Astrid Kirchherr inspireert Baby’s In Black’

Dat een Duitse fotografe en de Franse existentialisten verantwoordelijk waren voor een niet zo bekend Beatlenummer met de titel ‘Baby’s in Black’, is niet zo bekend. Hier volgt het verhaal.

De mythische Beatlestad Hamburg

Over De Hamburgse periode van de Beatles is er al veel geschreven in alle mogelijke artikels, studies en boeken. De Beatles traden er talloze keren op in de Kaiserkeller langs de Reeperbahn en legden daar de basis van hun faam. Bij hun eerste reeks optredens in 1960 ontmoette de band er twee personen die hun inbreng zouden doen in het hele Beatleverhaal: Astrid Kirchherr, een fotografe, en Klaus Voormann, haar toenmalige vriend en basspeler. Voormann lag aan de basis van de ontmoeting. Hij had tijdens een van zijn omzwervingen in Hamburg de boys in een kelder zien optreden en was zwaar onder de indruk gekomen. Het had veel voeten in de aarde, maar tenslotte kon hij zijn vriendin ervan overtuigen om samen met hem de jongens aan het werk te gaan zien.

In een interview jaren later beschreef Kirchher hoe ze aanvankelijk gecharmeerd was door het uiterlijk van de Beatles: ze traden toen op in leren jekkers en jeans en droegen een vetkuif. Slechts op de tweede plaats viel ze voor hun muziek. Ze werd ook meteen verliefd op de bassist Stuart Sutcliffe, die ze de liefde van haar leven zou noemen, ook al stierf hij aan een hersenbloeding in 1961. Ook na enkele huwelijken bleef ze zeggen dat ze nooit een charmantere man had gekend dan Sutcliffe, die eigenlijk meer kunstenaar dan muzikant was. Hij zou de Beatles trouwens verlaten om in Hamburg met zijn geliefde te gaan wonen.

Rond dit verhaal werd door Arne Bellstorf een graphic novel gemaakt, waarvan de Nederlandse vertaling in 2012 verscheen.

De inbreng van Astrid Kirchherr

Kirchherr werd via de Beatles wereldbekend omwille van twee dingen: ze nam de eerste professionele foto’s van de band, die je in vrijwel alle aan de Fab Four gewijde boeken kan aantreffen, en ze was verantwoordelijk voor het befaamde Beatlekapsel, de zogenaamde ‘moptop’ vanwege zijn gelijkenis met een ragebol. Deze haarsnit was ontstaan dankzij Klaus Vooormann die flaporen had die Kirchherr op een handige manier wist te camoufleren door zijn -voor die tijd- lange haar op een specifieke manier te knippen. Sutfliffe was de eerste die de snit demonstreerde op een optreden van de Beatles. De anderen zouden volgen en het zou een trend worden van de jaren zestig, want vele groepen zoals bijvoorbeeld de Yardbirds, de Byrds, Pink Floyd, de Small Faces en de Rolling Stones imiteerden het Beatlekapsel.

Ook later bleven Kirchherr en Voormann contact houden met de Beatles. Kirchherr maakte nog foto’s voor het album ‘A Hard Day’s Night’ vooraleer ze zich uit de publiciteit terugtrok en Voormann speelde bas bij projecten van George Harrison en John Lennon en ontwierp de collagehoes van de LP ‘Revolver’.

Inspiratiebron

Het nummer ‘Baby’s In Black‘ werd door John Lennon en Paul McCartney geschreven in een hotelkamer net na het uitbrengen van het album ‘A Hard Day’s Night‘ (juli 1964). Omdat ze een contract hadden dat stipuleerde dat ze twee langspeelplaten per jaar moesten uitbrengen, was het duo constant aan het componeren voor de volgende LP die in december van datzelfde jaar moest verschijnen. De ‘Baby’s In Black‘ van wie sprake in het nummer, verwezen naar Astrid Kirchherr en haar vrienden, die constant in het zwart waren gekleed met een coltrui naar analogie met de Franse existentialisten rond Jean-Paul Sartre voor wie ze een grote bewondering hadden. Tevens verwijst het naar de vrouw in rouw die Krichherr toch altijd gebleven is na de dood van de liefde van haar leven.

De aanleiding tot een Beatlesong is vaak een gebeurtenis uit hun leven en op muzikaal vlak kan het een ander lied zijn dat hun als vertrekpunt dient en waarop ze verder borduren. In dit geval was dit het kinderliedje ‘Johnny’s so Long at the Fair’, dat je duidelijk herkent in het refrein.

De stemmen van Lennon en McCartney werden simultaan via dezelfde microfoon opgenomen opdat ze als het ware bijna als een eenheid gehoord zouden worden. Het nummer kwam op het album ‘Beatles For Sale‘ terecht.

Andere versies

• Charles River Valley Boys (1965)
• The Apple Jacks (1965)
• Rubén Blades (1992)
• Flynville Train (2007)
• Trampled By Turtles (2012)