De soul van de Beatles: ‘Got to Get You into My Life’

Uit de eerste albums van de Beatles bleek reeds hun interesse voor zwarte muziek. Deze verweefden ze op een originele manier in hun eigen muziek. Een single van The Supremes was de directe aanleiding voor McCartneys ‘Got to get You into My Life’.

Dansmuziek?

Dansmuziek maken, was niet besteed aan de Beatles. Op weinig nummers van de groep kun je echt dansen. Zijzelf waren ook stijve harken. Dansen op de scène, of zich op een vlotte manier vereenzelvigen met de muziek was er niet bij. John Lennon gaf zelf ooit toe dat hij hoegenaamd niet sportief was.

Toch hielden de jongens van dansmuziek en zwarte muziek in het bijzonder. Little Richard, Chuck Berry, Otis Redding en andere artiesten stonden bovenaan hun favorietenlijstje. Ze coverden songs van Smokey Robinson en The Marvelettes en bezaten de vaardigheden om soulmuziek in een eigen rockkleedje te stoppen en er een origineel nummer van te maken.

The Supremes

Op elke regel bestaan uitzonderingen, dus ook op deze laatste. Het duo Lennon/McCartney, het populairste songwritersduo uit de popgeschiedenis, werd gecharmeerd door de hit ‘I Hear a Symphony’ van The Supremes (1966), hét uithangbord van de befaamde Motownsound en steunden er de nieuwe compositie ‘Got to Get You into My Life’ op, dat in hetzelfde jaar op de ‘Revolver’-LP verscheen. De Motownbeat was duidelijk aanwezig en de blazers zorgden voor de stuwende kracht van het nummer.

The Blue Flames

Blazers waren inderdaad noodzakelijk om het soulgevoel op te wekken en normalerwijze zouden die worden aangeworven door producer George Martin die voldoende muzikanten kende om een professionele sound te garanderen. Dit keer echter was het vooral Paul McCartney die veldwerk deed en naar verluidt zelfs tot in clubs ging zoeken naar bekwame blazers. McCartney was vertrouwd met deze instrumenten aangezien hij ook enkele stukken fanfaremuziek had opgenomen. Uiteindelijk werd gekozen voor de blaassectie van Georgie Fames ‘Blue Flames’.

Het had heel wat voeten in de aarde om de song in te blikken, omdat Paul slechts een basisidee had voor de blazers. De Motownsound reproduceren bleek ook niet zo evident voor een rockgroep zodat er verschillende versies van de song werden opgenomen.

Marihuana

In tegenstelling tot wat je zou kunnen denken gaat ‘Got to Get You into My Life‘ niet over een persoon, maar, zoals Paul McCartney in zijn boek ‘Many Years From Now’ (1997) schreef, over het gebruik van geestverruimende middelen en meer bepaald marihuana. Dit wordt duidelijk door de eerste strofe van de song: “I was alone, I took a ride/ I didn't know what I would find there/ Another road where maybe I/ Could see another kind of mind there”.

Hit voor Cliff Bennett

Dit Beatlenummer werd door talloze artiesten gecovered, onder andere door The Supremes zelf, wat McCartney, want het was wel degelijk een McCartneynummer, zeker moet plezier gedaan hebben gezien de voorgeschiedenis.

De eerste cover werd door de Beatles zelf aangebracht. Aangezien ze zovele nummers hadden die als single konden worden uitgebracht, waren ze verplicht om te kiezen. Daarom werd ‘Got to Get You into My Life’ uitbesteed aan Cliff Bennett and The Rebel Rousers, op voorwaarde evenwel dat de plaat door McCartney zou worden geproduceerd. De single haalde de zesde plaats in de Britse charts.

Earth, Wind and Fire

Van alle covers was de versie Earth, Wind and Fire uit 1978 een hele originele. Jammer genoeg maakte ze deel uit van de soundtrack van de film ‘Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band’, een door de Beatles niet gesmaakte film steunende op hun befaamde LP uit 1967. Aan de soundtrack namen trouwens ook de Bee Gees en Peter Frampton deel en de Beatles eigen George Martin had deze gereproduceerd.

Invloed

De verschillende versies van de song varieerden in stijl van big band over rock tot soul, wat bewees welke potentie dit nummer wel had. Het nummer inspireerde de groep Chicago voor het vinden van een eigen stijl. Ze namen een versie op en gingen verder in dezelfde stijl waardoor ze verschillende hits scoorden.

John Lennon zei in een interview voor Playboy in 1980 dat dit een van de beste nummers was die Paul ooit had geschreven.

Andere versies

• Johnny Hallyday (1966)
• The Baby Dolls (1966)
• Chris Clark (1967)
• The Four Tops (1969)
• Chicago (1970)
• Blood, Sweat & Tears (1975)
• Thelma Houston (1975)
• Daniel Johnston (1990)
• Joe Pesci (1997)
• Ella Fitzgerald (2006)
• Koritni (2007)
• Matthew Sweet en Susan Hoffman (2009)
• Ali Campbell (2010)
• Groove for Thought (2012)