Uriah Heep, magische rock uit begin jaren 70
De muziek van Uriah Heep wordt progressieve rock genoemd. Veel van hun nummers vallen onder de klassieke hardrock maar er zitten ook symfonische componenten in de muziek van deze Britse band. Uriah Heep is een band die zijn hoogtepunt beleefde in de jaren 70 maar ze treden anno 2012 nog steeds op, zij het voor kleiner publiek. In 2012 is de bezetting: Mick Box, Trevor Bolder, Phil Lanzon, Bernie Shaw en Russell Gilbrook. Klassieke songs van Uriah Heep zijn July Morning, Sweet Lorraine, Traveller in Time, Circle of Hands, Look at yourself en Sunrise. de band is vernoemd naar een roman van Charles Dickens, genaamd David Copperfield, waarin Uriah Heep de naam was van een van de hoofdpersonen.
Let op! Dit artikel is geschreven vanuit de persoonlijke visie van de auteur en bevat mogelijk informatie die niet wetenschappelijk onderbouwd is en/of aansluit bij de algemene zienswijze.Inhoud:
Veranderende bandbezetting
De bezetting van Uriah Heep is veel veranderd in de loop der tijden. De 5-mansformatie heeft in totaal maar liefst 24 verschillende muzikanten gekend. Uriah Heep is een melodische rockband uit Groot Brittannië. Het valt onder de klassieke hardrock. Uriah Heep heeft enkele meesterlijke L.P.´s gemaakt maar zoals vele goede bands zakte de muzikale inspiratie in de jaren 80 helemaal weg of werd kapot geproduceerd door de iele, koude en platte manier van opnemen die een trend waren in de jaren 80 van de vorige eeuw. Toen de legendarische formatie met Mick Box, Lee Kerslake, Gary Thain, David Byron en Ken Hensley uiteen viel kwam de nadruk op muzikale kwantiteit te liggen in plaats van creativiteit. Uriah Heep heeft vooral veel albums gemaakt en zijn daar tot op de dag van vandaag mee door gegaan.
Magische rockmuziek
Het échte Uriah Heep is gemaakt in begin jaren 70. Uriah Heep past in het rijtje
Led Zeppelin, Deep Purple en
Queen. De band vertelt fantastische, sprookjesachtige verhalen over tovenaars en magische werelden. Veel liedjes zijn zeer dynamisch van aard met een aanzwellend intro wat uitmondt in stevige rockmuziek. De muzikanten zijn virtuoos. De band heeft in de jaren 70 zijn hoogtepunt gekend. Ze treden nog steeds op en spelen hun oude liedjes maar ze zijn nooit een echte superband geweest, alhoewel ze makkelijk tot de toppers van de klassieke hardrock gerekend kunnen worden.
Discografie Uriah Heep
De klassieke rockliefhebbers gaan helemaal voor de eerste 6 albums van Uriah Heep. Vanaf Sweet Freedom worden de albums een stuk minder maar staan er nog wel enkele aardige songs op. Dat duurt voort tot het laatste album uit de jaren 70 genaamd Fallen Angel. Daarna is Uriah Heep opgeslokt door de trend om op de elektronische toer te gaan. Vanaf 1980 heeft de band voornamelijk succes in het voormalig oostblok waar men niet zoveel is gewend als het gaat om stevige rockmuziek met inhoud, compositie en muzikale opbouw.
Oprichter Mick Box
Mick Box is de oprichter van Uriah Heep en de enige die vanaf 1969 tot 2012 in de band heeft gespeeld. Mick Box speelde eerst in een band genaamd The Stalkers. Later richtte hij de band Spice op, waar ook David Byron in zong. Enkele nummers van ''Very ´Eavy, Very ´Umble'' zijn eerst als Spice-songs ten gehore gebracht. In de beginjaren was na een paar wisselingen de superbezetting als volgt: Lee Kerslake(drums), David Byron(zang), Gary Thain(bas), Mick Box(Gitaar), Ken Hensley(gitaar en keyboards).
Het drama Byron-Hensley
In 1976 werd duidelijk dat het niet boterde tussen Ken Hensley en David Byron. Volgens Kensley kwam dat door het overmatig drankgebruik van Byron. Hij stelde de manager voor het dilemma: het is hij weg of ik weg. Uiteindelijk werd het Byron die de band verliet. Na het vertrek van Ken Hensley in 1981 vroeg Mick Box of Byron zich weer wilde aansluiten als Uriah Heeplid maar Byron bedankte voor de eer. Vier jaar later stierf Byron op 38-jarige leeftijd aan de gevolgen van drankmisbruik. Byron was met kop en schouders de beste zanger van Uriah Heep en in feite één van de grootste zangers van de jaren 70.
Het drama Gary Thain
Voor Gary Thain was heel even Mark Clarke de bassist en daarvoor Paul Newton bassist van Uriah Heep. Zijn vader was de manager van de band. Deze kreeg het echter aan de stok met producer Bron, oprichter van Bronze Records. Op een gegeven moment verlieten zowel vader als zoon Newton Uriah Heep. Gary Thain was een heroïneverslaafde Nieuw Zeelander die zijn opvolger werd. Twee jaar later in Dallas liep Thain een electroshock op tijdens een concert. Hij belandde in het ziekenhuis en zou nooit meer volledig herstellen. In 1975 overleed Thain aan een overdosis heroïne. John Wetton, een legendarische Engelse rockbassist die later vooral bekend werd van Wishbone Ash en UK, volgde hem op. Maar niet voor lang. Na een jaartje was Trevor Bolder zijn vervanger en die is dat tot 2012 gebleven.
Very ´Eavy, Very ´Umble
- 1970 Very ´Eavy, Very ´Umble
- 1971 Look at Yourself
- 1971 Salisbury
- 1972 Demons and Wizards
- 1972 The Magician´s Birthday
- 1973 Uriah Heep Live
- 1973 Sweet Freedom
- 1974 Wonderworld
- 1975 Return to Fantasy
- 1976 High and Mighty
- 1977 Innocent Victim
- 1977 Firefly
- 1978 Fallen Angel
Look at Yourself
1980 Conquest
- 1982 Abominog
- 1985 Equator
- 1986 Live at Shepperton
- 1986 Live in Europe 1979
- 1988 Live in Moscow
- 1989 Raging Silence
- 1990 Head First
- 1991 Different World
- 1994 The Lansdowne Tapes
- 1995 Sea of Light
- 1996 Spellbinder
- 1998 Live on the King Biscuit Flower Hour
- 1998 Sonic Origami
- 2001 Acoustically Driven
- 2001 Empty the Vautld: The Rarities
- 2001 Future Echoes of the Past
- 2002 The Magician´s Birthday Party
- 2008 Wake the Sleeper
- 2009 Celebration: Forty Years of Rock
- 2010 Official Bootleg: Live at Sweden Rock Festival 2009
- 2010 Official Bootleg VolumeII, Live at Hungary 2010
- 2011 Into the Wild
- 2011 Live in Armenia
- 2012 Logical Revelations
- In Ontwikkeling: Electrically Driven
Lees verder