Rush, 2112 overture

Sommige intro's uit de popmuziek komen in de hall of fame terecht. Het intro van de plaat 2112 (Rush) heet '2112 overture'. De melodieën en thema's in dit intro zijn de basis zijn voor de muziek die op de rest van het album staat, vandaar dat het bijzonder genoemd mag worden. De ouverture bevat allerlei structuurtjes gespeeld in maatsoorten die elkaar afwisselen. De knal aan het einde is volgens sommigen een verwijzing naar een andere ouverture (1812 van Tchaikovski).

2112 overture (0:00 - 1:29)

Niet iedere tablatuurtranscriptie van dit nummer op het internet is correct; het gebruik van maatsoorten is pittig, maar (daarom) ook zeer interessant. Er worden niet veel akkoorden (Am, G, C, D) gebruikt, maar de accenten vallen op ongebruikelijke plekken. Het origineel van dit nummer stamt uit 1976; de klank van de instrumenten is opvallend fris, ook de kwaliteit van het geluid (opnametechnieken) is zeer goed. Het akkoordenschema kan natuurlijk ook op andere instrumenten worden gespeeld.

Het intro van de plaat '2112' van Rush is een ouverture (een muzikaal 'voorgerecht' op de muziek die nog moet komen, vaak gebruikt in klassieke muziek).

Synthesizerintro (0:00 - 0:45)

Episch stukje synth (uit de begintijd van de synthesizer, 1976). Het wordt op een ARP Odyssey synthesizer gespeeld met Echoplex delay.

Gitaarintro (0:46 - 1:29)

Dit gitaarstuk bestaat uit vijf gedeeltes; de volgende 4 akkoorden worden gebruikt: Am, G, C, D. De A mineur wordt telkens voorafgegaan door E (E groot), dat geeft het geheel een pompeus karakter. Het akkoordenschema is niet zo moeilijk, maar het verschuiven van de maatsoorten is verrassend.

De notatie 'E/Am' betekent: de akkoorden worden in achtsten gespeeld, de Am valt op de één (de E valt op de laatste achtste van de vorige maat). Dit geldt ook voor de C/G in deel 2 en deel 3. Deel 2, 3, en 4 duren even lang: vier vierkwartsmaten.

(verbeteringen notatie altijd welkom)

Deel 1

Deel 2

Deel 3

Deel 4

Deel 5 (tablatuurnotatie)
|-15--14--12--15-|----------------------|--------------------|-------------------|--------------9-------|---------------------|---------------------|------------------| E
|----------------------|-15-----------------|--------------------|-------------------|-10----10-----------|-10-----------------|---------------------|------------------| B
|----------------------|----------14--------|---(rust)----------|---(rust)---------|------9---------------|-----------9---------|---(rust)-----------|---(rust)--------| G
|----------------------|--------------12----|--------------------|-------------------|-----------------------|-------------7-------|---------------------|------------------|D
|----------------------|---------------------|--------------------|--------------(0)-|-----------------------|----------------------|---------------------|------------------| A

Middenstuk (1:30-4:30) en Eind (4:31- 4:35)

Hier waaiert alles flink uit langs nieuwe toonsoorten, maar het lost uiteindelijk op in A mineur. Het lijkt een quote te zijn naar Tchaikovski's 1812 ouverture: de potpourri van toonsoorten en akkoorden komt tot een oplossing met een grote knal.

Het album 2112

Gedeeltes van het gitaarintro en middenstuk zijn terug te vinden in de akkoordenschema's en melodieën op het gehele album. In de songs The Temples of Syrinx, Presentation, Oracle: The Dream, en Soliloquy worden ze gebruikt. Het album 2112 is een concept-LP, een episch verhaal in 7 delen. Het werd gemaakt in 1976, en staat ook vermeld in net naslagwerk '1001 Albums you must have heard' (uit de serie Quintessence Editions).

Ouvertures

Een ouverture (Engels - 'overture') werd in de klassieke muziek gebruikt om de luisteraars een idee te geven van het muziekstuk (waarnaar men ging luisteren), door stukjes muziek uit het concert helemaal aan het begin te spelen. Beroemde componisten zoals Mozart, Händel en Bach maakten allemaal gebruik van deze stijlvorm.

De stijl 'ouverture' werd voor het eerst gebruikt door componisten in de 17e eeuw. De structuur in westerse muziek wordt vaak gemaakt door thema's of melodieën op gezette plaatsen te herhalen, maar met een ouverture haalde men melodieën naar voren.
De mensen kregen een soort muzikaal voorgerecht op de symfonie en muziekstukken waar men toen naar luisterde (en tegenwoordig nog steeds naar luistert).