recensie

Theaterkanjer: La Cage aux folles

La Cage aux Folles, een productie van Joop van den Ende, draait in de Nederlanse theaters op het aloude verhaal van de travestietenclub in zuid Frankrijk. Jon van Eerd en Stanley Burleson spelen de hoofdrollen op onnavolgbare wijze.

Het verhaal

Homoseksueel setje

Het verhaal is eigenlijk simpel. Een homoseksueel Georges (gespeeld door Stanley Burleson) met een zoon Jean Michel (gespeeld door Karel Simons) uit een one-night-stand die al ruim 20 jaar samenleeft met een travestiet Albin (Jon van Eerd) en welke de ster van show in de travestietenclub La Cage aux Folles is aan de Franse Cote d’Azur. Alleen is de ster niet helemaal meer de ster die hij/zij ooit was, het begint op vergane glorie te lijken. De homoseksueel is de manager van de show en praat de show met travestieten dansers aan elkaar.

Wereld op zijn kop

Een grappig stel wiens wereld op de kop gezet wordt als de zoon blijkt te gaan trouwen met zijn Anna (gespeeld door Amouk Maas) die niets weet over Jean Michels achtergrond zoals het feit dat zijn vader een homoseksueel is en zijn surrogaatmoeder een travestiet. Zijn echte moeder Saskia is er nooit voor hem geweest en hij is opgegroeid bij deze mannen. Jean Michel wil voor politicus, homohater en schoonvader in spe een goede indruk maken en haalt zijn vader over om een macho man te spelen, zijn surrogaatmoeder even de deur uit te doen en zijn echte moeder ergens in België op te trommelen. Zijn vader is zo gek dit te doen en dan begint de verwarring en het ontroerende verhaal tussen de oudere mannen Albin en Georges. De liefde die ze voor elkaar voelen, het feit dat de moeder die er nooit was opgetrommeld moet worden en dat de man/vrouw die er altijd voor de jongen was het veld moet ruimen.

Oplossingen

Ze bedenken een compromis en Albin mag als oom Harry aanwezig zijn, maar als blijkt dat moeder Saskia opnieuw niet komt opdraven moet er iets gedaan worden en gaat Albin de rol van zijn leven spelen … die van Saskia de moeder van Jean Michel. Hij doet het zo goed dat niemand het in de gaten heeft. Maar als ze ter viering van het aanstaande huwelijk buiten de deur gaan eten komt Jacqueline, de restauranthoudster in de buurt, tot de ontdekking dat schoonvader in spe Edouard Dindon (gespeeld door Bartho Braat) ook niet helemaal een vlekkeloos verleden heeft en dit zou nog wel eens goed uit kunnen pakken voor Jean Michel Anna en zijn ouders.

Recensie

Achter de schermen

Het stuk wat in 2010 in première ging in Amsterdam (De la Mar) en in 2011 door de Nederlandse theaters gaat wordt geregisseerd door Matthew Ryan met teksten van Harvey Fierstein. Jon van Eerd vertaalde de dialogen en Martine bijl de teksten van de liedjes en is op een eerlijke en integere manier aangepakt. De travestie wordt leuk in beeld gebracht en zeker geen geweld aan gedaan.

Het decor is inventief, want er moeten verschillende plaatsen te zien zijn en het ontwerp komt van de hand van Carla Janssen Höfelt. De choreografie ligt in de handen van Nichola Treherne en had iets meer kunnen spetteren. Het ziet er zondermeer verzorgt uit, maar spat niet van het toneel.

De acteurs en het verhaal

Jon van Eerd heeft nog al snel de lachers op zijn hand en zo ook nu in deze musical, maar het wordt niet in het belachelijke getrokken. Het is zelfs zo nu en dan aandoenlijk en lieflijk, zeker als je naar het duo met Stanley Burleson kijkt. Stanley burleson is zoals van hem bekend, de professional met de juiste bewegingen en liedjes.
De rollen van het verliefde setje Anne Dindon en Jean Michel worden aardig ingevuld, maar niet helemaal overtuigend. Maar daar staat een overtuigende travestiet Jacob de butler (gespeeld door Juan Wells) tegenover.
De restaurantdame Jacqueline wordt normaliter door Gerrie van der Klei gespeeld, maar deze is helaas even uit de running door een val.

Het totaalplaatje is zeker de moeite waard, er is show op een leuke manier neergezet, lieve liedjes en een goed duo van Jon van Eerd en Stanley Burleson. Zeker de moeite van het bekijken waard.