recensie

Speelfilm 'The Happening'

Deze uit 2008 afkomstige speelfilm met Mark Wahlberg beloofde in de trailer heel veel, maar na het bekijken van de speelfilm wordt de spanning rond het hetgeen er speelt, helaas niet helemaal waar gemaakt.

De film

De film start met het gegeven dat op mysterieuze wijze allerlei mensen zichzelf doden. Ze springen van een flat, hangen zich op of storten neer op een bouwterrein. Denkt men eerst nog dat alleen Central Park in New York doelwit is, dit blijkt al snel uit te breiden.

Elliot Moore, gespeeld door Mark Wahlberg, is natuurkunde leraar in Philadelphia en doet zijn best zijn leerlingen te boeien. Deze is getrouwd met Alma Moore, gespeeld door Zooey Deschanel die wel uit uit Yes man kennen, en ze hebben een moeizame relatie. Met collega Julian, gespeeld door John Leguizamo, en diens dochter, besluiten ze gezamenlijk de stad uit te rijden waar van alles gebeurd. New York blijkt dus niet het enige doelwit.

Er heerst overal chaos, omdat steeds meer mensen de steden hals over kop verlaten. Het lijkt de mensen te achtervolgen en de vlek waarin mensen zonder enige reden sterven breidt steeds verder uit. Men weet van elkaar niet waar het allemaal plaatsvindt.

Elliot, zijn vrouw, zijn collega en diens dochter doen een poging de vrouw van de collega op te sporen, maar dit lukt niet. Dan besluit collega Julian alleen zijn vrouw te gaan zoeken en zijn dochter bij Elliot en zijn vrouw achter te laten. Hun reis wordt gevolgd en ze vinden even onderdak bij een echtpaar ver van de bewoonde wereld. Als ze verder gaan komen ze andere mensen tegen die op de vlucht geslagen zijn waaronder een man uit het leger. Deze groep gaat lopend door het land en laat de auto’s achter, dan nog in de veronderstelling dat het mogelijk een terroristische aanval is. Ze gaan in 2 groepen uiteen en de tocht begint, waarbij een groep een luxe huis binnengaat en op zoek gaat naar eten. Het blijkt een modelwoning te zijn en ze vluchten opnieuw.

Elliot en zijn groep zijn ook op zoek naar eten en komen bij een oud vervallen huis met mensen die niet open willen doen. Dan worden deze mensen besmet en Elliot sluit zich in een schuur op, terwijl zijn vrouw en de dochter van zijn vriend elders in de woning zijn. Via een buizensysteem kunnen ze communiceren. Als hij aangeeft dat hij liever sterft dan zonder haar te moeten leven besluiten ze naar buiten te komen. Dan blijkt dat wat zoveel doden gemaakt heeft, net zo snel vertrokken als dat het gekomen is.

Ze pakken hun leven met de dochter van hun vriend weer op. Enkele maanden later geeft een programma op de televisie aan dat hetgeen er is voorgevallen mogelijk alleen een waarschuwing geweest is. Intussen blijkt Alma zwanger en lijkt alles ten goede te keren, maar dan zien ze toch nog bepaalde beelden die de goede afloop wellicht onderuit haalt ....

De recensie

M. Night Shyamalan regisseerde, schreef en (mede-) produceerde de film. Een film die in potentie voldoende in huis heeft om tot een goede horrorfilm uit te groeien. Echter, de spanning die bij een dergelijke film hoort, blijkt nauwelijks niet aanwezig en het is een aaneenschakeling van meer van hetzelfde en dit in een traag ritme. Het verhaal mist onverwachte wendingen en scènes die een horrorfilm de juiste spanning kunnen geven.

Wahlberg speelt zijn hoofdrol mat en enige passie is in zijn spel ver te zoeken. Ook Deschanel geeft geen sprankelende invulling aan de rol van de echtgenote, het geheel mat en tandeloos. Alles bij elkaar niet echt een aanrader om lekker bij te kunnen griezelen. Er lagen na uitkomst van de film voldoende "rotten tomaties" -als tegenhanger van de Oscars- op de film te wachten. hoewel dit niet alles zegt, klopt het in dit geval wel.

Ondanks de slechte recensies bleek de film toch zijn geld op te brengen, dit wordt met name toegeschreven aan de populaire hoofdrolspelers. De film koste ruim 60 miljoen dollar en bracht wereldwijd nog ruim 160 miljoen dollar op. De film is te huur en te koop op DVD en ongetwijfeld prima voor de fans van Wahlberg en Deschanel, maar als horror/thriller-fan hoef je niet echt te kijken.