recensie

Filmrecensie Hearts in Atlantis

Dat Stephen King ook minder grofkorrelige en bloederige boeken schrijft is niet bij iedereen bekend. De verfilming van Hearts in Atlantis is een van de meer gevoelige boeken van King die met Anthony Hopkins in de hoofdrol op een zachte manier, met een flinke dosis mystiek is verfilmd.

De film/het verhaal

Basis van het verhaal

Het verhaal gaat over Bobby Garfield (de volwassen versie gespeeld door David Morse en de jongen gespeeld door Anton Yelchin) die als volwassen man terug gaat naar de zomer toen hij elf was. Samen met een vriendje en vriendinnetje speelde hij in de buurt van het provinciestadje. Zijn vader dood en zijn moeder een egocentrische vrouw die er zo haar eigen normen en waarden op na hield.

De nieuwe boven buurman

Enig moment die zomer komt er een nieuwe huurder aan voor de bovenwoning. Ted Brautigan, gespeeld door Anthony Hopkins, een ietwat vreemde man die op zichzelf is. Bobby heeft weinig aan zijn moeder en zoekt de man op en ontwikkeld een band met hem. Hij leest hem uit de krant voor en krijgt daar geld voor om te sparen voor een fiets die hij niet van zijn moeder krijgt, omdat ze geen geld heeft. Maar dat is er wel, ze koopt er alleen liever een jurk voor zichzelf.

Ted brengt hem meer bij dan de actualiteiten. Hij leert hem dat je jezelf altijd kunt ontstijgen en als je echt wil, je meer dan je ooit voor mogelijk gehouden zou hebben. De oudere man en je jonge jongen voeren hele gesprekken over het leven, de liefde … en dus ook dat hij zijn vriendinnetje Carol gaat zoenen. Het zal zijn eerste zoen zijn en die zal hij altijd herinneren.
Op het moment dat de man het zegt moet de jongen lachen, maar hij weet niet half hoe waar alles zal worden.

Ook verteld Ted hem dat hij min of meer op doorreis is en er mensen iets van hem willen. Maar dat duurt nog even. De jongen wil natuurlijk niet dat Ted gaat, het is een echte vriend geworden of misschien wel meer. Als tijdens een ruzie tussen Bobby en een vervelende klasgenoot Ted erbij komt, weet hij deze jongen zover te krijgen dat hij Bobby niets aandoet. Hij verteld hem alleen dat hij iets van hem weet … maar hoe weet hij dit???
Kort daarna geeft bobby in het reuzenrad Carol een zoen … en hij moet denken aan Ted zijn woorden.

Reisje

Als Bobby’s moeder een zakenreisje maakt, logeert Bobby bij Ted en ze hebben het prima samen. Dat wordt Carol het vriendinnetje van Bobby, geslagen door het ettertje uit de klas en gewond ligt ze in het bos als Bobby er aan komt. Hoe krijgt hij de gewonde Carol mee? Dan moet hij aan de woorden van Ted denken en ontstijgt hij zijn eigen kracht en neemt het meisje mee op zijn schouders.

Het zakenreisje wordt wreed onderbroken als haar baas iets van haar wil en haar dreigt te verkrachten. Ze vlucht en net thuis ziet ze Ted met het meisje. Ze trekt de verkeerde conclusie en jaagt Ted weg … en geeft hem aan.

Op de vlucht

Ted heeft nog wat gegokt en kan zijn winst ophalen om verder te reizen. Maar het hele traject gaat in een stroomversnelling en hij ziet geen kans meer om het geld op te halen. Bobby neemt de honneurs waar en haalt het geld voor hem op, zodat Ted weer verder kan reizen. Maar Bobby ziet dat Ted meegenomen wordt en staat met veel geld in zijn handen de auto na te kijken. Triest gaat hij naar huis en gooit het geld voor zijn moeders voeten.

Dan ziet ze in wat ze fout gedaan heeft en probeert zijn liefde weer te winnen. Uiteindelijk besluiten ze weg te gaan uit de stad en met het geld van Ted een nieuwe toekomst elders op te bouwen.

Het nu

Terug in het nu staat de volwassen Bobby bij het vervallen huis van toen en ziet een meisje staan. Het blijkt de dochter van zijn eerste vriendinnetje Carol te zijn en de foto die hij zijn hele leven bij zich gedragen heeft van een zeer jonge Carol overhandigd hij liefdevol aan jaar dochter. Carol is dood, maar het meisje is haar evenbeeld en blij met de foto.

De recensie

Achter de schermen

Scott Hicks regisseerde de speelfilm uit 2001. Hicks is ook bekend van Shine en The Boys are Back. Het boek werd in een scenario gezet door William Goldman en Kerry Heysen produceerde de 30 miljoen kostende productie. Warner Bros. bracht de film uit die ook ongeveer de kosten opbracht.

De acteurs

Anthony Hopkins is in bijna al zijn films goed, hij weet op wonderbaarlijke wijze iets specifieks aan ieder karakter mee te geven. Zo ook aan het relatief eenvoudige verhaal rond de vriendschap tussen Bobby en Ted. Anton Yelchin speelt goed en samen geven ze de film iets mee. De vervelende moeder Liz, gespeeld door Hope Davis, speelt tot op deze rol hoogte haar rol goed. Zeker als het om de vervelende egocentrische moeder gaat, maar aan het eind zoekt ze toenadering tot de jongen en dat komt niet helemaal uit de verf.

De film werd met gemixte gevoelens ontvangen en de een vond het een mooi zacht verhaal en de ander vond het een draak. Dat maakte ook dat het grote publiek verward de bioscoop niet echt wist te vinden voor deze film.
Voor de liefhebber is de film op DVD te krijgen.