De geschiedenis van de Spaanse gitaar

Er zijn veel ontwikkelingen in de bouw van klassieke gitaren nodig geweest, om uit te komen op de Spaanse gitaar zoals deze vandaag de dag gebouwd wordt.

Vroege vondst

Er is in Egypte een snaarinstrument gevonden in een graf dat dateert uit 1500 voor Christus. Dit met drie snaren bespannen instrument (met plectrum hangend aan een touwtje aan de hals) is vervaardigd uit cederhout en dierenhuid. In het archeologisch museum in Caïro is dit instrument te bezichtigen. Snaarinstrumenten werden volop gebruikt in het oude Egypte en Griekenland. Waar de Lier als voorloper van de harp wordt gezien, ziet men de luit als voorloper van de gitaar. In het oude Griekenland bespeelde men de Pandoura (soort van Luit). Echter is men er van overtuigd dat in het oude Egypte de luit als eerste werd gebruikt (vanaf 2000 voor Christus).

De ontwikkeling van de Spaanse gitaar

De Renaissance gitaar

De Renaissance gitaar (16e eeuw), met zijn 4 snaren en korte hals (8 fretten boven de klankkast). De bovenste snaar is soms enkel en de drie daaronder dubbel. Deze dubbele snaren komen we vandaag de dag nog tegen bij de 12 snarige gitaar, waar overigens alle snaren dubbel zijn. Ook op Arabische instrumenten komen dubbele snaren veel voor. Er werd voor het eerst speciaal voor dit instrument muziek geschreven door onder andere Alonso Mudarra (rond 1546).

Gedurende de Renaissance had deze gitaar nooit dezelfde status als de renaissance luit. Het werd niet als een serieus instrument gezien. De gitaar was een volks instrument en de luit werd bespeeld aan de hoven door de rijken. De gitaar begon uiteindelijk langzaam aan populariteit te winnen als een instrument dat makkelijker te bespelen was dan een luit en daardoor werd er gelukkig ook steeds meer muziek voor geschreven.

De Barok gitaar

De Barok gitaar (17e eeuw) is de opvolger van de Renaissance gitaar. Deze gitaar heeft 5 dubbele snaren. De stemming begint ook meer op de stemming van hedendaagse gitaren te lijken. Stemming : Aa-Dd-Gg-Bb-Ee. De hedendaagse gitaar is gestemd : E-A-D-G-B-E. Deze Barok gitaren produceren een mooi sprankelend geluid en wordt door veel mensen bestempeld qua klank als een jonge klavecimbel. Muziek voor de Barok gitaar werd onder andere geschreven door Gaspar Sanz (rond 1674).

Doorontwikkeling naar Spaanse gitaar

De doorontwikkeling van de barok gitaren naar de gitaar zoals we deze nu kennen heeft zeker niet alleen in Spanje plaats gevonden. Italië en Frankrijk hebben ook een zeer grote inbreng gehad.


Rond het einde van de achttiende eeuw werd er steeds vaker met zes snaren geëxperimenteerd in Italië, Frankrijk en Duitsland. Lacote werd een van de bekendere (pas in 1825) zessnarige gitaar bouwers. Deze gitaren hadden alleen nog het verschil dat de klankkast smaller en kleiner was in vergelijking tot de hedendaagse Spaanse gitaren. Uiteindelijk was het de Spanjaard Antonio de Torres (rond 1860) die met het vergroten van de klankkast, waardoor het volume van de gitaar flink toenam, de laatste wijzigingen aan de Spaanse of klassieke gitaar toebracht. De Spaanse gitaar zoals we deze nu kennen is nog steeds gebaseerd op de gitaar van Torres.

Lees verder

• Spaanse gitaar componisten
• De Spaanse gitaar