Het eerste liefdesliedje van John Lennon: ‘If I Fell’

Van Paul McCartney weten we dat hij menig melig, onschuldig liedje componeerde voor de Beatles, terwijl John Lennon de hardere songs voor zijn rekening nam. John voorzag Pauls liedjes dan weer van een scherper, ironisch randje, zodat het een echt typisch Beatlenummer werd. Maar met ‘If I Fell’ zorgde John toch op zijn beurt voor een braaf, romantisch nummer.

Compositietechniek

Paul Mc Cartney en John Lennon hadden elk een andere manier van liedjes schrijven. Paul verzon een melodie en zocht vervolgens het akkoordenschema dat ermee samenhing om daarna tekst toe te voegen. John begon met akkoordenschema’s. Hij improviseerde vaak op gitaar, later ook op piano tot hij een melodie verkreeg. Zo kleefde hij fragmentjes die hij verzonnen had aan elkaar om er een complete song van te maken. Hij noemde dat ‘puzzelen’ en dat gold niet alleen voor de muziek maar ook voor de tekst.

Ook bij ‘If I Fell’ (1964) was dit het geval, want de intro had eigenlijk weinig vandoen met het eigenlijke lied, maar Lennon slaagde erin om er een vloeiend en vlot geheel van te maken, voor één keer wars van ironie of dubbele bodems, vrij uniek voor zijn manier van doen.

De tekst van dit nummer schreef John op de achterkant van een Valentijnskaart. Romantischer kan niet toch? De kaart ging op 8 april 1988 op een veiling van Sotheby’s in Londen voor 7 800 £ van de hand.

De hoge noot

John en Paul zongen vaak duetten, waarbij John de lagere zanglijn en Paul de hogere voor zijn rekening nam. Bij ‘If I Fell’ was dit moeilijker. Het was een vrij moeilijk te zingen nummer omdat er binnen het lied een hoogteverschil van één octaaf zat, wat bijzonder veeleisend was voor de hogere stem. Paul haalde de hoogste noot niet die in de tekst op ‘in vain’ viel. Als je aandachtig naar het nummer luistert hoor je hoe hij de zanglijn even afbreekt omdat hij de noot niet haalt. Omdat de Beatles in die periode snel opnamen, werd deze fout gelaten voor wat ze was, omdat het niet te sterk opviel.

De twee stemmen werden op hun verzoek simultaan opgenomen met dezelfde microfoon om zo goed mogelijk de Everly Brothers-sound te kunnen oproepen.

Live

Vreemd dat de groep deze song toch bij live-optredens op het repertoire zetten zou je kunnen stellen. Maar anderzijds niet zo vreemd als je weet dat er vaak niet zoveel te horen was van de liedjes door het hallucinante geschreeuw van het overwegend vrouwelijke publiek. Omdat ze dat wisten maakten ze er vaak grapjes over als ze het nummer aankondigden in de aard van: “And now a number called ‘If I Fell” waarop John aanvulde met ‘over’. Een nummer dus, waarover ze vielen, dat ze niet helemaal correct konden zingen.

Filmmuziek

Het nummer werd gespeeld in de eerste Beatlefilm ‘A Hard Day’s Night’ om Ringo op te beuren.

In de film werd opgetreden voor een tienerpubliek waarbij zich de dertienjarige Phil Collins bevond. Jammer genoeg werd deze uit de definitieve bioscoopversie geknipt.Later werd Collins toch gevraagd als commentaarstem bij een DVD-uitgave en naar verluidt kreeg hij als beloning alle fragmenten waarop hij als figurant voorkwam.

Nirvana

Verwonderlijk is wel dat bij de andere versies van de song ook een cover voorkomt van Nirvana. Naar verluidt was ‘If I Fell’ een van de favoriete songs van Kurt Cobain, maar zoals uit een aantal opnames blijkt was het ook voor de groep om het eufemistisch uit te drukken een hele opgave om de toon goed te houden van dit moeilijk zingbare nummer. Ze zongen het ook alleen maar als tussendoortje zonder begeleiding.

Andere versies

• Reparata and the Delrons (1965)
• Cilla Black (1966)
• The Pozo-Seco Singers (1966)
• Diane Keaton in de film ‘Shoot te Moon’ (1982)
• Adrian Belew (1993)
• Weezer (1993)
• Jonathan Butler (1994)
• Sammy Kershaw (1995)
• Reba McEntire (2000)
• Rita Lee (2001)
• Maroon 5 (2003)
• Evan Rachel Wood in de film ‘Across The Universe’ (2007)
• Al Di Meola, instrumentaal (2013)