De vijfde Beatle

Wie kent ze niet, de Beatles? Wie kan de vier namen van de populairste muziekgroep ooit niet uit het hoofd opzeggen? Zo staan de vier bandleden gegrift in het geheugen van de muziekgeschiedenis: John, Paul, George en Ringo (in die volgorde), maar… vaak hoor je ook over een ‘vijfde Beatle’ spreken. Al naar gelang van wie hem vernoemt komen andere namen uit de bus.

Wie komen in aanmerking?

Er circuleren een heleboel namen als men het over de legendarische vijfde Beatle heeft, maar er kunnen slechts enkele kandidaten serieus worden genomen. Immers, het is niet omdat je eenmalig gastmuzikant bent geweest bij de groep dat je er daarom écht deel van hebt uitgemaakt. Er is een sterkere band nodig om aanspraak te kunnen maken op de titel. Laat ons trouwens slechts over de groep spreken vanaf het moment dat ze als Beatles op het podium stonden. De spons dus over de Quarrymen of de Silver Beatles.

Pete Best

Hij was de eerste drummer van de groep. Hij speelde met de Beatles in de Liverpoolse clubs en maakte in 1960-1961 de eerste trip naar Hamburg mee. Manager Brian Epstein kon een auditie bij EMI uit de brand slepen en besliste toen Pete te vervangen door Ringo Starr die hij bij concurrent Rory Storm and the Hurricanes weghaalde. Na enkele pogingen om het met andere groepen te maken en een mislukte zelfmoordpoging midden van de jaren zestig, slaagde hij erin om een vaste band rondom zich heen te formeren. Sinds 1988 toert hij ermee rond en schuwt de verwijzingen naar de vroege Beatleperiode niet (1). Je voelt in interviews nog steeds een zekere wrok omdat hij toentertijd aan de kant werd geschoven.

Stuart Sutcliffe

Hij was de originele basspeler van de groep. Ironisch genoeg kon hij nauwelijks bas spelen. Hij speelde dan ook steeds met de rug naar het publiek. Na de eerste tournee in Hamburg bleef Sutcliffe in Duitsland achter bij zijn nieuwe vriendin Astrid Kirchherr, een fotografe. Niet lang daarna overleed hij aan een hersenbloeding. Zijn rol wordt in de verf gezet in de film ‘Merseybeat’ (1994). Paul, die aanvankelijk gitaar speelde en niet gediend was met de gebrekkige muzikale kennis van Johns boezemvriend, zou zijn plaats overnemen.

Jimmy Nicol

Tijdens de wereldtournee van de Beatles in 1964 werd drummer Ringo Starr ziek. Opdat de concerten in Nederland en Denemarken toch doorgang konden vinden, werd Jimmy Nicol ingehuurd. Hij vervulde zijn contract met bravoure en even waren er geruchten dat hij Ringo zou vervangen, maar nadat deze voldoende hersteld was, werd Nicol terug naar Engeland gestuurd, naar verluidt met 500 pond en een gouden horloge op zak. In 1988 gingen geruchten de ronde dat hij overleden was, maar de Engelse krant Daily News meldde in 2005 dat hij in Londen een clochardbestaan leidde.

Billy Preston

Deze zwarte pianist kwam voor het eerst op de proppen op de Get Back-single. Later verleende hij ook nog zijn medewerking op ‘Let it be’ en ‘Don’t let me down’. Ook in de docufilm ‘Let it be’ was hij te bewonderen tijdens het legendarische verrassingsconcert dat de Beatles boven op een kantoorgebouw gaven. John vroeg hem ooit om bij de band te komen, maar de anderen waren daar niet voor te vinden. Preston maakte een mooie carrière en werd geroemd om zijn talent. Hij had enkele hits (waaronder een nummer één in 1973 met ‘Will it go round in circles’) en speelde o.a. met nog andere groten der aarde als de Rolling Stones, Eric Clapton, Aretha Franklin en J.J. Cale. Hij overleed in 2005.

George Martin

Niemand meer dan Martin droeg bij tot het fenomenale succes van de Beatles. Als producer had hij een flinke vinger in de pap bij elke plaatopname. De muzikale kennis die hij had opgedaan aan de Guildhall School of Music stelde hij ten dienste van de muziek van de vier talentrijke artiesten. In 1988 kreeg hij de titel CBE (Commander of the British Empire) en in 1996 werd hij tot ridder geslagen vanwege zijn bijdragen aan de muziekindustrie. Voortaan mocht hij zichzelf ‘Sir’ George Martin noemen
Hij schreef bijna alle arrangementen voor hun nummers, was verantwoordelijk voor de filmmuziek van ‘Yellow Submarine’ en kroop af en toe zelf achter de toetsen (denk bijvoorbeeld aan de prachtige klavecimbelsolo in ‘In my life’). Zijn zoon Giles is in zijn voetsporen getreden.

Wie is de échte vijfde Beatle dan?

Dat welke keuze ook altijd relatief is, bleek toen einde maart 2008 Neil Aspinall overleed. In de kranten werd hij als de vijfde Beatle bestempeld omdat hij steeds in hun buurt vertoefde, zowel in de studio als tijdens de toernees in de hotels. Hij was het manusje van alles en gedroeg zich als een moeder kloek. Hij kocht zelfs sokken voor hen als dat nodig was. Hij zorgde ervoor dat het geld rijkelijk binnenvloeide.

Ook Brian Epstein, de eerste en enige manager van de Beatles, wordt door menigeen naar voren geschoven als de echte vijfde Beatle. Hij was uiteindelijk de man die de Beatles ontdekte, ze op het goede spoor zette, ze naar Hamburg stuurde en hen aan hun eerste platencontract hielp. Hij overleed eind augustus 1967 toen de Beatles op hun hoogtepunt waren.