels zijn echtgenote bracht hij een album en twee R&B singles uit, "Didn't we make it happen baby" in 1981 en "I want you" uit hetzelfde jaar. Aan het eind van de jaren tachtig kwam er weer een opleving in zijn carrière met singles als "Sho' you right" in 1987 en "For your love" ook uit 1987, gevolgd door "The secret garden", "I wanna do it good to you", "When will I see you again" en "Put me in your mix". Allen uit 1990 en '91.

Ook verscheen Barry op Big Daddy Kane's hit "All of me" in 1991. In 1994 keerde hij terug naar de top van de R&B charts met "Practice what you preach" van het platina album "The icon is love". Het nummer "Come on" volgde in 1995. In 1996 zong Barry op songs van Quincy Jones en Tina Turner. Het nummer "Staying power" won twee R&B Grammy's en bewees dat hij zijn hitpotentie niet was verloren. In 1999 publiceerde hij een autobiografie, "Love Unlimited". In 2000 verscheen hij regelmatig in de succesvolle tv show Ally McBeal en in the Simpsons.

Het icoon van liefde

Barry's songs zijn van oudsher gebruikt door koppels om een romantische sfeer te scheppen en velen van zijn fans in latere jaren beweerden dat ze een kind hadden verwekt op de sound van Barry White. Geadoreerd door de vele vrouwelijke fans voor de unieke mix van soul en klassieke orkestrale muziekelementen die hij creëerde, werd Barry White vaak beschreven als "The Maestro" of als de "Man with the Velvet voice". Zijn fysieke verschijning maakte dat sommigen hem typeerden als de "Walrus of love", iets dat door de fans niet werd geapprecieerd. Gelukkig werd hij ook gezien als de "Sultan of smooth soul" en als "The icon of love". Barry White verdiende 106 gouden platen, 41 platina platen, 20 gouden singles en 10 platina singles en behoort met deze resultaten tot de grootheden uit de muziek. Zijn totale verkopen waren goed voor ruim 100 miljoen dollar.

Muzikale erfenis

Na jaren van strijd tegen hoge bloeddruk dat uiteindelijk ontaardde in nierfalen, kreeg Barry een beroerte in mei 2003. Hij stierf twee maanden later op 4 juli 2003 in Hollywood op de leeftijd van 58 jaar en liet een muzikale erfenis na waar honderdduizenden mensen over de hele wereld van genieten.

"Cause I found
What the world is searching for
Here, right here, my dear
I don't have to look no more"

~ Uit: "Never, never gonna give you up"