Jean Larrivee Gitaren

Jean Larrivee maakt al ruim 40 jaar gitaren. Deze gitaren staan bekend om hun smaakvolle vormgeving, warme klank en schitterende afwerking. Jean Larrivee raakte geïnteresseerd in de gitaar als tiener. Op zijn twintigste besloot hij, zonder enige muzikale achtergrond, klassieke gitaar te gaan studeren. In het vierde jaar van zijn studie maakte Jean kennis met de Duitse klassieke gitaar bouwer Edgar Mönch, waar het allemaal mee begon.

Toronto

Bij Mönch maakte Jean zijn eerste twee gitaren, waar hij bleef werken totdat hij zijn werkplaats thuis had. Van 1968 tot 1970 bleef Jean thuis klassieke gitaren maken voordat hij naar zijn eerste commerciële locatie vertrok, wat de tweede verdieping van een theater in Toronto betrof. Op aandringen van de bloeiende muziekhandel in Toronto, maakte Jean in 1971 zijn eerste staalsnarige gitaar. Hierna volgde een periode van veel experimenteren. Zijn eerste staalsnarige gitaren waren kleine dreadnoughts (de 'Martin' stijl).

Wendy Jones

In 1971 begonnen de gitaren langzamerhand te verkopen, Jean zou een aantal keer moeten verhuizen om aan de productie eisen te kunnen blijven voldoen. In 1972 trouwt Jean, Wendy Jones. Wendy draagt ook bij aan de gitaren door het ontwerpen en graveren van de inlays, waar de Larrivee beroemd mee is geworden.

Amerika

In 1976 werkte er al acht mensen in de fabriek van Jean, die maandelijks 25 á 30 instrumenten produceerden. De meeste van deze producten werden in Canada verkocht of verscheept naar Europa, waar een snelle acceptatie plaats vond door het klassieke uiterlijk van de gitaar. In Amerika stonden ze niet te springen om de Larrivee's, de gitaar viel eerst enigszins buiten de boot. Toch was er een lichtpuntje voor Jean, enkele Amerikaanse musici maakte de reis naar Toronto om een gitaar te kopen, even later volgde de Amerikaanse dealers.

Victoria

Jean besefte dat de toekomstige groei af zou hangen van de toegang tot houtsoorten en verhuisde daarom in 1977 met Wendy naar Victoria, Britisch Columbia. De natte bossen aan de kust produceren een van de mooiste houtsoorten. In Victoria begon Jean zich te concentreren op productie problemen voor grote hoeveelheden. Al snel ontwierp Jean gespecialiseerde machines en gereedschappen waardoor het mogelijk was aan de vraag te voldoen en gitaren te bouwen van een hogere nauwkeurigheid. De fabriek, die inmiddels veertien werknemers bevatte, was nu in staat vier gitaren op een dag te produceren.

Overgang naar elektrisch

Terwijl het bedrijf bleef groeien in Victoria, werden de problemen van het produceren op een eiland te groot en besloten Jean en Wendy in 1982 te verhuizen naar het vaste land. Het tijdperk van de elektronische keyboards en elektrische gitaren was aangebroken, een moeilijke tijd voor elke akoestische gitaarbouwer. In plaats van te bezuinigen op de productie en ontslaan werknemers, besloot Jean de 'if you can't beat 'em, join 'em' te nemen. In 1983, begon hij te massieve elektrische gitaren te bouwen.

Terug naar de oude liefde

Tegen 1989, zes jaar later, begon de markt van voor akoestische gitaren weer aan te trekken. De kennis die Jean uit elektrische gitaren had verschaft bleek van onschatbare waarde toen Jean opnieuw zijn akoestische gitaren ging produceren. Computergestuurde freesmachines werden in gekocht en er werden nieuwe modellen ontworpen.

Groter en groter

In 1991, toen de akoestische markt een volledige comeback had gemaakt, verhuisde Larrivee weer naar een groter pand. In eerste instantie leek het moeilijk om 11.000 vierkante meter te vullen. Het werd echter al snel duidelijk dat die 11.000 vierkante meter niet voldoende was.

De D-03

Begin 1997, introduceerde Larrivee een model genaamd de D - 03. Pas toen men doorkreeg dat de gitaar relatief goedkoop was en uit massieve houtdelen bestond, steeg de vraag en werd de gitaar een standaard model.

Vancouver en Californië

Begin maart 1998 is Larrivee verhuisd naar een nog grotere locatie in het centrum van Vancouver, waar 100 hoogopgeleide mensen nu 60 tot 72 gitaren per dag maakte. Op 1 september 2001 breid Larrivee weer uit, en opende de deuren van zijn nieuwe fabriek in het zuiden van Californië. Tien dagen later was het 9/11, zoals u zich kunt voorstellen was dit niet de tijd voor bedrijven om uit te breiden. De twee daar opvolgende jaren zou de productie gedaald zijn tot 35 gitaren per dag. In deze twee jaar vond er een re-organisatie plaats binnen Larrivee, er vielen ontslagen, de -03 serie werd herontworpen en de 'Traditional' serie werd gelanceerd.

Vandaag de dag zijn Jean, zijn vrouw Wendy, zijn zoon Matthew en dochter Christine te vinden in de fabriek in Californië, en produceren zij de schitterende gitaren. Jean's andere zoon, John Jr runt het bedrijf in Vancouver. Sinds de verhuizing naar Californië is het bedrijf blijven groeien. Dankzij deze groei investeert Larrivee nu in nog geavanceerdere productie-instrumenten zoals een 'laser cutter', wat de kwaliteit van de gitaren alleen maar ten goede doet.